Renault Mégane Break RXE 1.6 16V (1999)

Renault heeft de gelegenheid van de introductie van de Mégane Break met beide handen aangegrepen om meteen de eerste facelift door te voeren. En wát voor een... We zouden graag iets anders beweren, maar we zijn nog niemand tegengekomen die de nieuwe neus van de Mégane ook maar in de verste verten geslaagd vond. Jammer, want met de oude neus van de Mégane was niets mis. Sterker: die was erg fraai, nog lang niet gedateerd en uiterst herkenbaar. En geen van die kwalificaties is van toepassing op die nieuwe neus. Fraai kunnen we hem niet vinden, gedateerd is hij sinds Nissan zo ongeveer elke grille met chroom opleukt.
De Mégane Break is, zoals alle Méganes, van binnen een gezellige auto. Er is nauwelijk zwart te bekennen - diverse blauw- en grijstinten voeren de boventoon en dat oogt eh... bijna huiselijk. Moet je bij een Duitse auto eens om komen. Op de kwaliteit van de kunststoffen is godzijdank al evenmin bezuinigd. De zit achter het stuur is een kwestie van wennen gebleken. In het begin konden we de zit maar niet vinden - te hoog, zeker ten opzichte van het stuur, dat wel in hoogte verstelbaar is, maar dan te schuin komt te staan. We hebben weinig aan de instellingen veranderd, en zaten aan het eind van de testperiode toch behoorlijk lekker.

Familie-auto... of niet?

Al is het tegenwoordig dus al zo ver gekomen dat niemand een station meer koopt vanwege de ruimte, is het een onderwerp waar we niet aan voorbij kunnen gaan. En dan valt de Break achterin wat tegen. Behelpen is het niet direct, maar het is een beetje het verschil tussen klemzitten en net niet. Zowel de achterbankleuning als -zitting is omklapbaar. Op de achterbank is overigens gerekend op drie personen - inclusief in het dak opgeborgen driepuntsgordel, en een hoofdsteun voor de middelste passagier. Die steun zit trouwens normaal gesproken aardig het uitzicht naar achteren te verpesten, maar kan vlot verwijderd worden. De achterklep van de Mégane heeft een gewone drukknop, en da's wel zo handig. Hoewel dat ook meteen de énige manier is om de klep te openen - kan dus niet van binnenuit. We hadden het ook makkelijk gevonden als ze een handgreepje aan het (standaard) afdekzeiltje hadden gemaakt. Nu moet je minstens twee droge handen hebben om de bagage aan voyeurs te onttrekken - kleinigheidje, maar toch. Opvallend is trouwens ook dat je de bank alleen kan omklappen als je de voorstoelen eerst behoorlijk ver naar voren zet. Wie met volle belading rijdt, zit dus altijd erg dicht op het stuur.
Dan het rijden. De Mégane rijdt zoals al z'n broertjes: probleemloos. Hij is comfortabel geveerd, misschien zelfs iets té. Maar wie niet zo nodig hard hoeft, zal dit des te meer op waarde weten te schatten. Sturen gaat met voldoende gevoel, al heb je wel wat veel omwentelingen nodig en is de kunststof op het wat dikke rad zo glad dat het nog wel eens uit je handen wil schieten. Schakelen: mwoah. De bak is wat hakerig en je moet de pook goed 'n de versnelling douwen, anders springt hij er zo weer uit. Dat gecombineerd met de vrij lange schakelwegen en we komen tot: doorsnee. De 107 pk sterke 1.6 zestienkleppenmotor is zonder meer een aanwinst. Hij presteert lekker vlot, trekt ook van onderuit goed, heeft altijd wat over en een bescheiden dorst. En hij klinkt goed, al zagen we met enig afgrijzen bij 120 km/h zomaar 74 dB op de meter staan. Da's veel, maar ook voor een deel afkomstig van de dakrails, die kennelijk geen aërodynamicacursus gevolgd hebben.
Laatste punt: de uitrusting. En tjonge, wat is die Mégane afgeladen! Twee airbags, side-bags, ABS, elektrische voorramen en spiegels, centrale vergrendeling met bliep, stuurbekrachtiging, boordcomputer, dakrails, een gedeeld neerklapbare achterbankleuning én zitting: het is allemaal standaard, en dan krijg je er in onze RXE-uitvoering nog eens airco bij ook! En dat voor nog geen 37 mille. Goedemorgen!
De Renault is als totaalpakket een bijna onweerstaanbare aanbieding. Zo veel uitrusting in zo'n prettig rijdende auto voor zo'n aangenaam bedrag - daar kan bijna niemand tegenop. Vrij naar Asterix & Obelix: een bere-auto, alleen... die neus...