Menu
| Uitvoering | Burton |
|---|---|
| Versnellingen | 4, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1984 |
| Jaar van aanschaf | 2011 |
| KM-stand bij aanschaf | 2.600 km |
| KM-stand laatst | 19.100 km |
In het verleden heb ik een tijd 2CV gereden en die ervaring is me altijd bijgebleven. De techniek is eenvoudig en het rijgedrag geweldig. Toen ik een aantal jaren geleden hoorde dat deze auto is om te bouwen tot een heuse cabrio was mijn interesse gewekt. De open dag van Burton dit voorjaar gaf de doorslag. Ook mijn vrouw vond het geweldig.
Mijn beperkte technische kennis was echter een dilemma. Gelukkig kun je het technische gedeelte bij Burton uitbesteden en de afbouw verder zelf doen. Maar kortgeleden kwam ik deze 2e hands Burton tegen bij een autohandelaar. De auto bezat alle benodigde basisfaciliteiten, is zwart zoals ik zou willen, was in 2002 professioneel gebouwd en had sindsdien slechts 2600 km gereden.
Natuurlijk is de auto niet 100% zoals ik ‘m zou willen hebben, maar met de aanpassingen die ik nog ga doen is het kostentechnisch nog steeds zeer aantrekkelijk. Voor mij is het van belang dat het rijden iets comfortabeler wordt (lees minder wind in het gezicht) en de auto met minder weer ook bruikbaar is.
In ieder geval ga ik een hoge voorruit monteren, maar dan zijn er ook ineens ruitenwissers, een ruitensproeier en een voorruitontwaseming nodig. Daarnaast ga ik een softtop plaatsen, zodat een regenbui onderweg niet gelijk een nat pak betekent.
Verder is het m’n bedoeling het onderhoud aan de Burton zelf te doen. Dat zal in het begin best lastig worden, maar al doende leert men. Daarnaast bieden Burton en de Burton Owners Club ook de nodige ondersteuning, dus ik zie het met vertrouwen tegemoet.
De rit van de garage naar huis (ca 50 km) over dijkwegen was een waar genoegen. En, niet onverwacht, over belangstelling onderweg heb ik niet te klagen gehad. Ik verheug me nu al op de volgende ritten.
De afgelopen weken zijn we druk geweest om onze Burton aan te passen naar onze wensen.
De lage voorruit moest eraf en vervangen worden door een hoge voorruit. Dat betekende alleen wel dat er ook onmiddellijk een ruitenwissersysteem, ruitensproeier en een ruitontwasemingssysteem gemonteerd moesten worden. Een aantal gaten geboord, draden getrokken en apparatuur aangesloten. Alles werkt!
Verder hebben we striping aangebracht en een 12V aansluiting gemonteerd.
Met die hoge voorruit rijdt het direct al een stuk comfortabeler. De wind gaat nu veel meer over je heen.
De volgende klus wordt de montage van en softtop. Daar beginnen we in oktober mee.
Vanmiddag dachten we gezellig een stukje te gaan toeren. Dat ging prima tot op de Europakade in Tolkamer. Na een stop van 15 minuten wilde de motor niet meer starten. De startmotor draaide prima, maar het vonkje kwam niet.
Na nog zo'n 20 minuten wachten gebeurde een wonder. Ineens sloeg de motor toch aan. Nazoeken op het Burton forum levert als meest logische oorzaak een oververhitte bobine op. Kennelijk was ie dus na ruim een half uur voldoende afgekoeld.
Toch eens verder kijken naar een echte oplossing.
Zaterdag 8 oktober zijn we naar de klussendag bij Burton geweest. Zeer nuttig. Diverse onderdelen van het veersysteem eens goed gesmeerd en ook een lichte olielekkage verholpen. Niet schokkend, maar voelt goed dat we dit zelf hebben kunnen doen.
's Middags ook nog de soft top gemonteerd, zodat we nu minder afhankelijk zijn van het weer. Met de handige hulpmiddelen van Burton was het snel uitgemeten. Alles bij elkaar duurde het toch nog wel zo'n 3 uur voor we alles voor elkaar hadden.
Al enige tijd hoorde ik een schurend geluid bij het afremmen op de motor. Zodra ik de rem intrapte verdween het, maar kwam bij loslaten weer terug.
Ondanks tips op het Burton forum kwam ik er toch niet uit. Dus heb ik een deskundige ingeschakeld, en die had al snel de oorzaak gevonden.
