Peugeot 208 1.4 VTi Allure (2012)

Hoe het de 208 ook zal vergaan, aan zijn uiterlijk zal het niet liggen. De 208 is fris en gedurfd getekend, met verrassende vormen en lijnen. Misschien wat druk links en rechts, maar hij kan het hebben. De neus oogt opmerkelijk kort en dat is geen schijn, want bij gelijkblijvende wielbasis levert de 208 negen centimeter lengte in ten opzichte van zijn voorganger. En dat kan dan ook weer gewicht schelen. Zet je de vijf- en driedeurs naast elkaar, dan valt op dat die laatste er nog een stukje aparter uitziet. Met name dat gekke lipje dat op de C-stijl aan de zijruit lijkt te hangen, is opvallend. Helaas is het alleen bij de duurste versie verchroomd. In het zwart valt het minder op.

Het meest geslaagd is wat ons betreft het interieur. Peugeot is op dat gebied al een meester-couturier en de Fransen hadden zich er dan ook vrij gemakkelijk van af kunnen maken door bestaand design verder te verfijnen. Daar waren ze prima mee weggekomen, maar zo gemakzuchtig waren ze niet. Het dashboard van de 208 is heel excentriek voor een massa-auto. De klokken staan heel hoog, zodat je tijdens het rijden je blik minimaal van de weg hoeft te draaien om ze te kunnen aflezen. Een stuurwiel van standaardformaat zou dan algauw het zicht op de klokken belemmeren, maar daar heeft de fabrikant iets op bedacht. Het stuur is opvallend klein en aan de bovenkant ietwat afgeplat. Als je zorgt dat het aan de lage kant staat, kun je er net overheen kijken om de klokken te zien. Omdat het stuur klein is, ligt het bijna als een kartstuurtje in je handen. Groot scherm Op de middenconsole prijkt een groot tft-scherm, waarop je allerlei apps tevoorschijn kunt halen. Dat vergt wel enige gewenning. Misschien was het handiger geweest om gewoon knoppen te plaatsen om snel een andere temperatuur of een andere radiozender in te stellen. De stoelen zitten fijn, maar de positie is nogal hoog. Misschien is dat ook gedaan om te voorkomen dat de instrumenten nog meer achter het stuur verdwijnen. De materialen zijn met zorg gekozen. De 208 is lichter dan zijn voorganger en dat merk je onmiddellijk. Hij voelt al rijdend ook minder log aan, behoorlijk lichtvoetig zelfs, en dat komt het stuurplezier ten goede. Zeker in combinatie met dat dikke, kleine stuur. Stapvoets stuurt hij vederlicht, wat inparkeren vergemakkelijkt, maar op snelheid krijg je een voldoende dosis weerstand en behoorlijk wat feedback van de wielen. De auto reageert rustig en veilig op plotseling gas los in onderschatte bochten en het onderstuur blijft keurig binnen de perken. Eigenlijk is het een opmerkelijk leuke stuurauto, net als zijn roemruchte voorvader. Ook de 1,4-litermotor is top. Zelfs bij lage toerentallen zit er al behoorlijk wat leven in de viercilinder. Minder enthousiast zijn we over de transmissie. De vijfbak voelt soms een beetje hakerig aan en maakt vrij lange slagen. Ook missen we een zesde verzet, want het ongeblazen blok maakt op de snelweg behoorlijk wat toeren. Opvallend is dat Peugeot het niet nodig vindt een start-stopsysteem te monteren, terwijl dat in de dieselversies wel wordt gebruikt.