Honda Accord Tourer 2.4 Executive (2006)

Het uiterlijk van de Honda Accord Tourer is strak en simpel, maar naar achteren wordt hij steeds wulpser. De vernieuwde Accord is herkenbaar aan de grille die voortaan is voorzien van een dikke chromen dwarsstrip, die een beetje uit de toon valt bij de rest van de auto. De bumper is ook even anders. Verder bleef alles eigenlijk bij het oude. En terwijl veel fabrikanten kiezen voor roestvrijstalen dakrails, heeft Honda voor zwart gekozen. Ziet er prima uit.

Extra duwtje
We rijden in een uitvoering die vrijwel aan de top van het programma staat. De leren bekleding en het navigatiesysteem van de testauto zijn echter optioneel. De 2,4-liter viercilinder is op papier goed voor 190 pk. De prestaties zijn redelijk, maar niet overdreven. De motor houdt van toeren maken en door Honda's intelligente variabele systeem voor de kleptiming en -lichthoogte, heeft de auto bij 6.000 tpm een verrassing: dan krijg je een extra duwtje in je rug. Maar zulke toerentallen zoekt bijna niemand op.

Afgezien van de prestaties die niet helemaal aan de verwachtingen voldoen, is de Accord 2.4 een fijne metgezel. Hij is stil en heeft wel een redelijke hoeveelheid trekkracht. De zesbak verdient een compliment. De slagen zijn kort en de pook staat dicht bij de bestuurder. De overgang tussen verzetten gaat zonder enig bezwaar, het is gewoon een fijne bak.

Twaalf knoppen
Als piloot zit je prima in de Accord. De stoelen zijn goed verstelbaar en in deze Executive-versie gaat dat zelfs elektrisch. Het stuur kun je in hoogte en lengte verstellen en zit vol knopjes. We erkennen dat stuurbediening een slimme uitvinding is, maar twaalf knoppen, waarvan drie met twéé functies, is wel erg veel. Het stuurwiel is bekleed met fijn gaatjesleer en ligt heerlijk in de hand. De puntige vorm van de middenconsole is een verwijzing naar de neus van de auto, maar de klokken zijn slaapverwekkend.
De rijeigenschappen zijn topklasse. Het onderstel neigt naar sportief. Je voelt af en toe aandrijfreacties in het stuur als de weg een beetje slecht is. De afstemming van vering en demping is stevig zonder oncomfortabel te worden. Het lekkerst vindt de Accord die lange bochten op een klaverblad: altijd snel en neutraal. In korte, haakse bochten glijdt hij over de voorwielen. De remmen zijn niet helemaal om over naar huis te schrijven. De stopafstand is wel in orde, maar het pedaal vraagt veel kracht.

Afwerkingsniveau
Op de achterbank zit je als volwassene redelijk, maar de plek in het midden is niet zo mooi gevormd als de andere twee. De bagageruimte is absoluut vermeldenswaardig. De wielkasten steken wat ver naar binnen, maar het is een mooi grote ruimte die heel netjes afgewerkt is. Het afwerkingsniveau kun je heel mooi zien aan het vak onder de vloer, dat netjes is bekleed en waarvan de klep zonder hulp open blijft staan. Met een knopje op de sleutel open je de achterklep handsfree. Krijg je geen vieze handen en bovendien kun je de zware bagage vasthouden. De achterbumper
zou eigenlijk voorzien moeten zijn van parkeersensoren. Vanaf de bestuurdersstoel is het namelijk heel moeilijk in te schatten hoe dicht je bij een obstakel bent. Maar in de optielijst komen ze helaas niet voor.