Renault Clio Si 1.4 16V (2000)

Vandaag is zo'n dag. Je barst van de energie. Voor leuke dingen. En dan ineens branden je autosleuteltjes in je zak. Hé, da's een idee. Gewoon een stuk rijden. Lekker sturen, lekker wat anders zien.
Een ideale auto voor zo'n avontuurlijk ritje is de Renault Clio Si. Op het eerste gezicht ziet hij er niet direct uit als een auto waarin het wel een goed potje sturen is. Het lijkt wel een gewone compacte auto voor alledag. Voor woon-werkritjes; voor die ritjes waar we vandaag dus helemaal geen zin in hebben. Maar let op, want onder die wat alledaagse verpakking zit iets speciaals.
Zodat je bij het stoplicht keer op keer als eerste weg bent. Het geheim van de Si zit onder de motorkap: een 1.4-motor met 98 pk. Daarmee ben je ongeveer iedereen in deze klasse te snel af.
Omdat we snel de Randstad uit willen, gaan we over de snelweg. Ja heus, dat kan best na half tien. Op zo'n ritje hebben we mooi even de tijd om rustig te wennen aan de auto.
Toffe stoelen in de Clio. De Si is tenslotte toch een sportieve versie, dus dito stoelen met stevigere zijkanten voor veel goede steun. Top. Waar we elke keer als we in een Clio rijden aan moeten wennen is dat het stuur veel vlakker ligt dan in andere auto's. Je hebt eerder de neiging om het aan de onderkant vast te pakken of te gaan 'hangen' aan de bovenkant - niet helemaal de juiste houding zouden we zeggen. Zelfs als je de stoel en het stuur in hoogte verstelt, kun je nog niet helemaal een optimale positie krijgen.
Verder zijn we van het interieur van de Clio niet zo onder de indruk. Het dashboard is gemaakt van plastic dat zo hard is, dat het gewoon pijn doet aan je ogen als je ernaar kijkt. Zachter kunststof (dat je een beetje kunt indrukken), dat ziet er gewoon minder goedkoop uit en zou dus de betere keus zijn.
Om de Si te laten verschillen van de andere Clio's vond Renault het nodig om de wijzerplaten wat lichter te kleuren. Mooi om te zien, maar wij zijn niet onverdeeld gelukkig met dit sportieve accent. Want als je met je licht aan rijdt - en dus de cijfers verlicht worden - dan wordt het af en toe een soort onleesbare brei van oranje en wit. Als je dan de dashboardverlichting dimt, los je dat probleem wel op. Maar veroorzaak je meteen weer iets nieuws: de cijfers van de kilometerteller zijn spontaan onleesbaar donker.
Verder noteren we: centrale vergrendeling met a.b. in de sleutel, elektrische ramen, een in hoogte verstelbare stoel, twee airbags vóór en mistlampen in de bumpers.

Vroaaaaaam

Het leuke van zo'n dagje rijden, is dat het geen fluit uitmaakt waar je naar toe gaat. En zo kom je plotseling ergens uit waar de weg het toelaat dat je het gas even vol opentrekt.
Even een versnellinkje terug, pedal to the metal, en vroaaaaaam, de zestienklepper gooit z'n hele hart en ziel erin. De naald van snelheidsmeter kruipt gestaag omhoog. De Clio Si houdt wel van zo'n vlot ritje. En het zijn die bijna 100 pk die van de Clio zo'n fijne auto maken.
Na de rechte weg komen dan eindelijk de bochten. Daar hadden we vandaag dat ATV-tje tenslotte voor genomen. We gaan er nog eens goed voor zitten, want dit is natuurlijk het leukste stukje van de dag. Daarom hebben we het ook maar tot het laatst bewaard.
En het is leuk in de Clio. De bestuurder van de Renault zit ten eerste op goede stoelen. Ze geven voldoende steun aan de zijkant, waardoor je dus in de bocht wat beter zit. En da's maar goed ook, want de Clio hangt wel wat op één oor.
Toch is de Clio makkelijk de hoek om te jagen. In eerste instantie is hij wat onderstuurd, maar blijft redelijk neutraal als je gas terug neemt. Er staat wat druk op de achterkant, maar hij zet niet echt door. En al dat vermogen komt nu ook weer aardig van pas. Je accelereert heerlijk vlot die bocht uit. En laat die motor maar lekker toeren maken, want oei, dat klinkt eigenlijk helemaal niet verkeerd.
Onze vrije dag loopt helaas ten einde. De bodem van de tank is in zicht. Het geld is op, de zon gaat onder, we zijn moe gestreden en morgen moeten we weer gewoon vroeg op. We pakken nog even de snelweg voor een vlot ritje huiswaarts. Bij de pomp op de hoek gooien we de tank vol en noteren een gemiddeld verbruik van 1 op 15,1. Niet bepaald een tegenvaller gezien de krachtige motor.
Wij vinden die Clio Si heel lekker rijden. Hij is vlot, comfortabel en ligt wat goed op het asfalt.