Mitsubishi Galant 2.0 GLSi (1995)

Vergeleken met zijn bepaald nog niet uitgerangeerde voorganger is de zeer fors gewijzigde Galant er zeker niet op achteruit gegaan. De wat hoekige vormen van de carrosserie hebben plaats gemaakt voor de aalgladde lijnen van de vorderende jaren '90, het onderstel is sterk gemoderniseerd en alle benzinemotoren zijn voorzien van vier kleppen per cilinder.
Bij de eerste kennismaking vallen vooral de handenvol vermogen op die de tweeliter Galant op de voorwielen loslaat. Bijna 140 pk is deze klasse vrij uitzonderlijk en ook het koppel van 176 Nm mag gezien worden. Weliswaar manifesteert die grootste trekkracht zich pas bij het vrij hoge toerental van 4750 tpm, maar daarbij hoort de aantekening dat het koppel over het brede gebied van 2000 tot 6000 tpm ruim boven de 160 Nm ligt. Lekker soepel dus, die zestienklepper: in welke versnelling je ook gasgeeft, het resultaat is altijd een hoogst bevredigende acceleratie.
Optimaal doorschakelend op de grenzen van het toerenbereik levert een tijd van 9,8 seconden van stilstand tot 100 km/h. Precies het getal dat de fabriek opgeeft en objectief gezien indrukwekkend voor een wagengewicht van 1260 kilo. Mede dankzij de verzorgde a‰rodynamiek staat al die power ook op de snelweg garant voor uitstekende verrichtingen: in '4' heb je niet meer dan 9 seconden nodig op van 80 naar 120 km/h te wippen en in '5' kost dat niet eens 4 seconden extra. Het is met al die toerenvreugd dan ook duchtig oppassen, want met de tweeliter Galant zit je spelenderwijs op hoogst illegale snelheden.
Om de forse aandrijfkrachten goed onder de duim te houden heeft Mitsubishi flink uitgepakt bij het onderstel. Zowel voor als achter beschikt de Galant over een zeer moderne multilink-ophanging met dubbele draagarmen, die de stand van de wielen onder vrijwel alle omstandigheden optimaal houdt. Een stuk duurder dan de al meer dan twintig jaar gekopieerde, goedkope McPherson-oplossing plus simpele achteras, maar beslist de moeite waard voor auto's met een flink potentieel.
Wat de Galant betreft, is dat voor de normale rijcondities uitstekend gelukt, maar als de auto in snelle bochten tot het uiterste wordt geprest, kan hij zijn argeloze bestuurder onverwacht aan het schrikken maken. Vooral op een beregend wegdek kan het in zo'n uitzonderlijke situatie gebeuren dat het stuurkarakter van de Galant vrijwel zonder waarschuwing omslaat van makkelijk controleerbaar neutraal in een zwaar doorzettend onderstuur. De gebruikelijke remedie van gas-loslaten en wat minder insturen brengt hier niet onmiddellijk uitkomst: het duurt gewoon even voor de auto zich redresseert. Gelukkig steekt de auto na enig dralen zijn neus meestal tijdig en zonder bokkige overstuurreacties naar binnen, maar zelfs onderdelen van een seconde duren akelig lang als je machteloos richting wegrand glijdt.

Grensgedrag

Op de droge weg moet het wel héél hard gaan om datzelfde gedrag op te roepen, maar op een flink doordraaiende afrit van een onzer klaverbladen kregen we het toch een paar keer voor elkaar. Als je er aan gewend bent en rekening houdt met een paar meter meer bochtstraal, is er weinig aan de hand, maar het grensgedrag van de Galant vereist beslist wat meer vrije ruimte dan je zou verwachten. We moeten er nadrukkelijk bij vermelden dat het heel wat moeite kost om de Galant zo ver te krijgen; de meeste auto's bereiken hun grens domweg eerder dan dit mooie multilink-concept. Maar het is goed om te weten dat ook dit onderstel zijn grenzen kent en dat het overschrijden niet altijd straffeloos kan gebeuren.
Binnen zijn verre grenzen gedraagt de Galant zich overigens heel stabiel, gezeglijk en voorspelbaar, zodat je er mede dankzij het overvloedige vermogen veel plezier aan kunt beleven. Bovendien zit de veelvoudig verstelbare bestuurdersstoel heel prettig, het mechaniek laat zich zonder tegenstribbelen bedienen en het geluidsniveau is ook bij hogere toerentallen en snelheden zeer aanvaardbaar. Hooguit zou de stuurbekrachtiging rond de middenstand iets meer gevoeligheid mogen bieden: in lange bochten heb je daardoor de neiging om met wat lichte, overbodige zaagbewegingen af te tasten waar de voorwielen mee bezig zijn.