Menu
| Uitvoering | Sunny Coupé 1.6 SLX |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1989 |
| Jaar van aanschaf | 2014 |
| KM-stand bij aanschaf | 109.000 km |
| KM-stand laatst | 133.000 km |
Een Nissan Sunny Coupé. Van 25 jaar oud nog wel. Waarom zou je dit kopen? De looks? Discutabel volgens sommigen. Toch heb ik er bewust een gekocht…
Dit is overigens een lange review, als je hier geen zin in hebt mag je ‘m overslaan.
Waarom deze?
Aangezien ik student ben is een dure auto nog niet voor mij weggelegd. Maar ik ging meer kilometers maken vanwege stage, en wilde dus iets groters dan een Suzuki Alto uit 1986, waar ik overigens twee jaar naar tevredenheid in heb rondgekacheld.
Het moest een Japanner worden, het liefst een sportief model dat je niet te vaak ziet, en onder 1050 kg (vanwege de belasting). Omdat ik met de Alto heb leren rijden wilde ik ook graag een wat oudere auto, vanwege de simpele techniek, de ‘eerlijke’ rijeigenschappen en de afwezigheid van niet terzake doende opties.
Ik heb gekeken naar een Celica of een MX-3, maar de prijzen/kilometerstanden waren hoger dan ik had verwacht. Wel bijna een Mazda 929 Coupé gekocht, maar toen ik belde wilde meneer de verkoper daar opeens méér voor hebben dus dat heb ik maar niet gedaan.
Toen kwam ik deze Sunny tegen. Voldeed aan alle criteria. Al bijna vergeten dat deze bestond. Dit was de enige die op dat moment te koop stond, wel iets van 100 kilometer rijden maar goed.
Bij het zien van de (matige) foto’s had ik even een flashback: Als klein jochie fietste ik eens rond in de wijk, en zag een rode sportwagen staan. Meteen was ik onder de indruk van het hoekige lijnenspel en de eigenwijze vormen. Zo’n auto heb ik nu gekocht, in dezelfde kleur.
De aankoop
De auto werd verkocht door iemand die naar het buitenland ging en hem niet meer nodig had. Er stond 109.xxx op de teller, had 9000 km geleden nog onderhoud gehad, boekjes erbij en verkeerde in redelijke staat. Ik ben de zesde eigenaar volgens de RDW.
Ik zag ‘m staan en ik was er op slag gek op. Wat een heerlijk foute eighties auto is dit!
Interieur zag er goed uit, motor goed, lak ook goed (zeker voor een rode), alleen had wat roestplekjes. Ik dacht: niets wat ik niet kan aanpakken, ervaring zat opgedaan met de Alto. Na een proefrit, die ik me niet meer goed herinner omdat ik al helemaal weg was van deze auto, afgerekend en hij was van mij!
Interieur
Mooi interieur wat mij betreft, lekker hoekig jaren tachtig, goede kwaliteitsbeleving en alles werkt nog. Een fijn dik stuur met van die neppe leerstiksels. En de stoelen zijn niet versleten of doorgezakt, niks! Die stoelen zitten overigens heerlijk, een beetje kuipvorm. Ik kan me voorstellen dat als je wat breder bent dit niet zo lekker zit. Je zit erg laag wat ik prettig vind, hierdoor is het contact met de weg beter. De stoelen kunnen trouwens bijna helemaal plat naar achteren, al kan ik me voorstellen dat dit niet fijn slaapt. Alle knopjes zitten op een logische plaats, behalve die van de achterruitwisser. Het ding heeft een toerenteller, ook fijn. De kachel werkt goed, met van die ouderwetse, typisch Japanse schuifjes. Prima!
Wat is er minder aan het interieur? Een klein putje in de bekleding van het dak en wat krasjes bij de asbak, that’s it. En de pookknop kan je zomaar in de rondte draaien.
Accessoires
Er zitten een paar zaken op waar ik me over heb verbaasd: een lampje dat aangaat wanneer er een deur open staat? Een hendel waarmee de kofferbak open gaat? Tapijt in de bagageruimte? Afsluitbaar dashboardkastje? Centrale vergrendeling met afstandsbediening?? U ziet: ik ben met weinig tevreden. En er kan niet zoveel kapot.
Bij de auto zat een geluidsinstallatie met boxjes in de deuren en in de hoedenplank. Even een radio aangesloten en verrek: alles werkt en klinkt prima.
