Volvo XC70 D5 AWD (2003)

Je ziet direct dat dit geen gewone V70 is. Zijn donkere snoet en het feit dat ie wat hoger op de poten staat geven Õm de uitstraling van een boxer; 'n gespierde, goedmoedige lobbes. De XC heeft forse buitenmaten en met het overvloedige kunststof aan de carrosserie wordt de stoerheid nog eens onderstreept.Ook het interieur levert daaraan een bijdrage, zeker als het flinke meubilair isuitgevoerd in donkerbruin leer, zoals in onze testauto. De stoelen zitten formidabel, mede dankzij de lekker lange zitting en een rugleuning die ook in de onderste regionen veel steun biedt. En hoewel de zetels niet sterk geprofileerd zijn, houden ze je ook in snel genomen bochten keurig op je plek. Het binnenste van de XC70 is zakelijk, prima afgewerkt en zonder fratsen.Achterin heb je flink wat bagageruimte, al valt de hoogte onder het afdekzeil tegen. Over dat afdekzeil zijn we niet echt te spreken; je moet het altijd aan twee kanten geleiden om het goed vast te klikken. Wel handig is de mogelijkheid om 'n eenzame tas vast te zetten door het achterste gedeelte van de vloer op te klappen en gebruik te maken van het vak met 'snelbinder'. Verder is er een in drie delen neerklapbare achterbank en een hondenrek. Praktisch en veilig, want door de beperkte laadhoogte zal de bagage regelmatig boven de achterbank uitkomen.
 

Beschaving
De D5-motor is een mooi rustig lopende 2,4-liter vijfcilinderdiesel met common-railinspuiting, een vermogen van 163 pk en een maximumkoppel van 340 Nm. Zelfs direct na de koude start nagelt de vijfpitter nauwelijks en naarmate hij warmer wordt, neemt de beschaving alleen maar toe. Als je er rustig mee rijdt, is de D5 een kalme, trouwe metgezel, maar zodra je hem uitdaagt met je rechtervoet, reageert ie heel bijterig. De goeiige lobbes geeft dan 't gros van de medeweggebruikers het nakijken. Ook op de korte sprints ontpopt de XC70 D5 zich tot een geducht tegenstander voor hazewinden. Een erg prettige motor!De Geartronic is een vijftrapsautomaat met 'handstand'. We hadden nauwelijks de behoefte die manuele schakelmogelijkheid te gebruiken. Om snel op te schieten, hoef je het ook niet te doen, want in de automatische stand is de bak prima bij de les. Wel kunnen we ons voorstellen dat het handig is om tot zelfbediening over te gaan op steile hellingen of in zware blubber. Maar ach, hoe vaak doe je dat in ons land? Als je wilt, is de XC70 zeker 'prut-proof'. Altijd heeft ie tractie te over en mede dankzij z'n bodemvrijheid van 20 cm is de modder hem niet gauw te diep. Nee, in ons land zal deze bijna-SUV je ook buiten de gebaande wegen niet teleurstellen. Daarbinnen overigens ook niet. De vering is voldoende soepel, maar absoluut niet week en de schokdempers zijn lekker straf. Je merkt weliswaar dat het zwaartepunt wat hoger ligt dan bij een gewone V70, maar het overhellen blijft keurig binnen de perken en de auto blijft heel lang neutraal. Ook over de besturing zijn we best te spreken; deze is lekker direct, zonder nerveus te zijn.De meeste van de goede, maar eveneens die paar minder goede eigenschappen vind je terug bij een gewone V70. En met een basisprijs van € 49.780 is een XC ruim € 9.000 duurder dan een V. Waarom dan zo'n XC70? Oké, je mist dan die superstoere uitstraling, maar anderen vinden al dat plastic aan de buitenkant misschien juist niks.