De zeven vreemdste auto’s van de jaren ‘90

Als het gaat om auto’s met karakter, dan ben je in de jaren ‘90 op je wenken bediend. Er waren verschillende auto’s met grensverleggende ontwerpen. We laten je hier kennismaken met de vreemdste auto’s van de jaren ‘90. Een aantal is zo vreemd dat ze niet (meer) op Nederlandse bodem kunt tegenkomen. Laat staan dat je ze nog kunt kopen.

Fiat Multipla

Tsja, wat moeten we nog over zeggen een ontwerp wat sinds het debuut in 1998 de gemoederen nog altijd bezighoudt? Laten we het erop houden dat de creatie van Roberto Giolito niet ieders goedkeuring kan wegdragen. Terwijl er met de auto an sich helemaal niets mis is: de Multipla heeft prima rijeigenschappen en zeeën van ruimte. Bij de facelift van 2004 probeerde Fiat het uiterlijk van de MPV te ‘normaliseren’ maar het is juist die rare dolfijnensnuit van de eerste serie die de Multipla zo charmant en uniek maakt. 

Honda HR-V

Zonder dat ze het bij Honda waarschijnlijk beseften, bouwden de Japanners eind jaren 90 een autosoort dat we tegenwoordig zouden betitelen als ‘compacte cross-over’; een stationwagon, shooting brake en SUV in één, van bescheiden afmetingen. Bij ons sloeg Honda’s vierwielaangedreven ‘Hi-rider Revolutionary Vehicle’ ofwel HR-V niet erg aan, vermoedelijk omdat de auto met zijn driedeurs koetswerk niet erg praktisch was, het publiek het model niet goed begreep en het verbruik bovendien aan de hoge kant was. Later werd hij ook als vijfdeurs verkrijgbaar.

Max Roadster

Op het randje van de eighties en nineties balanceert een bijzonder project van eigen bodem van voormalig Daf-ontwerper Eric Spronk en zijn bedrijf Kick Design. Op basis van de Citroën AX GT en met gebruikmaking van onder andere Peugeot 405-achterlichten creëerde Spronk een roadster/coupé, met de intentie om er op termijn ook een pick-up aan toe te voegen. Zo ver kwam het helaas nooit; al na 17 exemplaren was het in 1993 over en uit voor Max. Uit de boedel zijn daarna nog zes Max’en door particulieren in elkaar gezet. Bijna alle auto’s zijn nog in het land. 

Plymouth Prowler

De eerste aanzet voor de Prowler was in 1993 als concept-car op de autoshow van Detroit. Pas eind jaren 90 maakt de Prowler de oversteek naar Europa. Het retro-concept van een hot rod uit de jaren 30 is leuk, maar meer dan 12.000 stuks worden er niet van gemaakt, wat aangeeft dat de publieke animo voor het model gering is. De auto ziet er sneller uit dan de 3,5-liter V6 in de praktijk kan waarmaken. Nadat het merk Plymouth in 2001 de nek wordt omgedraaid, komt de Prowler nog kortstondig als Chrysler op de markt.    

Renault Sport Spider

Renault Sport Spider

Niet omdat het moest maar omdat het kan brengt Renault halverwege de jaren 90 de Sport Spider op de markt. Achter de stoelen ligt een 2,0-liter zestienklepper met 150 pk, de deuren scharnieren schuin naar boven open. Het achterliggende idee is om het sportieve imago van het merk op te krikken, wat wordt onderstreept door een eigen raceklasse voor het model in het leven te roepen. De auto is gebouwd bij Alpine in Dieppe. Omdat een voorruit in de eerste serie ontbreekt en er te veel vliegen tussen de tanden van de inzittenden belanden, besloot Renault om er toch maar een serieuze voorruit op te zetten. Rij de Spider niet met wisselvallig weer: een dak wordt er niet bij geleverd.

Skoda Felicia Fun

In een poging het stoffige Oostblok-imago van zich af te schudden, kwam Skoda in 1997 met de Felica Fun op de proppen, een ‘lifestyle’ versie van de reeds bestaande Felicia pick-up met extra spoilerwerk en een bullbar. Als bonus kreeg je er een opklapbare bank in de laadbak bij, waarbij het paneel achter de voorstoelen naar achter geschoven diende te worden. In ons collectieve geheugen zijn alle Felica’s Fun geel, en dat was dan ook de enige kleur waarin je hem destijds kon bestellen.    

Yue Loong Feeling

In 1991 probeerde het Taiwanese merk Yue Loong voet aan Nederlandse (en bij succes: Europese) bodem te krijgen met de Feeling, een met geodriehoek en liniaal getekende vijfdeurs hatchback. Onderhuids schuilde een oude Nissan Stanza. Je hoefde geen helderziende te zijn om te voorspellen dat dit project gedoemd was te mislukken – wat het dan ook deed. Sterker: de kopers van een Feeling waren dusdanig teleurgesteld in hun auto, dat de importeur zo ongeveer alle 130 verkochte exemplaren terugkocht. Na een avontuur van iets meer dan een jaar werd er nooit meer iets van Yue Loong vernomen. Er is in Nederland nog precies één Feeling over.