Toyota Corolla 1.3 XLi (1995)

De wijzigingen die de Toyota Corolla heeft ondergaan zijn wel héél bescheiden. Een face-lift kun je het niet eens noemen; hooguit een opfrisbeurt. De geoefende autospotter zal wel in staat zijn een Corolla hatchback '96 te herkennen. Het model kreeg namelijk nieuwe bumpers en een ietsjes veranderde grille. Alle carrosserievarianten worden voortaan standaard geleverd met stuurbekrachtiging, gordelspanners en een derde remlicht. Een belangrijk winstpunt is nu airbags voor bestuurder en bijrijder mogelijk zijn.
De driedeurs hatchback die we voor deze test te leen hadden, bevatte al het nieuws dat een Corolla op het ogenblik bieden kan. Hij was namelijk uitgerust met een 1,3-liter 16V-motor. Die kwam al in het programma voor, maar er is wat aan gesleuteld. Het vermogen werd teruggebracht van 88 pk naar 75 pk. Daar staat tegenover dat alle beschikbare paarden nu al komen opdraven bij 5.400 tpm in plaats van bij 6000 toeren. Verder steeg het koppel licht: 115 Nm in plaats van de 111 Nm van de oude. Het hogere koppel is ook eerder beschikbaar, want het toerental waarbij de motor er het hardst aan trekt zakte van 4.800 naar 4.100. Dit alles betekent dat de 1.3 een ander karakter kreeg. Het accent verschoof van een hoog vermogen bij een hoog toerental naar meer trekkracht bij minder toeren. Daarmee volgt Toyota de trend die al een tijdlang in autoland gaande is. Typische toerenmotoren maken plaats voor soepele krachtbronnen met flink wat trekkracht onderin.
Kijken we even naar de topsnelheid. Toyota zegt dat de Corolla 170 haalt. Bij het accelereren wordt duidelijk dat de Japanse machine een wat 'korte', prestatiegerichte bak heeft. We klokten de Corolla bij de sprint van 0-100 op 12,8 seconden - precies volgens fabrieksopgave. In vier trekt de Toyota in 12,6 tellen van 80-120 km/h en in vijf doet hij er 16,9 seconden over. De Corolla 1.3 is met 70 dB bij een constant tempo van 100 km/h niet superstil, iets wat met 74,5 dB bij 120 km/h nog erger wordt.

Vlot, niet sportief

Hoewel de motor van de Corolla 1.3 nu minder vermogen levert dan voorheen, is de wagen nog steeds behoorlijk vlot. In combinatie met de vrij stugge vering zou dat voor een sportieve inslag kunnen zorgen. In de praktijk blijkt dat echter niet zo te zijn. Hij levert zijn prestaties op een onopvallende manier. Makkelijk en vergaand neutraal laat hij zich door snelle bochten sturen. Zó makkelijk dat de chauffeur niet echt het idee krijgt dat het toch wel hard gaat. De aard van de bekrachtigde besturing sluit daar bij aan. Hij doet z'n werk goed en assisteert bij hogere snelheden niet te veel, maar geeft ook niet veel gevoel. Over het schakelen valt ook al niets spectaculairs op te merken. De pook laat zich makkelijk genoeg verzetten, maar gaat nu ook weer niet supersoepel. De nogal stugge vering kan bij het rijden over slechte bestrating niet voor de inzittenden verborgen houden wat voor soort wegdek er onder de wielen doorgaat. Tegen een enkel stootje moeten ze wel kunnen.
De kleine opfrisbeurt die de Toyota Corolla onderging had geen zichtbare gevolgen voor het interieur, dat nog altijd wat flets oogt. Dashboard en instrumentenpaneel zien er nog steeds simpel uit. Het instrumentenpaneel van de 1.3 XLi met z'n grote ronde meters voor brandstofvoorraad en koelvloeistoftemperatuur maakt bovendien een lege indruk. In de Corolla vinden we geen standaard airbagstuur, maar voor een meerprijs van f 1.600 krijg je airbags voor bestuurder ‚n bijrijder.
Spulletjes kun je in de Corolla kwijt op een gladde aflegruimte rechts op het dashboard, in een vak in de middenconsole, in de buurt van versnellingspook en handrem, in een laatje aan de linkerkant van het stuur, flink ruime portiervakken en bovendien in opbergvakken aan weerszijden van de achterbank. Mensen achterin de Corolla kunnen hun voeten onder de voorstoelen schuiven en hebben daardoor voldoende plaats voor hun onderdanen. En hoewel de daklijn in het interieur naar achteren wat afloopt, is er genoeg hoofdruimte. Het achteronder van de hatchback is met 309 liter niet groot. De gebruikelijke 'koffertest' leerde echter dat er voldoende valiezen mee kunnen. Moet er meer mee, dan zorgt de omklapbare achterbankleuning en zitting voor uitkomst. Alleen jammer dat alleen de leuning gedeeld kan worden omgeklapt.