Ruimte
Daar koop je een coupé natuurlijk niet voor. Hoewel.. Voor twee man plus bagage voldoet hij prima. De ruimte voorin is prima, achterin kun je met moeite twee mensen kwijt. Regelmatig met vijf man onderweg geweest, en dat namen ze me niet in dank af… Maar ach, anders is er nog de trein..
De bagageruimte valt me overigens erg mee. Er passen dankzij de grote klep voldoende gitaren en dergelijke in, maar ook een fiets is me gelukt. Zelfs met drie man naar een festival is geen probleem. De achterbank is in delen opklapbaar en er zitten een soort uitneembare bakken naast, dus plek zat voor klein grut. Wat ik onhandig vind is dat er dik tapijt in de bagageruimte ligt. Ziet er mooi uit, maar er zit al-tijd zand in.
Exterieur
Daar heb ik ‘m eigenlijk voor gekocht. Dat je wegloopt en er nog even naar omkijkt. Rechte, consequente lijnen. Big bumper on the front and big bumper on the back. Panoramische achterruit, wow! Een heckblende (reflector tussen de achterlichten, altijd al willen hebben), ieniemieniewieldopjes, ik vind het prachtig.
Ik houd van dit soort auto’s, die je niet iedere dag meer ziet. Karakterbakken waarvan mensen niet meteen weten wat het is. En je krijgt best wat bekijks in deze ouwe bak. Kindertjes die met hun neuzen de achterramen van hun ouders’ leaseauto bevuilen, oudere mannen die hun duim opsteken, prachtig! In 2015 naar Japan Classic Sunday geweest en zelfs daar denken mensen dat je in een obscure versie van de Celica rijdt. Zelfs in het artikel van Autoweek over vergeten coupés werd de mijne vergeten.
Niet verbazend, wel opvallend is dat mensen eerder voor me aan de kant gaan dan met de Alto. Daarin lieten mensen je soms niet langs, niemand wil blijkbaar worden ingehaald door een Alto. Met de Sunny vinden ze het wel best. Wat verder opvalt is dat je soms wordt uitgedaagd door petjes in niet nader te noemen autotypen. Misschien denken ze echt dat ik iets snels heb.
Motor/prestaties
En via dat prachtige bruggetje komen we bij de prestaties. Een 1.6 12v met 90 pk is natuurlijk niet zoveel, maar op een gewicht van 1000 kg is het goed te doen. Het is geen rassportwagen, want dit is gewoon de coupéversie van de normale Sunny. Ondanks dat accelereert deze drie keer sneller dan mijn vorige auto dus ik vind het helemaal prima. Nul naar honderd duurt ongeveer elf seconden, dus ik kan het overige verkeer prima bijhouden. De topsnelheid van 185 op de TomTom, tijdens een roadtrip in Duitsland gemeten, is hoger dan de fabrieksopgave. Dit vind ik daadwerkelijk een prestatie voor deze oude Jap. Mijn maat die toen in de auto zat was in elk geval onder de indruk.
De motor schijnt uiterst betrouwbaar te zijn. Daar kan ik na 24.000 kort over zijn: klopt. Mijn vorige bak had een carburateur en dit is een injectie, ik hoop dat dit een goede ontwikkeling is. En deze heeft een distributieketting! Is ook een puntje waar ik op heb gelet bij aanschaf.
Verbruik weet ik niet precies ligt meestal rond de 1 op 13, terwijl ik een vrij pittige rijstijl aanhoud.
Rijeigenschappen
Met een 86-er Alto als referentiekader: prima! Comfortabel, een beetje deinend maar stuurt strak want geen stuurbekrachtiging. Dit zorgt bij parkeren dat je flink aan het stuur moet sjorren, maar ja dat scheelt weer een sportschoolabonnement. Het gevaarte ligt behoorlijk vast op de weg, ook als je er de topsnelheid mee rijdt of als het hard waait. Dribbelt soms op lange richels maar is absoluut geen stuiterbak.
Aanpassingen
Dit is geen getunede petjesbak. Ik heb meer iets met ouderwetse accesoires. Dus: Sticker ‘Blij dat ik rij’ en ANWB (uiteraard niet op de lak), bloemenvaasje, St. Christoffel, wackeldackel, boekje met EHBO-tips op de hoedenplank, mooie ‘rally’-mistlampen met van die toffe roostertjes, deurbeschermers en ga zo maar door. Heerlijk. Als de Nissan een trekhaak had had ik er een tennisbal op gezet.
