Test: Suzuki Across

Dat die tot de verbeelding sprekende specificaties nu bij een middelgrote SUV horen is één ding, maar dat er ook nog ‘Suzuki’ op die SUV staat, maakt het extra bijzonder. De Japanse fabrikant heeft genoeg ervaring met SUV’s, maar concentreert zich toch het liefst op de kleinere modellen. Met de Ignis heeft het naar eigen zeggen zelfs de allerkleinste SUV in huis, terwijl de S-Cross en vooral de Vitara al jaren vaste waarden zijn in het compacte segment. Dankzij mild-hybrid techniek zijn de huidige modellen van Suzuki bovendien lekker zuinig, maar het is helaas niet genoeg. Zonder EV of minimaal een plug-in hybride in het programma is het voor Suzuki bijna onmogelijk geworden om nog aan de strikte Europese CO2-eisen te voldoen. Met de Across haalt het merk een relatief gemakkelijke oplossing in huis. Het heeft geen zin om er langer omheen te draaien: uiteraard is de Across gewoon een Toyota RAV4 met een andere neus. Meer specifiek is het een Toyota RAV4 PHEV met een andere neus, maar in ons land arriveert de Suzuki-variant eerder dan de plug-in van Toyota. Wie nog niet overtuigd is dat we in bijzondere tijden leven, moet dit maar even goed op zich laten inwerken: de grootste, zwaarste en krachtigste Suzuki ooit is er gekomen om de gemiddelde uitstoot van het merk naar beneden te halen.

Eigenwijs

De Suzuki Across is een vierwielaangedreven SUV die in theorie een behoorlijke afstand op stroom moet kunnen afleggen. Met een accu van 18,1 kWh en een efficiënte aandrijflijn houdt de Japanner het elektrisch 67 km vol zonder de verbrandingsmotor te gebruiken, bij een fabrieksopgave van 75 km. Je kunt ervoor kiezen om de resterende stroom te bewaren of de accu zelfs actief op te laden met de benzinemotor, al is dat laatste niet aan te raden voor wie zuinig wil rijden. Volledig op stroom rijden is soms wat lastig met de Suzuki, die vrij snel de neiging heeft om eigenwijs tóch de benzinemotor in te schakelen. Op stroom is de Japanner voldoende vlot, want invoegen is ook dan geen enkel probleem.

Is de stroom eenmaal op, dan heeft de Suzuki een zuinige en verfijnde aandrijflijn. Behalve het grotere accupakket en de sterkere elektromotoren is deze krachtbron­combinatie in principe gelijk aan die in de reguliere RAV4 Hybrid AWD. Dat is goed nieuws. Je merkt bijna niet dat de verbrandingsmotor wordt in- en uitgeschakeld en de traploze overbrenging levert een soepele, schokvrije rijervaring op. In het interieur van de Suzuki treffen we grote, duidelijke knoppen voor veelgebruikte functies, waaronder de temperatuurhuishouding. Ook het infotainmentsysteem werkt fijn, maar het is wel opvallend dat navigatiesoftware bij Suzuki ontbreekt. Voor gebruikers van het standaard aanwezige Android Auto of Apple CarPlay is dat niet zo’n punt, maar in een auto in dit prijssegment mag je toch een ingebouwd navigatiesysteem verwachten. Dit is zo’n beetje het enige verschil tussen het interieur van de Across en dat van de RAV4, die uiteraard wel over navigatie beschikt. Het dashboard van de Suzuki steekt prima in elkaar en komt kwalitatief en ergonomisch sterk over. Met zijn hoge zit biedt de Suzuki nadrukkelijk de SUV-factor. De bestuurder zit evengoed op een prettige afstand van stuur en pedalen, maar de passagiersstoel is opvallend genoeg niet in hoogte verstelbaar. Hij staat vrij hoog, wat niet iedere passagier als prettig ervaart.

Geen losse opties
Achterin is de Across zonder meer een ruime auto. Been- en hoofdruimte zijn hier in overvloed aanwezig. Ook de bagageruimte is overtuigend met 490 liter inhoud. De Suzuki heeft ten opzichte van een RAV4 liefst 90 liter minder in de aanbieding. Dat komt niet door de extra accu’s, maar doordat Suzuki ervoor kiest om de Across standaard een reservewiel mee te geven. Ook op andere vlakken is de standaarduitrusting van de duurste Suzuki ooit dik voor elkaar. De enige leverbare versie beschikt onder meer over stoel-, stuur- en achterbankverwarming, een elektrisch verstelbare bestuurdersstoel, sleutelloos openen en starten, deels kunstleren bekleding, 19-inch lichtmetaal, ledverlichting rondom en een hele reeks rijhulpjes en veiligheidssystemen. Zelfs voor vier van de zes leverbare kleuren hoeft geen cent te worden bijbetaald. Niets te klagen, dus, maar de keerzijde is wel dat losse opties er simpelweg niet zijn. Wie bijvoorbeeld een panoramadak of een andere bekledingskleur wil, heeft pech.