Nissan Almera Tino 2.2 dCi 136pk Acenta (2003)

De alliantie van Nissan met Renault werpt zijn vruchten af op motorisch vlak. De Fransen leveren het common-rail inspuitsysteem voor de 2,2-liter zestienkleps dieselmotor van Nissan. Hij is er in twee varianten: eentje met 112 pk en de door ons gereden versie met liefst 136 pk. De 304 Nm leverende krachtbron is gekoppeld aan een handgeschakelde zesversnellingsbak. De uiterlijke wijzigingen van de 'vernieuwde' Tino beperken zich tot het bekende koplamp- en achterlichtverhaal. Het dashboard is verrijkt met Nissans N-FORM. Via dit bedieningsscherm en het bijbehorende knoppencluster bedien je de verwarming en ventilatie, de stereo en het (optionele) navigatiesysteem. Een nadeeltje ervan is dat je altijd door een keuzemenu moet. Wil je de aanjager van het ventilatiesysteem een tandje lager hebben, dan moet je eerste via een grote ronde knop voor dat menu kiezen. Vervolgens bepaal je dan via andere knopjes de stand van de aanjager. Tikkie omslachtig, maar na een weekje rijden ben je er wel aan gewend en bedien je het systeem zo goed als blindelings. AchteruitrijcameraAutomatische airco en een radio/cd-speler zijn altijd standaard en vanaf de Acenta zelfs een achteruitrijcamera. Die laatste voorziening had achterwege mogen blijven, echt veel heb je er niet aan. Je ziet slechts het weggedeelte vlak achter de auto. Omkijken moet je dus tóch, en dan zie je het beeldscherm weer niet.

Pas op voor bonnen!
Vier zaken vallen meteen op als je met de meest krachtige Tino diesel op pad gaat: hij zit goed, hij stuurt goed, gaat als de brandweer (we haalden 210 km/h op de klok in Duitsland!) en maakt voor het fijne iets te veel herrie. Niet de motor, die is stiller dan de 'oude' 2.2 Di. Nee, het is het lawaai dat de banden produceren dat de overhand heeft. Dat zou beter geïsoleerd mogen zijn. Maar goed, dat is slechts één negatieve eigenschap tegenover drie positieve. Het weggedrag is prima, dankzij een goede afstemming van vering en demping. De Tino voelt gewoon lekker stevig aan en ook de besturing is mooi precies. Afijn, zoals we dat kennen van de Almera en de Primera. Een nadeel heeft zo'n beresterke motor natuurlijk ook: je gaat vaak te snel. Omdat cruise control ontbreekt, loop je dus gerede kans een bon op te pikken. De zesbak is overigens goed gespatieerd, vanaf 80 km/h kan de motor de hoogste versnelling aan, zonder te protesteren. Ondanks die extra overbrenging is het brandstofverbruik aan de stevige kant. De door de fabrikant in het vooruitzicht gestelde 1 op 15,1 hebben we niet gehaald. Een gunstiger gemiddelde dan 1 op 12,9 scoorden we niet. Neem je daarbij de prestaties in ogenschouw, dan valt het echter weer mee. Het DVD-navigatiesysteem is top. Tijdens een rit naar het Limburgse Heerlen voerde het ons zelfs door Duitsland. Daardoor konden we die ellendige Napoleonbaan links laten liggen en ondanks méér kilometers toch eerder arriveren. Kortom, in zijn segment een serieuze aanbieding, deze Almera Tino dCi.

Ruimte-aspecten
Verder het ruimtelijke aspect nog even van deze meest familievriendelijke van de Nissan Almera-familie onder de loep. Dat zit dus wel snor. Trendsetter Renault Mégane Scénic, de eerste, was het grote voorbeeld en dat pakt heel slim uit in deze Tino. Het is en blijft een reuze praktische gezinsauto die ook nog eens prettig stuurt.