Het bleek dat de moeren van het lagerhuis van de aandrijfas losgelopen waren, waardoor een kier van zo'n 4mm tussen de versnellingsbak en het lagerhuis zat. Daardoor liepen die tegen de remklauw aan.
Helaas.
Betekende dus remschijf, remblokken en handremblokjes vervangen. Gelukkig geen enorme kosten bij een Burton (voor 250 euro incl arbeidsloon was het klaar), maar toch jammer. De auto rijdt nu weer heerlijk rustig.
Zaterdag 12 november hebben we de klussendag van de Burton Club gebruikt voor het monteren van een 123-electronische ontsteking. De berichten hierover op de verschillende forums zijn lovend en al die voordelen wilden wij ook wel hebben.
Voor ervaren sleutelaars is het monteren van zo'n ontsteking een klusje van ca 1 uur. Helaas kostte het ons toch zeker wel 3 uur voordat het klaar was, maar met wat technische aanwijzingen hebben we het wel zelf geklaard.
Gelijktijdig hebben we de bobine vervangen door een originele Valeo bobine, zodat het probleem van het niet willen starten met warme motor nu ook opgelost zal zijn.
Een bijkomend probleem bleek ineens een niet meer werkende toerenteller. Best lastig om uit te vinden waardoor zoiets komt, want we hebben geen standaard Burton kabelboom (was er in 2002 nog niet). Bleek uiteindelijk dat die pulse op de draad van de oude ontsteking zat, die we nou juist hadden gedemonteerd. Door die om te zetten was het uiteindelijk snel opgelost.
Tijd voor een kleine proefrit, ter voorbereiding opde CO2 meting. Wat een verschil is zo'n electronische ontsteking! De motor loopt stabieler stationair, reageert veel feller, trekt beter, rijdt soepeler etc.
De andere voordelen zoals geen onderhoud meer aan de ontsteking en lager brandstofverbruik, zullen we nog moeten ontdekken. Dat zal volgend jaar worden, want volgende week gaat onze Burton naar de winterstalling.
Nadat we de Burton uit de winterstalling hadden gehaald viel het ineens erg op dat de bodemvrijheid een probleem is. Nog meer dan vorig jaar hadden we het idee veel drempels te raken.
Tijd dus voor wat meetwerk, en wat bleek: de bodemvrijheid was voor slechts 9 cm en achter slechts 13 cm (13 cm en 16,5 cm is normaal). Dus met een beetje meer gewicht aan boord (lees: twee personen) zat je al gauw te dicht op de drempels.
Vandaag deze klus dus maar aangepakt, en echt bij een Burton is het een fluitje van een cent. Eerst zorgen dat de wielen volledig onbelast hangen, en dan is het niet meer dan de trekstangen losmaken en indraaien.
Iedere omwenteling betekent een hoogteverschil van zo'n 0,5 cm. Alleen de eerste trekstang zat behoorlijk vast, de rest draaide relatief eenvoudig. De bodemvrijheid staat bij onze Burton nu op 12,5 cm en 17 cm, zodat achterin ook nog redelijk wat bagage mee kan zonder vast te lopen op drempels.
Het is een verademing en het algehele weggedrag lijkt er zelfs door verbeterd te zijn.
Zaterdag 5 mei 2012 is een gedenkwaardige dag voor onze Burton. Vandaag was nl. de vermogensbankdag van de Burton Owners Club bij Startrick Tuning in Gaanderen. Voor ons een groot succes, want onze Burton is gepromoveerd van 16,69 pk naar 25,59 pk. Een winst van 53%!
De eerste meting hebben we gedaan met de originele configuratie, waaraan alleen de 123-electronische ontsteking was toegevoegd. Een ontluisterende meting van slecht 16,69 pk vermogen was het resultaat. Ook de opbouw curve liet een slecht beeld zien. Tijd dus voor actie.
Aangezien we ook de Power Tube (dé turbo voor de Burton) hadden gemonteerd, hebben we die eerst aangesloten. Alleen dat was al goed voor een vermogenswinst naar 18,45 pk. Nog niet genoeg maar wel de nulmeting voor de volgende stappen.
Het klussen kon beginnen. Eerst de carburateur gedemonteerd en de sproeiers verwijderd. De primaire sproeier bleek een 102 te zijn en de secundaire sproeier een 87. Nogal klein dus, dus die hebben we op advies 3 stappen groter gemaakt en vervangenen door 115 en 100. Een leuk en leerzaam klusje.
