Fiat 500

De Fiat 500 is natuurlijk een verwijzing naar de klassieke 500 die van 1957 tot 1974 vier miljoen keer werd gebouwd en voor de na-oorlogse Italianen een vierwielig alternatief was voor scooter of motorfiets.

De massamotorisering van Italië begint in 1957 met de Fiat 500. Het vierzits autootje met de bijnaam rugzakje is de opvolger van de beroemde Topolino. De luchtgekoelde motor is, net als bij de 600, achterin geplaatst en drijft de achterwielen aan. De wielophanging is rondom onafhankelijk, de vierversnellingsbak is op de vloer geplaatst.

De vroege versies hebben naar achteren scharnierende portieren. De tweecilinder met 479 cc perst er 13 pk uit bij 4.000 tpm. Later dat jaar neemt het vermogen toe tot 15 pk. Bijzonder is dat bij de basisversie (Economica) de ramen niet open kunnen. Wel heeft de 500 een canvas dak, dat naar achteren opgerold kan worden, voor de nodige frisse lucht. In 1960 verschijnt zelfs een stationversie, Giardiniera genaamd. Deze heeft een grotere wielbasis en een horizontaal geplaatste motor (onder de laadvloer).

De tevens in 1960 gepresenteerde 500D, de opvolger van de 500, beschikt over een sterkere motor van 499 cc, met 18 pk bij 4.400 tpm. In 1965 vervangt de 500F de 500D, met als belangrijkste verschil de nu naar voren scharnierende portieren, wat een verbetering van de veiligheid betekent. In 1972 verschijnt de laatste versie, de 500R, met andere wielen en een nieuwe motor van 594 cc, afkomstig van de Fiat 126. In de 500R levert de motor echter iets minder vermogen, namelijk 18 pk. Wanneer in 1975 het doek valt voor de 500, zijn er meer dan 3.678.000 exemplaren gebouwd. De Giardiniera wordt onder de merknaam Autobianchi nog verkocht tot 1977.

Nieuwe Fiat 500

Van de nieuwe Fiat 500 hoorden we eerst in 2004 toen de Trepiùno concept car werd getoond. Dat was een driezits auto, waarbij de achterbank was bedoeld voor één persoon. Die auto leek al als twee druppels water op de productieversie. Die werd gepresenteerd in 2007 en heeft de modelcode 312. De tweede generatie Fiat Panda, de tweede generatie Ford Ka en de derde generatie Lancia Ypsilon, zijn directe afgeleiden van de 500, die in Polen wordt gebouwd. Vanaf 2010 wordt de auto voor de Noord-Amerikaanse markt ook in Mexico gemaakt.

In de loop van de jaren is de 500 te koop geweest met een 1,2- en 1,4-liter FIRE-motor met 69 pk en 100 pk. Ook is er de tweecilinder Twinair-motor die zonder turbo 60 of 65 pk leveren en mét turbo 80, 85 of 105 pk. De Dualogic-transmissie is een gerobotiseerde handbak die vaak als automaat wordt aangeprezen. De 1,3-liter Multijet is de dieselversie van de Fiat 500 met 75 of 95 pk. De diesel vervalt in 2015. In dat jaar wordt de Fiat 500 gefacelift. Die is gemakkelijk te herkennen door de iets gewijzigde achterlichten en de dagrijverlichting aan de voorzijde.

In 2010 verschijnt van de Fiat 500 een cabrioletversie onder de naam 500C die auto heeft een dak dat over de gehele lengte open gaat. De dakbogen blijven echter gewoon staan zodat de stevigheid van de carrosserie intact blijft. Later wordt dit idee ook voor de Citroën DS3 cabrio gebruikt. Vanaf 2008 zijn er ook snelle 500's te koop onder de naam Abarth 500 met vermogens van 135 tot 180 pk. De Abarth 500C bestaat ook. De Fiat 500e is een in Mexico gebouwde volledig elektrische variant voor de Noord-Amerikaanse markt. Nadat in de Verenigde Staten de leasecontracten voor deze auto waren afgelopen zijn er vele naar Nederland gekomen. Volgens de cijfers van de fabriek is de actieradius van de Fiat 500e ongeveer 160 kilometer op een volle accu.