Dodge W200 (1977)

autoreview

27 januari 2013 om 20:30

Uitvoering	W200
Versnellingen	3, Automaat
Bouwjaar	1977
Jaar van aanschaf	2011
KM-stand bij aanschaf	25.000 km
KM-stand laatst	25.000 km

Dodge W200

25.000 km
27 januari 2013

Als kleine jongen zag ik deze auto's rijden als ik bij mijn grootouders in de VS logeerde. Ik vond ze toen al mooi en nam me voor om er later zelf ook zo 1 te kopen. Echter, tijdens mijn studie kwamen er andere auto's op mijn pad en ontbrak het ook aan de ruimte en het budget. Hierna ben ik natuurlijk gaan kijken. Voor precies zo'n vierkante als die ik toen zag rijden. Die bleken rond 1980 nieuw verkocht te zijn.

Toen heb ik vooraf goed geinformeerd welke USA pickup trucks uit die periode betrouwbaar, betaalbaar en goed te onderhouden zijn. Waarbij de ex legervoertuigen W200 en K30 positief opvielen vanwege hun conservatieve en extra zwaar uitgevoerde techniek. En ook vanwege de ruim verkrijgbare onderdelen en de levendige community. Dus zo 1 zou het worden.

De eerste keer dat ik er 1 ging bekijken was best bijzonder. Want in het Nederlandse straatbeeld zijn ze veel groter dan wat ik me herinnerde. En toen bij het starten de diepe V8 brom. Voor europese begrippen is dat het geluid van een hele dure sportwagen. Maar in de VS viel het niet op, vrijwel alle auto's klinken daar zo.

Bij de proefrit viel vooral op hoe smal de straten ineens leken, je moest echt goed kijken dat je overal tussendoor past zodra de straatjes wat kleiner worden. Ook is de vering minder effectief dan bij moderne auto's, je voelt veel meer hoe het wegdek is. En de besturing is vaag, je bent net zoals in oude tekenflims steeds een beetje aan het sturen als je rechtuit rijd. Opzich kan je vanwege de grote banden en de flinke grondspeling behoorlijk hard over bijvoorbeeld verkeersdrempels, maar wil je niet door elkaar geschud worden, dan houd je toch de normale snelheden aan op die obstakels.

En toen kwam de snelweg. Bij het invoegen geef ik wat meer gas, waarna het geluid harder wordt, maar de snelheid nauwelijks veranderd. Dus ik trap het gaspedaal geheel in. Nu schakelt de automaat terug, het geluid doet denken aan muscle car achtervolgingen in films en de snelheid neemt langzaam toe. Tegen het eind van de oprit, nog steeds met volgas en stoere geluiden, bereikt hij de 90 km/u en voeg ik in. Nu probeer ik mijn normale plaats op de weg in te nemen, dus ik houd volgas en stoom langzaam op naar 120 km/u. Dit is haalbaar, maar het duurt wel even. En zodra hij 120 rijd, kan ik het gaspedaal een stuk laten opkomen om die snelheid te houden. Dus hij kan gewoon met het verkeer meerijden, wat een opluchting is. En boven de 100 km/u hoor je de motor ook nauwelijks meer, het is meer windgeruis om de cabine.

De volgende verrassing wacht al, want zodra ik weer van de snelweg afben, nader ik een verkeerslicht, wat op rood gaat. Dus ik rem eerst rustig en omdat dit niet genoeg effect heeft harder. Nu blokkeren de wielen en komt hij met een spectaculair bandengeluid tot stilstand. Keurig voor de streep, dat wel. Maar het was gelijk duidelijk dat je met deze auto wat eerder moet remmen dan gebruikelijk. Logisch ook voor een klassieker, het is alleen even wennen.

Inmiddels heb ik de auto alweer ruim een jaar in bezit en het blijft een bijzonder gevoel om erin te rijden. Iedereen kijkt, als je stopt wordt je vaak spontaan aangesproken door mede enthousiastelingen en het groter en breder zijn blijft extra opletten. Wel zijn mede weggebruikers altijd zeer begripvol, vaak krijg ik ook spontaan voorrang in deze auto.

En voor mijn hobbies vervoer ik vaak ook van alles. Voordat ik deze auto erbij had, was ik daarvoor afhankelijk van aanhangers, maar nu past het er allemaal gewoon in. Dat is toch wel luxe. Niet alleen dat, net als mijn dagelijse auto verwent ook deze auto zijn inzittenden met leren bekleding, een soepele automaat en veel binnenruimte.

Verder zijn de tegenwoordig vanzelfsprekende stuurbekrachtiging en rembekrachtinging gelukkig ook hier aan boord. Daarnaast nog 2 extra's: vierwiel aandrijving met inschakelbare sper + lage gearing en praktische driehoekraampjes die open kunnen voor de gewone zijramen, die omlaag kunnen. Daarvoor ontbreekt helaas de airco. Wel warmt deze auto vanwege de rechte ramen en het dubbel uitgevoerde plaatwerk minder snel op dan een moderne, maar toch zou airco in de zomer erg prettig zijn. Dit was wel een optie in de consumentenversie destijds, dus hopelijk kan ik die er nog een keer bij vinden.

Het onderhoud is tot dusver ook goed te doen, in het afgelopen jaar heeft hij de volgende punten gehad:
- Roestplekjes behandeld en (zelf) opnieuw matzwart gespoten
- Accu vervangen
- Nalopen elektrisch systeem, zodat de accu beter geladen wordt
- Carburateur en LPG afstellen
- Startmotor vervangen
- Ruitenwissermotor vervangen
- Boordgereedschap aangevuld (o.a. de krik ontbrak)
- Revisie remsysteem nadat er remvloeistof "verbruikt" werd en de remwerking ook iets terugliep
- Grote beurt: luchtfilter, vloeistoffen, bougies en smeernippels

Dankzij de goede onderdelenvoorziening, vele aardige mede hobbyisten en een behulpzame lokale specialist kostten deze punten samen maar iets van E1000, wat ik voor ruim een jaar klassieker rijden mee vind vallen.

Zeker omdat hij nu op vele belangrijke punten beter is dan toen ik hem kocht.

Specificaties Dodge W200:
V8 motor met 318 cubic inch (5,2 liter)
3 traps automaat met stuurversnelling
Permanente vierwiel aandrijving
2300 KG kentekengewicht
150 pk bij 4000 toeren
300+ nm koppel bij 1500-2500 toeren
0-100 in ongeveer 20 seconden
topsnelheid 140 km/u (indien windstil, bij tegenwind minder, bij wind mee iets meer)
Verbruik 1 op 4 (LPG)
LxBxH 550x250x200 cm
Inschakelbare lage gearing met 50% reductie + sper op het midden diferentieel (via pook op de vloer)
Bandenmaat 320/75 16,5" (84 cm hoog, 32 cm breed)
Draaicirkel L/R 25/22 meter
Tankinhoud 105 L + 15 L reserve (reserve met gereduceerde prestaties, vanwege lage LPG druk)