Het effect was direct goed merkbaar, want bij de volgende test was het vermogen al ca 23 pk.
Nog een kleine optimalisatie was dus nodig. Als laatste hebben we daarom sproeier 100 nog vervangen door 110. Het uiteindelijke vermogen is daarmee uitgekomen op 25,59 pk bij 5000 toeren. Het maximale koppel bedraagt na de tuning 40,75 Nm bij 3600 toeren.
Volgens mij mooie cijfers.
Het verschil in vermogen is goed te merken en de terugreis hebben we zitten genieten. Nu bij de volgende tankbeurten eens zien wat het effect op het verbruik is. Een 1:20 zal denk ik niet meer haalbaar zijn, maar wie weet met een rustige rijstijl ...
Tijdens een aantal rally's die we recent gereden hebben bleek telkens dat de kilometerteller van onze Burton een behoorlijk grote afwijking had. Naar schatting bij afstand (en snelheid) een afwijking van 10% boven de werkelijkheid.
Gelukkig is de VDO Speedometer eenvoudig zelf te calibreren. De procedure is simpelweg:
1. kilometerteller instellen voor meting
2. Bij een hectometer paaltje langs de weg de knop van de kilometerteller indrukken
3. Exact 1 km verder de knop nog een keer indrukken
Ik heb daarna nog een stuk gereden en met de GPS tracker op m'n smartphone de afstand en snelheid gemeten. Beide bleken helemaal te kloppen met de kilometerteller.
Enige nadeel is dat de verbruikscijfers vanaf nu dus ook minder rooskleurig zullen zijn (maar wel kloppen met de werkelijkheid).
Vandaag voor de jaarlijkse APK-keuring bij Burton geweest. Zoals verwacht goedgekeurd, alleen een nieuw lampje en de CO-afstelling waren nodig.
Nog een tip gekregen om over niet al te lange tijd een keer de kleppen te stellen. Lijkt me een leuke voor een BOC klusdag.
Zo tegen het einde van het seizoen was het weer tijd voor het winterklaar maken van de Burton. Even op de brug en de onderkant controleren, diverse onderdelen smeren (zoals kantelmessen en fusee) etc. Ziet er allemaal weer prima uit.
Volgende week nog een laatste rit voor dit seizoen en dan kan de Burton naar de winterstalling. Dit jaar hebben we dan zo'n 6.500 plezierige kilometers gereden.
Vandaag de jaarlijkse APK laten uitvoeren en zonder problemen gekregen. De enige "reparatie" was de vervanging van de rechter voorband. Kennelijk nemen we de rotondes te hard, want die band was scheef afgesleten (uitlijning etc. waren OK).
Verder bij Burton de kleppen laten stellen, want dat dat nodig was kon je de laatste tijd goed horen. Bleek dat ook de pakkingen van de carburateur aan vervanging nodig waren om de juiste HC waarden te kijgen.
Alles bij elkaar geen hoge onkosten en de auto kan er weer prima tegen. In het najaar doen we de rest van het onderhoud weer zelf.
Vandaag het jaarlijkse onderhoud uitgevoerd. Olieverversen en oliefilter vervangen, kantelmessen en fusees smeren en algehele controle voor de winter.
Geen bijzonderheden en met nog één geplande rit aan het einde van de maand is de Burton weer winterklaar.
Afgelopen weekend merkte ik ineens dat de motor niet meer lekker liep. Stationair ging prima en ook volgas leverde geen problemen op. Maar alles daartussen reed de Burton hortend en stotend.
Voor het gemak maar even de deskundigheid van Burton ingeschakeld. Die bevestigden mijn idee: de carburateur wsa flink vervuild en moest schoongemaakt.
Daarna liep de motor weer als vanouds.
Vandaag een paar kleine klussen gedaan nadat onze Burton weer uit z'n winterslaap is ontwaakt.
Traditiegetrouw de olie ververst en gelijk alles aan de onderzijde even gecontroleerd. Ziet er prima uit, al zweet het blok wel een beetje. Geen zorgelijk punt.
Verder de banden vervangen, want die vertoonden wat droogtescheurtjes. Niet zo vreemd ook want ze waren nog uit 2001!
Onze Burton is weer helemaal klaar voor een heerlijk cabrio seizoen en voor Le Citron Pressé.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
