Wat zegt WLTP over het verbruik van je auto?

Sinds 2018 heb je waarschijnlijk een vreemde afkorting gezien in autoreclame en -media. Deze is verplicht om verbruik en actieradius van nieuwe auto's aan te geven. Je vindt ze terug in de AutoWeek CarBase met de gegevens van alle auto's die op de markt zijn. Meestal moet je deze WLTP toch met een korreltje zout nemen.

Een identieke verbruikstest

De WTLP-norm "World harmonized Light vehicle Test Procedure", die de minder accurate NEDC-standaard vervangt, is van kracht sinds 1 september 2018. Deze stelt dat alle autofabrikanten hun voertuig laten keuren volgens een zeer specifiek testprotocol. Het bestaat uit vier sessies op een laboratoriumtestbank, twee in de stad en twee op de weg, wat een gemiddelde ‘gemengde cyclus’ oplevert. De test duurt 30 minuten en ruim 23,25 kilometer. De uitkomst is een verbruikswaarde in de ‘lichtste’ omstandigheden voor de auto en een voor de zwaarste.

Dit is de WLTP-testcyclus

De auto's ondergaan een nauwkeurig beschreven WLTP-testcyclus. Deze varieert in opbouw voor verschillende categorieën auto's. Voor de indeling van de groepen is de verhouding tussen het leeggewicht en het vermogen bepalend:

• Klasse 1 auto's hebben een vermogen tot leeggewichtverhouding (Pmr) kleiner of gelijk dan 22 W/kg.
• Klasse 2 auto's hebben een vermogen tot leeggewichtverhouding (Pmr) groter dan dan 22 en kleiner of gelijk dan 34 W/kg.
• Klasse 3 auto's hebben een vermogen tot leeggewichtverhouding (Pmr) groter dan 34 W/kg.

Er zijn verschillende testcycli met een verschillende belasting:

• Lage belasting, een fictief parcours met een maximum snelheid van 50 km/h - dit bootst het rijden in de stad na.
• Middelhoge belasting, een fictief parcours met een maximum snelheid van 65 km/h. Dit bootst het rijden op kleinere buitenwegen na.
• Hoge belasting, een fictief parcours met een maximum snelheid van 85 km/h die regionale wegen nabootst.
• Extra hoge belasting, een fictief parcours met een maximum snelheid van 120 (klasse 2) of 130 km/h (klasse 3) die regionale wegen nabootst.

In de test moeten de auto's meerdere van deze testcycli doorlopen voor het resultaat. In de lagere klassen auto's kan het zijn dat een auto eerst een cyclus met lage belasting, dan middenbelasting, dan weer lage belasting moet afleggen. Bij klasse drie zijn er vier testcycli met oplopende intensiteit. Voor een auto in de klasse 3 ziet de testcyclus er qua snelheid tegen de tijd zo uit:

Het staat de fabrikanten dus vrij om te communiceren over een gemengde gemiddelde cyclus, maar ook die uitgevoerd in één van de vier deelcycli. Ze kunnen dus een cyclus communiceren die voordeliger is. Soms is dat de intensievere cyclus omdat de motor dan met een lager toerental in een hogere versnelling draait. Dat betekent een lagere belasting dan een stadscyclus met meer snelheidswisselingen en hoger toerental in lagere versnellingen. Omdat echter alle auto's aan dezelfde test worden onderworpen, is WLTP wel een goede indicator voor efficiëntie.

WLTP vs realiteit van het verkeer

Hoewel erg technisch, kent deze norm beperkingen. Het blijft theoretisch, met een ideale temperatuur van 23°C. In de praktijk is het verbruik van je auto afhankelijk van je omgeving en je rijstijl. Rij je bijvoorbeeld economisch bij 20°C en in een vlakke stad, dan haal je het WLTP-bereik ruimschoots. Het omgekeerde is waar als je een zware voet op het gaspedaal hebt bij -5 ° C op een bergachtig parcours. Op de snelweg, waar het verbruik bij hoge snelheden enorm stijgt, zie je het verbruik van brandstof stijgen of bij een elektrische auto, de actieradius met wel 40 procent verminderen.

Wat is het wel volgens de praktijk?

Testorganisaties hebben het verschil met de werkelijkheid al onderzocht. Hoewel het minder theoretisch is dan de NEDC, er is nog altijd verschil.  Bij een elektrische auto moet je gemiddeld 40 tot 70 km minder actieradius rekenen dan de WLTP aangeeft. Als je tweederde van de waarde aanhoudt, dan zit je meestal aan de goede kant van het bereik voor het dagelijkse gebruik. De NGO Transport & Milieu had geoordeeld over een kloof van 23 procent in 2020. Een andere indicator is die van GreenNCAP die verschillende automodellen die op de markt zijn test. Het bevat brandstofverbruikswaarden bij ideaal weer, koel weer, koud weer en op de snelweg. Daarbij testen ze bij plug-in hybrides zowel in een stadium dat ze voornamelijk elektrisch rijden en voornamelijk de verbrandingsmotor gebruiken.