Peugeot 407 SW ST 2.0-16V (2009)

Hoewel je aan z'n exterieur kunt aflezen dat-ie al wat langer op de markt is – sinds 2004 alweer – rijd je met een 407 nog altijd niet voor aap. Vorig jaar voerde Peugeot enkele retouches door aan het model, zodat hij er weer even tegen kan. De 407 is tamelijk uitbundig gestileerd, wat uitzonderlijk is in de zakelijke klasse. De neuspartij vormt het sterkste punt van het ontwerp. Hierin is een voorname plaats ingeruimd voor de haaienbekgrille. Terwijl de sedan naar achteren toe minder spannend wordt, blijft de SW origineel. Zijn achterkant is niet te verwarren met die van welke auto dan ook. Dat is te danken aan de evenwijdig aan de A-stijl hellende C-stijl en z'n ver de hoek omlopende, separaat te openen achterruit, die is ondergebracht in een kofferklep die een opvallend grote hap uit het dak neemt.

De leeftijd van de 407 valt ook af te lezen aan de lay-out van het dashboard. Dat is bezaaid met bedieningselementen. Zo kun je lastig wijs worden uit de wirwar van kleine knopjes die de middenconsole bevolkt. Ook de afwerking kon beter; hier en daar wijken de naden wat. Het instrumentarium van de 407 is een typisch Peugeot-ontwerp en is goed afleesbaar. Het stuur heeft de juiste dikte en is uitgebreid verstelbaar. Je kunt het lekker ver naar je toe halen.

Beperkte ruimte achterin

De brede fauteuils zitten comfortabel, tegen het zachte aan, en geven een adequate zijdelingse steun. De zittingen mogen wel wat langer. Ook de 407 heeft te kampen met een typische Peugeotkwaal: de ondersteuning van de onderste ledematen door de stoelzitting is niet optimaal. Over de achterbank zijn we ook niet helemaal te spreken. Wie langer is dan zo'n 1,80 meter kan achterin eigenlijk niet comfortabel zitten. Al snelschuurt je kruin tegen de wagenhemel, het gevolg van de sportief aflopende daklijn. Ook qua beenruimte stelt de Peugeot achterin teleur. De middelste achterpassagier zit op een bult in de zitting van de achterbank en zit daardoor wat hoger.

Helemaal achterin is de 407 evenmin een topper, want met een bagageruimte van maximaal 1.375 liter is de Peugeot zeker niet de ruimste in zijn klasse. Het onderstel van de 407 is goed, maar mist een mooie balans. Korte oneffenheden worden een tikkeltje hard gedempt, maar toch zijn we daar niet ontevreden over. De vering is daarentegen te soepel. Je kunt met de Peugeot heus behoorlijk hard bochten ronden, maar de auto helt daarbij erg over. Onderstuur komt pas in een heel laat stadium opzetten en wordt dan opgevangen door het stabiliteitssysteem. Dit houdt ook de achterzijde in toom als die de buitenzijde van de bocht wil opzoeken zodra je het gaspedaal lift.

De besturing is vrij licht, maar wel direct genoeg. Schakelen gaat op de typische

Peugeot-wijze: de pook maakt lange slagen en voelt slapjes aan. Met 140 pk heeft de 2,0-litermotor maar net voldoende vermogen in huis. Het hoogste koppel van 200 Nm komt bij 4.000 tpm vrij. De sprint van 0 tot 100 km/h vindt plaats in 11,4 seconden en daarmee is de Fransman bepaald niet snel. Toeren maken is voor dit blok een must als je wilt opschieten. De geluiden vanuit het motorruim blijven echter binnen de perken, ook wanneer je de krachtbron flink op z'n falie geeft.