Niet-Duitse luxe sedans gelijkwaardig?

Laten we om te beginnen de spreekwoordelijke open deur intrappen: Nederland is geen sedanland. Zeker als je ‘ons’ afzet tegen markten als de USA, Oost-Europa en vooral China. Daar heeft zelfs een op de twee verkochte auto’s een klassieke kofferbak. Het heeft alles te maken met het imago van zo’n model. In West-Europa geldt dat hoogstens voor de meest luxe limousinemodellen. Maar hebben niet-Duitse luxe sedans bestaansrecht? In het verleden was dat redelijk wisselvallig.

Premiumclass imago

Saillant detail is daarbij overigens wel dat de 7-serie van het vorige decennium het limousinesegment omhoog stuwde. Na de Mercedes-Benz S-klasse in West-Europa op één volgde BMW snel. Hoe zit het in ons land met de trend bij de - laten we zeggen – meer democratische sedans? Je ziet in de cijfers sinds een lichte opflakkering in 2009 een grillige maar uiteindelijk dalende lijn. Vorig jaar namen ‘ze’ nog maar 4,3 procent van de verkopen voor hun rekening. Daarmee was de belangstelling in zes jaar meer dan gehalveerd.

Met name de Duitse luxe sedans in de zakelijke middenklasse houden de auto met kofferbak nog een beetje op de radar. Het blijft op een of andere manier toch de auto met een businessclass-imago.

Een aantal merken uit andere regio’s van de wereld gooit de handdoek in de ring met de luxe sedans. Die zorgen heel pragmatisch dat er een alternatief komt. Bij Kia Nederland was de Optima sedan niet top of mind, al lag dat niet aan de auto zelf. De stationwagon van die auto was zelfs maatwerk voor ons deel van de wereld. Als je in de fleetmarkt geloofwaardig wilt zijn, moet je een auto in het luxe D-segment hebben. Met de Wagon werkt dat beter dan met de sedan. Die had Kia niet echt gepromoot.

Aanvallen op de Duitse luxe sedans

Waar Japanse en Koreaanse merken met de stroming meegaan en de veilige route van crossover- en ruimtemodellen kiezen, leken Europese merken wel vertrouwen te hebben in een revival van limousines en sportieve sedans.

Renault was aardig op dreef met de Talisman. In de eerste helft van 2016 werden er 300 sedans verkocht. De later gelanceerde Estate maakte een inhaalslag, maar de sedans blijven aardig meedoen.

Je hoeft maar naar de grote reclameactiviteit voor de Alfa Giulia te kijken. Dan zag je dat de Italianen hun Giulia zelfs in één keer hoog op de boodschappenlijst van de zakenautorijder wilden neerzetten. Nog niet zo’n rare gedachte als je ziet wat een 2.0 Turbo voor destijds minder dan 40 mille in de aanbieding had.

Eerst een blik op Volvo, dat zelfs een frontale aanval op de Duitse concurrentie opende. De S90 gaat de uitdaging aan naast de XC90.

Terwijl BMW in de eerste helft van 2016 van de 5-serie sedan 538 stuks verkocht, Mercedes 374 E-klasse sedans en Audi met de A6 op 204 uitkwam. De BMW was kennelijk dé businessclass-sedan: een bestseller en opvallend genoeg aanzienlijk populairder dan zijn eigen Touring-broeder. Op zich al hoogst ongebruikelijk.

John Spies van S-Point-Consultancy en voorheen vele jaren in directieposities actief binnen de leasewereld, zag ook kansen voor nieuwe spelers in het veld. “De Alfa is gewoon een prachtige auto die een flinke portie sportiviteit meeneemt. De Volvo S90 heeft troefkaarten in handen. Uiterlijk moet je er wel van houden, maar aspecten als zijn comfort en de technische innovaties zijn voor deze doelgroep erg belangrijk.”

“Wat ook helpt: in dat segment zie je nieuwe modellen doorgaans met een flinke sprong omhoog komen als ze de juiste uitstraling hebben. Dan heb je het tot nu toe vooral over de BMW 5, Mercedes E en Audi A6. Volvo heeft met de V’s altijd een grote rol gespeeld. De verwachting was dat de S90 het ook goed zou doen. Maar daarna nam de V90 het stokje over.”

A6 als opgejaagd wild

John Spies zag de BMW 5-serie en Mercedes-Benz E-klasse als de stabiele spelers in het prestige sedan segment. “De Mercedes is aardig nieuw, BMW komt eind van het jaar met de nieuwe 5. Dat zal een push geven, zowel met actie in de aanloop daarheen als door de lancering van de nieuwe. De A6? Moeilijker, want die zit uiterlijk te dicht bij de A4. In een klasse waar klassiek prestige zwaar telt.”

