Subaru Impreza 2.5 WRX AWD (2006)

Gelukkig werd de Impreza al eerder ontdaan van de kikkerogen die hem ontsierden; ditmaal is ook de grille aangepakt. Of hij mooier is geworden, is een kwestie van smaak. Het grilletje maakt het front van de auto wel veel uitgesprokener. Uitgeklopte wielkasten, een helikopterplatform op het achterdek en een tunnelingang op de motorkap maken het plaatje compleet. 'n Echte Impreza: mooi van lelijkheid.
De enige poging tot kleur in het interieur wordt uitgestraald door de aluminiumkleurige panelen. Verder alleen veel goedkoop glimmend plastic, knopjes die misschien al tien jaar niet gewijzigd zijn en digitale displays met groene cijfertjes die doen denken aan de jaren dat je op de middelbare school voor het eerst zo'n 'rekentablet' mocht gebruiken. En de geluidsinstallatie eet zowaar cassettes! Maar gelukkig kun je er ook cd's in stoppen. De stoelen zijn dik in orde. Je kunt aardiggek door de bocht gaan zonder dat je eraf glijdt.

Verlegen
De Subaru Impreza WRX heeft de onmiskenbare, karakteristieke roffel van de viercilinderboxer. Maar helaas klinkt hij wat gedempter dan die van de vorige generaties. In al zijn uiterlijke vertoon blijkt de nieuwe Impreza een zacht, verlegen stemmetje te hebben. Het koppel onderin is verbeterd, waardoor je niet meer
gedwongen wordt de machine hoog in toeren te houden. Wanneer je de 5.500 toeren passeert, lijkt het beschikbare vermogen amper meer toe te nemen. De WRX is soepeler, maar minder opwindend.
De regen valt met bakken uit de hemel, het asfalt kan het wateraanbod amper nog afvoeren en we hebben een boel vermogen op vier wielen. En dan bewijst de meerwaarde van deze configuratie zich meteen. Terwijl andere auto's ongecontroleerd de buitenkant van de bocht opzoeken of je het gas met grote voorzichtigheid moet doseren om niet uit te breken, duw je de Subaru trefzeker de bocht door, betrouwbaar en voorspelbaar. Je moet niet te plotseling het gas loslaten, want dan raak je de controle kwijt.

Opzwepend
Ondanks dat hij wat geciviliseerder is geworden, blijft de Subaru een opzwepende auto om mee te rijden. Temidden van al dat huis-, tuin- en keukenplastic zwiep je de auto met veel precisie alle kanten op. Wat dat betreft is de 'Soeb' weinig veranderd. Jammer dat je bij al dat spelen wat te hoog zit. In het dagelijkse verkeer is de Subaru als een getatoeëerde spierenbundel met keurige manieren. Het zicht rondom is dankzij de grote, hoge ruiten en smalle stijlen voorbeeldig. En de vierwielaandrijving biedt uitkomst als de winter aanbreekt of als de skibox op het dak wordt gemonteerd.

Ook het gezin moet welkom zijn aan boord, en vader of moedermoet tussen de potjes boenderen keurig naar kantoor kunnen pendelen. Op dat gebied zit je goed. Ook de kinderen achterin hebben alle ruimte, de kofferbak is praktisch. Vooral de beenruimte herinnertje er geen seconde aan dat je achter in een sportwagen zit. Maar ook representativiteit zal voor menig koper zwaar meetellen. De Subaru is qua uiterlijk wellicht wat minder geschikt om bij klanten te komen voorrijden, hoewel het een groot verschil maakt of je directeur van een charitatieve instelling bent of dat je leurt met autoaccessoires.