Volkswagen Polo Fun 1.4 16V (2004)

De Polo Fun spettert de straat uit, met zijn glimmende wielen en de zoete kleur Limette. Het is een lekker bonkig karretje om te zien, dat aanhaakt bij de populariteit van de Sports Utility Vehicle. De Polo Fun is bedoeld voor wie in het stadsverkeer stoer voor de dag wil komen. Hij moet het in dit verband hebben van zijn grijze kunststof spatbordranden, want de bumpers zijn niet in wie-doet-me-wat-zwart uitgevoerd, maar gewoon meegespoten in de carrosseriekleur. Ze zijn wel anders van vorm, verder zijn er aluminium dakrails gemonteerd en staat de Fun twee centimeter hoger op de poten. De blinkende lichtmetalen achtspaakswielen domineren het uiterlijk.

Hand op de knip
De Polo Fun is vanbinnen vooral functioneel. Volkswagen heeft gepoogd de Fun enige kraak en smaak te geven, maar wel met de hand op de knip. Standaard is 'n glazen schuif-/kanteldak, verder moeten de 'chromen spaken' in het met leer omrande stuurwiel, een Fun-logo op de pookknop en verchroomde ringen rond de instrumenten het extra leuk maken. En voor wie onderweg wel eens naar beneden kijkt, zijn er pedalen in alu-look, met rubberen nopjes. Wat weinig fun, tenzij... je de kleur Limette kiest, want dan is de bekleding van stoelen en deurpanelen smaakvol meegekleurd in Space-Limette. Maar ook alleen dan, want de rode, blauwe, grijze of zwarte Polo Fun is vanbinnen doodgewoon grijs. De Polo Fun heeft ook achterin elektrisch bediende zijruiten, vier deuren en een radio. Met een... cassettespeler! Een cd-wisselaar kost € 480 extra. Ook onvoorstelbaar voor een auto van 21 mille is dat de buitenspiegels handmatig versteld moeten worden en ook niet verwarmd zijn. En een airco had ook standaard moeten zijn.

Hoger op de poten
'Extra vering en demping' belooft Volkswagen in de folder van de Polo Fun. Wat er precies is veranderd, wordt niet vermeld, maar de Polo Fun kunnen we gerust als comfortabel omschrijven. Hoewel hij op akelig lage banden staat, is het veercomfort prima. Hij staat hoger op de poten en bij het snellere stuurwerk helt de koets meer over dan fijn is. Bovendien is de besturing wat week, wat ten koste gaat van de precisie. Het gevreesde zoekerige gedrag van de brede banden op wegen met spoorvorming doet zich echter niet of nauwelijks voor. In negatieve zin valt het wind- en bandengeruis op.

De Polo Fun die wij testen heeft 75 pk. Op zich draait het motortje prachtig, maar hij heeft gewoon veel minder pit dan je op basis van het wilde uiterlijk mag verwachten. Wanneer je bij de VW-dealer nou toch euro's aan het aftikken bent, tik er dan 1.550 extra af en ga voor de 100 pkversie. Van niets naar honderd kost de Polo 13,6 seconden, inhaalsprintjes trekken is ook allesbehalve leuk. De grotere luchtweerstand maakt hem in theorie ook trager dan een gewone Polo.
Schakelen gaat van het bekende leien dakje. De koppeling werkt echter licht en gevoelloos en de remmen voelen sponzig aan. Je moet diep trappen om tot een goede vertraging te komen.

Onder de streep blijkt dat er maar weinig in het voordeel van de Polo spreekt: hij is gewoon te duur voor wat hij aan meerwaarde biedt. Met een gewone Polo in een leuke kleur en met een paar aardige wielen kom je immers ook een eind.