Dat gegeven lijkt ook bij Volvo niet ongemerkt voorbij te gaan. Met de S80 had Volvo veel verkoopvolume laten liggen. Worden het bij Volvo nieuwe sedanrijders of moesten ze bij de concurrentie vandaan komen? Volvo wilde ook wel marktaandeel veroveren op de Duitse merken: Audi, BMW, Mercedes. Waarom opeens een die volgorde? Is Audi gejaagd wild? Volvo was op een breed front actief, maar de uitstraling was een troefkaart: vriendelijker, acceptabeler als je voor komt rijden.

Van onze partner Auto importeren uit Duitsland? Hier vind je meer dan 200.000 Duitse dealeroccasions. Bekijk het aanbod

Altijd lastig, zo’n luxe sedan…

Blader eens door wat autojaarboeken. Lekker nostalgisch. Of surf even op het internet en het is opvallend hoeveel luxe sedans in de afgelopen decennia zijn geflopt. Of op zijn zachtst gezegd geen doorslaand succes waren. Toe dan maar, laten we de liefhebbers niet nodeloos op de kast jagen.

Eerst maar eens wat verder terugkijken. De Fransen hebben geen gelukkige hand bijvoorbeeld. Neem de Talbot Tagora uit de jaren 80. Britse vormgever, maar zijn werk werd grotendeels weggestuft. Een vrij forse auto met aanvankelijk kleine motoren. Bovendien greep Peugeot naar een bak plastic en onderdelen van onder andere de wat bescheiden achteras van de 505. Na een paar jaar verdween de Tagora van de markt.

Dat spontaan denken aan een veel moderner project: de Cadillac BLS. Alias een vermomde Saab. Het Amerikaanse antwoord op vragen van die lastige Europese klanten. Ze hoefden bij Saab – zo vertelde de toenmalige directeur ons destijds lachend – niet ’s nachts door te werken om aan de vraag te voldoen. De Cadillac STS was ook al geen snelloper overigens.

Over ‘alias’ gesproken. Soms weet een importeur ook dat het - excusez le mot - trekken aan een dood paard is. Opvolger van de Renault Vel Satis (ook geen succesnummer trouwens) Latitude bleef zakelijk autorijdend Nederland bespaard. In feite is dat een Samsung SM5.

Soms vraag je je toch ook af waaróm het niet wil lukken. Neem de Volkswagen Phaeton. Schitterende fabriek, veel ambachtelijke handarbeid – bespoke zeggen de Britten dan – en objectief gezien misschien wel een van de beste auto’s ter wereld. Meneer de directeur telt alleen liever meer euro’s neer als er maar een prestigieuzer merk op de neus mag staan.

Je zou dus denken dat een Jaguar X-type het juist aardig moest doen, maar zoals het Ford betaamt ging men imago technisch als een olifant door de porseleinkast. Zelfs managers zónder verstand van auto’s begrepen wel dat ze in een vermomde Mondeo zouden gaan rijden. Nou ja, zo ongeveer dan.

Al pionierend zijn er zo talloze voorbeelden te vinden van sedans waarbij je denkt: waar zijn ze gebleven? De Citroën C6 bijvoorbeeld. In 2005 geïntroduceerd en in 2012 gestopt. Toch een hele echte Citroën om te zien. En de Fransen trokken een blik vol luxe open, maar het eigenzinnig comfortvoertuig maakte het nooit echt. Zelfs de Maybachs gingen met hetzelfde recept diezelfde route. Misschien moet je Koreaanse pogingen als de Hyundai XG en Grandeur en de Kia Opirus ongeveer net zo bekijken. Als je erin rijdt denk je: waarom niet? Dat neemt niet weg dat ze in homeopathische aantallen worden verkocht. Het Volkswagen Phaeton-dilemma waarschijnlijk…

Enfin, voorbeelden te over. Uit Japan ook. Zoals Honda, dat eigenlijk ook nooit gelukkig was met zijn middenklasse en grotere sedans. Vrij recent probeerde Toyota nog om de naam Corolla – meest verkocht in de wereld – levend te houden met een sedan. Een merk dat in dit overzicht niet mag ontbreken is trouwens Lexus, die met de traditionele luxe sedans als de GS en de LS hoge ogen gooit. Met premium service. Ze waren er bovendien erg vroeg bij met hybride techniek in de topklasse. En doordat ze altijd compleet zijn, was de optielijst zeer kort. Het design is echter uitgesproken. Een voordeel maar in de klasse waar ingetogenheid een waarde is kan dat mensen hebben tegengehouden.

Wie er wel eens een heeft gezien, mag het zeggen. Sedans… het is zeker in ons land moeilijk om de juiste snaar te treffen.