Skoda Octavia Combi 1.6 100pk GLX (1999)

De Skoda Octavia heeft een heel zakelijke lijn zonder enige opsmuk - géén dakrails bijvoorbeeld, die tegenwoordig toch op bijna geen enkele stationcar ontbreken. Eerder krijgt de Octavia in Combi-opmaak iets chics in vergelijking met de super-nuchtere sedanversie. Lovenswaardig naadloos bouwden de Tsjechen daar een subtiel geronde stationcar-staart aan. Die de Octavia n-g groter doet lijken.
Van binnen zien we een uiterst opgeruimde, om niet te zeggen doodsaaie, cockpit met veel grijs en glad kunststof. Inmiddels heeft de Octavia al een iets veredeld dashboard-aanzien gekregen door het meterpaneel in een zwarte in plaats van lichtgrijze omranding te zetten. De SLX topaankleding heeft overigens een ander, echt fraaier dashboard. Maar met niet ondermaatse stukken stofbekleding op de portieren en een mooie afdekhoes boven het kofferruim doet hij niet armoedig aan. Al lijkt een 1600 niet direct overbemeten het is een bekwame motor met twee kleppen per cilinder, en perst er zomaar
100 pk uit en 145 Nm trekkracht uit. Dat laatste wordt al bij een relatief laag toerental bereikt en dat merk je aan de overtuigende souplesse van de Skoda. Dat doet hem makkelijk op gang komen vanuit stilstand of file-tempo.
De Volkswagen 1600 staat bekend als brommerig, bovendien doet Skoda zuiniger met geluidsisolatie dan Audi, VW of Seat. 't Is geen kommer en kwel in de Octavia Combi 1.6 met een heel draaglijke geluidsbelasting. Net als bij Seat krijgen we sterk de indruk dat voortdurend verdere verfijning van de afstemming wordt bereikt. Het blijft echter zo dat de Skoda nogal sterk helt in bochten - heel gewone bochten die we zonder coureursneigingen genomen hebben. Dat overhellen versterkt de onderstuurneiging van de vrij gewichtige Octavia, die met wat tegenzin zijn steven wendt in snel aangesneden bochten. En goed merkbaar reageert als je gas loslaat. Gelukkig werkt de besturing heel precies en direct, zodat je hem goed in de hand kunt houden.

Geen ruimtegebrek

Ruimtegebrek heerst er niet in deze auto, of je nu voor- of achterin wilt zitten. Met voorin om je heen genoeg vakjes om kleinigheden op te bergen, achter een dashboard waar je naar meters of knoppen nooit hoeft te zoeken. Het stuurwiel kan niet alleen in hoogte, maar ook in lengte versteld worden en het meterpaneel bevat een enorm praktische boordcomputer.
De Skoda-stoelen zitten behoorlijk hard. Achterin biedt hij twee hoofdsteunen en een in ongelijke delen neerklapbare bank (leuning én zitting gedeeld) met een neerklapbare armsteun middenin. Waarbij Skoda ook achterin verstelbare gordelhoogte biedt.
Achter de achterbank is de Skoda enorm ruim. Helaas is er een vrij forse drempel achter het kofferruim. Maar de lage vloer in het laadruim zorgt wel voor veel nuttig volume onder het keurige afdekzeil.
Ook mooi: de achterklep kan van buiten af geopend worden als de auto van het slot is. Schoonheidsfout bij de Octavia is dat de klep op het laatste stukje - voordat 'ie dichtvalt - niet gedempt wordt opgevangen. Hoe kan die Octavia zoveel goedkoper zijn dan concurrenten, als 'ie bovendien absoluut niet blikkeriger of minder strak in elkaar gezet aandoet dan bijvoorbeeld een Toyota? Wacht even, ABS is niet standaard. Kost wél eventjes twee'neenhalf mille extra, al krijg je er meteen EDS anti-doorslipregeling bij. En oeps, geen passagiersairbag - die komt op f 1795, waar om mysterieuze reden dan hoogteverstelling voor de passagiersstoel bij geleverd wordt. Euh, ook geen elektriek voor de ramen voor. Wéér twaalfhonderd piek bijlappen, wat wel meteen elektrische raambediening voor én achter oplevert. Hij heeft echter wel een regelbare interval op de ruitenwissers, elektrische spiegelverstelling en mistlampen in de neus.
Gewoon nuchter-Hollands gezien gaan wij voor de 'goedkope' Skoda Octavia Combi. Er mankeert erg weinig aan, voor even wat minder geld. We hebben hier zeker niet het gevoel dat goedkoop uiteindelijk duurkoop zal blijken, want die ruime Tsjech is ook echt een kwaliteitsproduct.