Kia Rio 1.3 RS (2003)

De Rio heeft weliswaar minpunten, maar als je er een tijdje mee rijdt, ontdek je waarom hij toch duizenden kopers trekt: je krijgt een boel auto voor je geld en de importeur durft er drie jaar garantie op te geven. Ondanks zijn uitgeknepen prijsje is het geen onplezierig ogende mobiel. Het ontwerp en de afwerking zijn wat grofstoffelijk aangepakt, maar er staat toch een strak model met stationwagontrekjes.
Een recente facelift zette zo hier en daar de puntjes op de spreekwoordelijke i. Het valt niet mee om het idee te laten bezinken dat deze auto al voor 10.995 euro te koop is. Je staat uiteindelijk naast een soort stationwagon van 424 centimeter lang en dat is het formaat van een compacte middenklasser. Maar zo'n voordeelprijs komt uit de lengte of de breedte, dus de sobere aanpak overheerst.
Aan de pluskant staan een grote en ver omhoog zwaaiende achterklep, plus een kloeke bagageruimte. Dat compartiment kun je uitbreiden door de achterbank weg te klappen. Handige details zijn de twee bergvakken en een 12-voltaansluiting achterin. Details als de hoge tilrand, het ontbreken van een achterruitensproeier, het simplistische vinyl roldek en het feit dat beide wielkasten nadrukkelijk de bagageruimte penetreren, verdienen weer geen pluim.
De troefkaart is zonder twijfel de ruimte in de cabine. Zelfs achterin kun je redelijk terecht, waarbij vooral de hoofdruimte er mag zijn. De beenruimte achterin is echter voor een volwassen passagier maar nét aan. De stoelen vallen beslist niet tegen. De bestuurder kijkt uit over een simpel dashboard: grijze kunststof met een antraciet middenstuk. Maar wel met een aardig patroontje in de oppervlakken en zo hier en daar handige beker- en flessenhouders. De aanwezigheid van twee dashboardkastjes onderstreept dat er geen overdosis aan veiligheidstechniek aan boord is. Want in deze versie zit geen rechterairbag standaard, maar wel een verzinkbare derde hoofdsteun achterin, met een simpel heupgordeltje. Verder is geld bespaard met de buitenspiegel, zonder elektrische snufjes. Des te opvallender is de aanwezigheid van ABS mét EBD. Je krijgt dus precies waar je op rekende: een grote auto, die zonder al te veel modern vertoon doet wat hij moét doen.

Op toeren houden
Met zijn 82 pk past de 1,3-litermotor prima bij de auto. Hij heeft hetzelfde 'boterham-met-pindakaas-karakter' als de rest van de Rio. Je moet hem op toeren houden, maar dan is het een vlot rijdende auto die alleen echt hoorbaar is wanneer je flink accelereert. Benzineverbruik? Trap je stevig door, dan komt één op tien in beeld, rijd je gewoon in het tempo dat bij deze auto past, dan kom je vier of vijf kilometer verder per liter. Sportieve aspiraties moet je overboord zetten, maar wat wil je anders in een auto met dit formaat van net boven de tien mille?
Fans van verfijnde techniek moeten maar elders gaan shoppen, want op de bediening valt wel wat af te dingen. Alles werkt wel probleemloos, alleen vergt het meer tijd en aandacht dan we gewend zijn. Als er over het rijden met de Rio echte kritiek te melden is, dan gaat het vooral over de manier waarop de besturings- en aandrijfkrachten op de weg worden overgebracht. De vering is duidelijk aan de zachte kant, wat in combinatie met de matige tractie van de banden niet bepaald het allerbeste belooft. Je mag aannemen dat dit vooral te maken heeft met de nogal harde banden. Het voelt allemaal niet echt exact aan, maar uiteindelijk kun je toch in behoorlijk tempo een bocht of klaverblad nemen, en daar gaat het uiteindelijk om. We kennen veel auto's met een modernere uitrusting, maar voor deze benadering is ook wel wat te zeggen.