Nissan Micra 1.3 SLX (1994)

Daar staat-ie dan in al zijn bescheidenheid trots te wezen: de Nissan Micra. In de ogen van de internationale vakpers is hij de leukste/beste/origineelste/-interessantste auto die 1992 heeft voortgebracht en dus de trotse titel "Auto van het Jaar 1993" mag dragen. Maar wat is er voor bijzonders aan? Ten opzichte van zijn nogal hoekige voorganger die zo"n 10 jaar geleden het levenslicht zag, is hij uiterlijk in ieder geval sterk in zijn voordeel veranderd. Met zijn vriendelijke, ronde stroomlijnvormen leidt hij de trend van deze tijd en zijn vèr naar de hoeken van de carrosserie verplaatste wielen en een flinke dakhoogte verraden een streven naar veel binnenruimte. Dat laatste is goed gelukt, want de zit achter het stuur en het vrij ruim opgezette dashboard is allesbehalve benepen en ook achterin (na wat kruipdoor-sluipdoor bij het instappen in de driedeurs) blijkt het kleine koetsje opmerkelijk veel hoofd- en beenruimte te bieden.
Via rij-impressies, een vergelijkingstest en een lezersoordeel weten we inmiddels al heel wat van de Micra. Om ditmaal eens met volle teugen van Nissans hoog-onderscheiden kleinste te kunnen genieten, hadden we daarom heel begerig de allerduurste versie uit het leveringsprogramma gekozen. Dat is de 3-deurs SLX-uitvoering met 1,3 litermotor, stuurbekrachtiging, in hoogte verstelbaar stuurwiel, centrale deurvergrendeling, elektrisch bediende zijruiten en als comfortabelste "extra" de Nissan- versie van Van Doorne"s Continu Variabele Transmissie (N-CVT).
Maar na een paar dagen rondrijden rees er achteraf toch twijfel aan de juistheid van die keuze. Want bij het demonstreren van alle goede Micra-eigenschappen komt de voor achterpassagiers verplichte driedeurs-gymnastiek wel erg onbeholpen en moeizaam over.
Daar is natuurlijk wat aan te doen, want wie het goed met zijn achterpassagiers meent, bestelt gewoon een vijfdeurs Micra. Jammer genoeg vermeldt de prijslijst voor die versie echter geen SLX-pakket, maar uitsluitend de wat soberder LX-uitvoering. Dat betekent géén centrale deurvergrendeling, géén elektrische ruiten en helaas ook géén stuurbekrachtiging.
Met het aanbieden van een 5-deurs SLX-automaat zou de importeur dit dilemma best kunnen oplossen, maar het zou de prijs van de kostbaarste Micra wèl twee mille opkrikken. En dat wordt echt te gek, want op die manier moet zo"n com-pacte Micra met alles d"rop en dr"an zo ongeveer de prijs van een goed uitgeruste kleine middenklasser opbrengen...

Knap duur

Daarmee zijn we meteen aangeland bij een moeilijk punt, want ook in zijn wat bescheidener uitvoeringen is die veelgeprezen Micra een knap duur autootje geworden. Vergeleken met zijn voorganger scheelt dat zomaar twee- à drieduizend gulden.
Bepaald geen kleinigheid in een tijd waarin het autorijden toch al steeds duurder wordt.
Anderzijds moeten we toegeven dat deze Micra als auto duidelijk meer waard is dan het oude model. Hoewel hij nauwelijks groter is gegroeid, maakt hij een veel volwassener indruk: achter het stuur hadden we steeds het gevoel in een maatje groter te zitten.
Dat was overigens niet alleen een ruimtelijke beleving, want ook het comfort, het rijgedrag en de prestaties van de pittige 1,3-litermotor werkten daar van harte aan mee.
Ten slotte heeft Nissan met het aanpassen van de Nederlandse CVT-automaat aan de Micra een waar kunststukje geleverd. Zó en niet anders moet die vario-automatiek werken: moeiteloos en kwiek reagerend op het gas, zich soepel aanpassend aan wisselende omstandigheden, vinnig beantwoordend aan het kick-down-commando. De cijfers ondersteunen dat overtuigend, want een acceleratie van 80 naar 120 in iets meer dan 10 seconden is voor een 1300-automaatje ongekend rap. Dat voorbeeldige gedrag is weer een compensatie voor de zeer forse prijs van de meest luxeuze Micra, die in ieder geval kan worden bestempeld als verreweg de beste CVT die we ooit hebben bereden.