Menu
| Uitvoering | 46 |
|---|---|
| Bouwjaar | 1975 |
| Jaar van aanschaf | 2000 |
| KM-stand bij aanschaf | 54.000 km |
| KM-stand laatst | 89.175 km |
De secundaire variomatic is tweemaal vervangen. Laatst heeft de motor een hele grote beurt gehad waarbij onder ander een andere oliekoeler is geplaatst. Een zwak punt, hoewel na 33 jaar, is de overdwarse bladveer voor. Die gaat uiteindelijk doorzakken. Deze is ook vervangen voor een beter exemplaar. DAF had er natuurlijk niet op gerekend dat deze wagen in 2008 nog steeds zou bestaan.
De eenriems variomatic geeft amper problemen. Het rijdt prima en goedkoop.
Onderhoud vindt overal plaats, bij Volvo dealer, universele garage en door mijzelf. Specialisten zijn er helaas niet...
Neerlands trots zo langzamerhand. De DAF 46 is de opvolger van de DAF 44. De verschillen liggen allemaal onderhuids. Zo heeft de variomatic maar een riem en is de achterasconstructie totaal anders, een De Dion as in plaats van pendelassen. In het vooronder liggen maar liefst 40 (SAE!) paarden te wachten. Het Daf motortje is van het type boxer en ook nog eens luchtgekoeld. Zo zag je ze vroeger natuurlijk meer in de lelijke eend, kever, en Citroen Gs/Gsa. Tegenwoordig bestaat het niet meer. Twee cilinders in dit geval. Zo'n luchtgekoelde motor maakt een gezellig, doch erg duidelijk aanwezig geluid, beetje als een koffiemolen. De 40 Pk's sleuren de Daf naar een duizelingwekkende 125km/u als top en kruisnelheid. Geen enkel probleem voor de 46 die dankzij de geavanceerde en dure achterasconstructie wel veel meer aan zou kunnen.
Het is een auto in al zijn eenvoud en gemak. Iedere keer verbaas ik me weer hoe vernunftig Hub van Doorne was met deze unieke schakelmethode. Hoewel schakelen, de motor pakt altijd de meest voor de hand liggende overbrenging. Helemaal automatisch! De prachtige Michelotti koets is tegenwoordig een koppendraaier. Deze is uitgevoerd in de kleur Marina, echt diepblauw. De smaakvolle bekleding in zandgeel/beige combineerde daar prachtig mee. Verleden tijd inderdaad, want de stof is in de loop der tijd vergaan.
Zelfs in het huidige verkeer kan je nog prima meekomen. Sommigen menen van niet vandaar dat hoe snel je ook rijdt, er altijd van die typen zijn die je moeten inhalen. Zielig.
Het rijden in een DAF van 33 jaar oud is natuurlijk anders dan in een moderne auto. Maar wat een charme kan eenvoud en vernunft toch hebben. bovendien is de 46 ook nog eens zuinig met de brandstof. (De opmaak van dit stuk is zo slecht doordat Autoweek blijkbaar niet goed met Mac invoer om kan gaan.)
Ach laat ik nog eens wat opschrijven. Hij gaat nog steeds als vanouds, hoewel ruim 9 duizend kilometer in elf jaar, haha. Koets heb ik deels behandeld met Mike Sanders vet. Het eerder beschreven probleem met de voorveer bestaat nog steeds. Hij staat nog te hoog van voren. Ik heb jaren terug eens een garage opdracht gegeven om een paar veerbladen te vervangen voor vermoeide bladen, om de de voorkant zo wat omlaag te krijgen. Dit bleek een te moeilijke opdracht want er kwam niets van terecht. Ach, ik ga het hier niet eens meer uit de doeken doen. Dat staat dus nog op het programma, ooit eens. Door die hoge stand is de DAF bij winderig weer wel onstabiel van voren. Je moet het stuur, dat een aardige vrije slag kent, goed vasthouden. Verder, nooit problemen die hele 9000 kilometers sinds de vorige keer. Echt een oud autootje van nu al 44 jaar.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
