Test: Volkswagen ID3

Het kan je nauwelijks zijn ontgaan dat de Volkswagen ID3 inmiddels al weer eventjes op de markt is. De auto heeft het in oktober 2020 als nieuweling meteen tot de eerste plaats in de verkooplijsten geschopt met krap 2.800 verkochte, of eigenlijk ‘geleverde’ exemplaren. Dit geeft aan hoeveel mensen een vroege order hadden geplaatst zonder ook maar een meter met de auto te hebben gereden.

Ver naar voren

De Volkswagen is met enige vertraging op de markt gekomen, wat kwam door zowel softwareproblemen tijdens de ontwikkeling als de coronacrisis. De ID3 is de eerste van vele modellen die op het nieuwe MEB-platform van Volkswagen rusten. Niet alleen Seat, Audi en Skoda gebruiken MEB, Wolfsburg verkoopt het platform ook aan andere autofabrikanten. Zo heeft Ford serieuze interesse. Maar het begint allemaal met de ID3, die is gelanceerd als de volgende stap in de VW-geschiedenis na de Kever en de Golf. Naast een Golf is hij in elk geval behoorlijk groot. Dat valt vanwege de verhoudingen van de auto op foto’s minder op dan in werkelijkheid. Maar de wielbasis is gelijk aan die van de Passat en hij is even hoog als een Golf Sportsvan. De cabine is ver naar voren geplaatst, wat extra ruimte oplevert. Op de achterbank is dat te merken aan opvallend veel beenruimte en – ondanks de accu’s in de koets – een behoorlijke hoofdruimte. Maar ook voorin is het een ruim geheel. Wel mist de VW een kofferbak aan de voorkant, iets wat we nog wel eens tegenkomen bij EV’s. De kofferbak van de ID3 is met 385 liter redelijk groot.

Minimalistisch

Achter het stuur merken we direct hoe goed de zitpositie is, ondanks de hogere vloer. Verder is het vooral de leegte die opvalt. Volkswagen heeft het minimalistische design, dat een opmars maakt in autoland, ver doorgetrokken. Het oogt clean, maar het materiaal­gebruik blijkt bij een nadere inspectie niet denderend te zijn. Het scherm voor je neus toont enkel de snelheid, navigatieaanwijzingen en de rijhulpsystemen, maar geen zaken als de boordcomputer. Een HUD-systeem voegt hier optioneel veel info aan toe, maar dat is nu nog niet leverbaar. De rest van de opties zijn bijna allemaal in het multi­mediasysteem verborgen, tot de klimaatcontrole en stoelverwarming aan toe. Ook kun je met stemcontrole bijvoorbeeld “ik heb het koud” zeggen, waarna de auto enkel de verwarming aanzet aan de kant van de persoon die dit commando gaf. Klink leuk, maar je kunt beter aan een knop van de klimaatcontrole draaien of een knop van de stoelverwarming indrukken, zo lijkt ons. Het staat symbool voor veel aspecten van de ergonomie in de ID3: overdreven omslachtig en ingewikkeld. Bovendien is het systeem niet echt snel en evenmin prettig in de bediening. Dat speelt vooral op als je aan het rijden bent, omdat je dan langer dan gebruikelijk je ogen van de weg moet halen. Gevaarlijk! De trend om steeds meer onder te brengen in een touchscreen zien we bij veel fabrikanten. Wij zijn er geen fan van, tenzij de aanraking supersnel werkt én het overzicht goed is. In de ID3 kenden we helaas te veel ergernis, ook al oogt het touchscreen hypermodern. Het scherm vergt te veel druk van je vinger, het reageert te langzaam en soms zoek je te lang naar wat je moet hebben. Verbazingwekkend eigenlijk, want de Golf blonk op ergonomisch gebied decennialang uit. Hier laat de ID3 serieus steken vallen.

Prettig stil

De ID3 heeft nauwelijks  tractieproblemen, ondanks zijn (erg goede) ecobanden. De auto heeft namelijk achterwielaandrijving, een pluspunt van het MEB-platform. Hierdoor kan hij zijn krachten goed kwijt en is hij in de praktijk lekker rap. De Duitser voelt snel en kwiek aan en zijn kleine draaicirkel maakt hem tot een fijne auto in de stad. De besturing is vrij licht, maar direct genoeg. De Volkswagen is sportiever dan de Golf. Met de dynamische schokdempers in ‘comfort’ is de ID3 al redelijk stevig, wat je vooral bij drempels merkt. Evengoed helpt het de wegligging van de auto. Zet je de dempers op ‘sport’, dan kun je bizar hard door bochten jagen, voordat er ook maar een begin van onderstuur is. In krappe bochten kun je zeker met nat weer wat overstuur forceren voordat de elektronica ingrijpt. De besturing is iets te licht om echt van een sportieve auto te kunnen spreken, maar dynamiek is er zeker. Het onderstel is ondanks de stevigheid wel erg verfijnd: harde oneffenheden worden goed opgevangen zonder dat de koets door elkaar wordt geschud. Hij is bovendien prettig stil op de lange afstand; wind- en bandengeruis vallen bij een EV vaak op en bij de VW blijven die geluiden op de achtergrond.

Hoe ver en hoe lang

De actieradius ligt bij de ID3 gemiddeld op 320 kilometer. Deze waarde was gemeten bij redelijk mild weer met 15 graden Celsius; in de winter loopt het bereik terug. Wil je bijladen, dan kan dat thuis met de VW met 3-fasenstroom. Al met al kan worden geconcludeerd dat de ID3 een keurige entree maakt met enkele zeer sterke punten, zoals zijn rij­gedrag en zijn EV-capaciteiten. De hardware is gewoon erg goed. De rest van de auto lijdt echter onder de softwareproblemen die meer nieuwe modellen van de Volkswagen Group parten spelen en dat is jammer. Maar dat kan over een paar maanden weer heel anders zijn, hoewel de matige ergonomie natuurlijk blijft.