Test - Voordelige OBD diagnose-testers

Alle benzinemotoren geregistreerd vanaf 2001 en diesels geregistreerd vanaf 2004 hebben een OBD2-interface. Sommige fabrikanten introduceerden de standaard al veel eerder (bijvoorbeeld Volkswagen vanaf 1996). Om uit te lezen sluit je een diagnoseapparaat aan op de OBD2-poort van de auto. Die leest de computers uit ​​en meldt eventuele foutcodes. Hierbij staat een verwijzing naar het defect. Uit deze test blijkt dat vooral voordelige apparaten voor leken niet voldoen - maar daarover later meer.

Uitlezen OBD diagnose-poort met een tester

Het uitlezen van het storingsgeheugen zelf is eenvoudig. Je zet het contact aan, het diagnoseapparaat is aangesloten, een paar klikken en dat is het. Toch kost het geheel in de werkplaats minstens €30 en al snel meer als het complexer is. Dit komt ook doordat de professionele toestellen constant gevoed moeten worden met dure updates van de fabrikanten. Maar voor de prijs kun je zelf een eenvoudig OBD2-diagnoseapparaat kopen om defecten op te sporen. Als de oorzaak slechts een simpele fout is, zoals een losgeraakte connector of een doorgebrande zekering, kunt je jezelf zo misschien zelfs een bezoek aan de werkplaats besparen.

Voordelige OBD diagnose-testers variëren in prijs en mogelijkheden

Er zijn veel producten verkrijgbaar tegen verschillende prijzen om het foutgeheugen snel uit te lezen. Afhankelijk van de ‘leesdiepte’ van het diagnoseapparaat is er een groot aanbod van goedkope producten rond de €20 tot premium apparaten voor privé-gebruik voor rond de €300. 

We hebben vier goedkope toestellen van €50 tot €110 getest en vergeleken met een semi-professioneel toestel van rond de €300. Alle geteste diagnostische apparaten zijn universeel te gebruiken. Ze kunnen de gegevens van een breed scala aan auto's lezen. Ze hebben echter problemen met specifieke codes van fabrikanten. Bovendien bieden alle kandidaten een directe vertaling van de foutcode aan in plaats van alleen de combinatie van letters en cijfers weer te geven.

Zo hebben we getest

De diagnostische apparaten moesten onder meer vier fouten vinden in elk van drie verschillende modellen. Hiervoor zijn drie auto's van onze duurtestgarage voorbereid met typische storingen zoals een defecte ABS-sensor of een defect in de lambdasonde. Resultaat: slechts één apparaat vond feilloos elke fout en dat was het semi-professionele diagnoseapparaat van Launch. De resultaten van de goedkopere kandidaten zijn vergelijkbaar; over het algemeen konden ze meestal tweederde van de fouten identificeren. Het verschil tussen de goedkope producten en het duurdere apparaat zit hem vooral in de leesdiepte. Terwijl de goedkopere producten slechts twee of drie controle-eenheden oppervlakkig lezen, dringt het lanceerapparaat dieper door en kan meer controle-eenheden analyseren.

Bovendien kan de Launch naast fouten uitlezen en verwijderen ook de besturingsunits hercoderen. Dit mogen echter alleen professionals doen: in het ergste geval kan een codeerfout de hele auto verlammen. Herstel kost veel geld.

Dit viel op bij het testen van de diagnose-testers

Alle goedkope toestellen hadden moeite met het lezen van de Audi RS4 (bouwjaar 2020). Sommige apparaten zoals de BGS en Ancel vonden echter nog steeds een aspecifieke fout in de dynamische regeleenheid, wat in ieder geval een indicatie is van het ABS. Maar alleen de Launch zou hier echt naar tevredenheid kunnen helpen. Ook waren er kleine problemen met de Volkswagen T-Cross (bouwjaar 2020) en de Mercedes-Benz E-klasse (bouwjaar 2007). Hier konden de goedkope apparaten drie van de vier fouten uitlezen. Een verwijderde ABS-sensor (T-Cross) en een airbagstoring (E-klasse) werden van geen enkel product gevonden. Ook hier kon alleen de Launch 129 Evo de fouten lezen. 

Dus als je echt waarde hecht aan een grondige analyse van storingen, moet je een paar euro meer op tafel leggen. Als het geheugen echter alleen in geval van nood kort moet worden afgetapt, zijn de testkandidaten voldoende. Ze komen allemaal vrij dicht bij elkaar uit, althans als je genoeg hebt aan alleen het uitlezen van de OBD.

Gebruikersvriendelijkheid van de diagnose-testers

Maar als het om de bediening gaat, zijn er duidelijke verschillen. Onze test laat zien dat de grotere toestellen met meer knoppen handiger en intuïtiever in het gebruik zijn dan de apparaten die weliswaar lekker compact zijn, maar ook een beperkt aantal knoppen hebben. Hieraan moet je even wennen. De apparaten verschillen verder in de kwaliteit van de vertaling van de foutcode. Iedereen die de testers gemakkelijk wil begrijpen, moet Chinese producten links laten liggen. De woordkeuze is soms onbegrijpelijk. Een extra zoekopdracht op internet is dan onmisbaar voor de juiste vertaling van de meeste foutcodes. De enige kandidaat die de fouten echt weergeeft op een manier die leken kunnen begrijpen, is het diagnostische apparaat van BGS.

OBD2-diagnoseapparaten kunnen fouten uitlezen en ook individuele functies bewaken. De interface kun je bijvoorbeeld gebruiken voor emissietests voor de apk. De exacte waarden die kunnen worden uitgelezen, zijn afhankelijk van het voertuig en het diagnoseapparaat.

Dit moet je weten over foutcodes

Er zijn twee soorten foutcodes. De universele codes, die altijd dezelfde structuur hebben, en fabrikantspecifieke codes, die elke autofabrikant voor zijn eigen voertuigen definieert. Universele codes bestaan ​​uit één letter en vier cijfers. Ze verwijzen naar sensoren en elektronica op de volgende gebieden:

• Aandrijflijn (code 'P' = Powertrain)
• Chassis (code 'C' = Chassis)
• Carrosserie (code 'B' = Body)
• Netwerken (code 'U' = User Network)

Fabrikantspecifieke codes verschillen van fabrikant tot fabrikant en kunnen alleen worden gelezen door apparaten die daarvoor zijn bedoeld. De goedkope, geteste universele apparaten kunnen alleen de universele codes lezen.

Conclusie

Slechts één van de goedkope testkandidaten kan echt overtuigen in deze test. De rest staat er helaas onder. Als je echt wilt weten wat er met je auto aan de hand is, moet je naar een professionele werkplaats gaan of investeren in een duurder diagnoseapparaat.