Onderhoud
Auto krijgt van mij zijn verdiende beurtjes volgens het onderhoudsschema. Wat ik zelf kan doe ik zelf, maar ik heb weinig technisch inzicht dus van moeilijke dingen blijf ik af. Maar dingen als vloeistoffen checken doe ik uiteraard regelmatig. Verder ben ik zuinig op deze auto: wordt altijd netjes warm gereden en ik rijd er zelden heel hard mee. 120 vind ik snel genoeg.
Ook wordt deze auto zeer vaak handmatig gewassen en in de was gezet, ten eerste omdat ik het mooi vind. Ten tweede vanwege onderstaand kopje (Hah, alweer zo’n mooi bruggetje):
Roest
Ja, dit is een apart hoofdstuk. En met goede reden. Deze auto kan roesten als de beste. Toen ik de bodem, dorpels en wielkasten eens goed bekeek bedacht ik me dat de noeste werkers in de Nissan-fabriek sommige delen nooit zo bedoeld konden hebben. Maar goed, de Sunny is dan ook al 25 jaar oud. En ik rijd er altijd mee, ook in de winter.
Gelukkig vind ik het leuk om met roest aan de slag te zijn, oftewel kaalmaken, schuren, in de RX5 en RX10 zetten en met tectyl eroverheen. Ook plaatwerk pak ik aan, hoewel het er dan niet altijd uit komt te zien zoals uit de fabriek. Hij roest op de volgende punten: dorpels, wielkastranden voor en achter (onder de zwarte strips), onder de achterbumper, onder de tankklep, onder/naast de achterruit, binnenkant wielkasten en de bodem. Bijna overal dus. Bij mij verkeert alles gelukkig in een beginnend stadium dus er hoeft niet gelast te worden. Daarnaast heb ik de gehele onderkant behandeld met tectyl en RX10-coating en al het binnenwerk behandeld met ML-holleruimtewax.
Problemen / eigenaardigheden / karakter:
Auto lekt wat olie, maar na het wisselen van oliefilter houdt dit grotendeels op.
Een geluidje uit achterwiellager ging vanzelf weg.
Snelheidsmeter overdrijft enorm. Denk je 140 te gaan, ga je eigenlijk maar 115. Macho.
De passagiersstoel blijft soms niet in de geplaatste stand staan. Een paar keer aan het mechanisme wiggelen en je zit weer vast.
Lekkage kofferruimte: zelf opgelost met wat kit.
De APK komt deze auto tot nu toe goed door. Slechts een groter probleem gehad (behalve de roest) in september 2015: koelvloeistoflekkage. Het spoot eruit wat voor een spectaculaire rookwolk zorgde, en het tankje was leeg. Uiteraard vlak voor de campus waar ik studeer.. Gelukkig had ik nog wat flessen kvs in de auto liggen en een slangklem dus goed thuis gekomen.
In de daarop volgende weken is de slang vervangen en is er een nieuwe thermostaat op gezet. Toch werd de motor nog erg heet, weer een lekke slang, dus zelf ook even goed gekeken. Wat bleek: de ventilator bij de radiateur slaat niet aan! Een nieuwe sensor van de ventilator heeft ook niet geholpen. Hup terug naar de garage, ze mochten dat zelf oplossen. Is uiteindelijk ook gelukt, ik weet niet hoe maar de Sunny doet het weer prima.
Dit was trouwens het eerste grote mankement na 20.000 kilometer.
Verder is het volgende gedaan:
Nieuwe verdelerkap en rotor gemonteerd.
Om de 10.000 nieuwe olie en filter.
Nieuwe bougies.
Kleppen laten stellen.
Enkele lampjes vervangen (prima zelf te doen).
Al vrij snel na aanschaf vier gloednieuwe Vredesteins eronder laten leggen.
Conclusie:
Tja, wat kan ik zeggen na zo’n 24.000 kilometer? Goede auto voor het geld. Er zijn er (helaas of gelukkig) niet zoveel meer van dus je hebt in elk geval iets speciaals. In het jaar dat ik hem heb ben ik drie andere van dit type tegengekomen. Rijdt heerlijk en gaat niet snel stuk. Let op roest, dat is de grootste vijand van deze heerlijke auto. U hebt ‘m waarschijnlijk wel door: Deze gaat voorlopig niet meer weg.
Misschien in de verre toekomst..voor een Subaru XT ofzo..
Tot slot een dankwoord aan alle overige reviewschrijvers. De ervaringen van iedere liefhebber vind ik leuk om te lezen. En ik heb er veel aan gehad bij het kiezen van mijn auto’s.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
