Mazda Tribute

Zo'n drie jaar geleden was het begrip sport-ute in ons land nog onbekend. Toen moest je uitleggen dat 't, net als SUV de korte term was voor Sport Utility Vehicle. Intussen is de markt voor deze sportieve, hoogpotige stationwagenachtige voertuigen verdrievoudigd, en weten automobilisten intussen wel wat een SUV is. In 1997 werden er in Nederland ruim 3.000 verkocht en in 1999 waren dat er 9.000. Hoewel de markt hier niet zo explosief zal groeien als in de V.S., zit er nog steeds rek in de mogelijkheden voor nieuwe merken en types. Logisch dus dat Mazda, dat nog geen SUV had, nu met moeder Ford één platform deelt voor z'n eerste sport-ute, de Tribute. Dat is op zich niet zo nieuw, want de samenwerking tussen de Japanners en de Amerikanen bracht al eerder auto's voort op gemeenschappelijke bodemplaten, zoals de Probe, de 626, de 323F en de Premacy. Maar dit is wel de eerste keer dat er een actieve samenwerking was tussen de Research & Development- en productieteams van Mazda en Ford. Technici van beide fabrikanten werkten twee jaar samen aan het project in Horishima.

De andere helft van de tweeling is de Ford Escape, die voor Europa - waar die naam niet gebruikt kan worden - Maverick is gedoopt. Beide modellen zullen hier in het voorjaar verschijnen.

Samen delen

De twee SUV'sdelen niet alleen de bodemplaat, ze maken ook gebruik van dezelfde motoren. Zowel de 2-liter viercilinder als de 3-liter V6 is afkomstig uit het Ford-magazijn, maar beide zijn door de Mazda-technici nog verder verfijnd. Zo heeft bijvoorbeeld de Duratec V6 andere koppen en in- en uitlaatspruitstukken gekregen. De 16-kleps Zetec-viercilinder heeft een vermogen van 124 pk en een maximum koppel van 175 Nm bij 4500 tpm. De zescilinder levert 198 pk en heeft een koppel van 265 Nm bij 4650 tpm.
De 2-liter werkt samen met een handgeschakelde vijfbak en de V6 met een 4-traps automaat. De basisversie van de Tribute heeft alleen voorwielaandrijving, maar de andere versies zijn uitgevoerd met 4WD.
De vierwielaandrijving van de Tribute heeft een zogenaamde Rotary Blade Coupling (RBC), een koppeling die vlak vóór de achteras is geplaatst. Hij zorgt ervoor dat het koppel automatisch over de voor- en achterwielen wordt verdeeld: onder normale omstandigheden gaat het grootste gedeelte van het koppel naar de voorwielen. Als er een verschil is in snelheid tussen de voor- en achterwielen, dan wordt er meer koppel naar de achterwielen gestuurd. Door middel van een simpele knop op het dashboard kan je handmatig een elektrische bekrachtiging instellen, zodat je bij elke snelheid 4WD hebt in de verhouding 50:50.
Zonder een lage gearing en met een wielophanging die vooral is afgestemd op begaanbare wegen, mag je van de Tribute niet verwachten dat hij echte offroad-kwaliteiten heeft. Maar je kunt er gemakkelijk je skibestemming mee bereiken of door 't bos toeren.

Ruim

Qua styling onderscheidt de Tribute zich duidelijk van zijn Ford-broeder. Hij ziet er met de lage grille en zijn vloeiend gelijnde carrosserie trouwens eerder elegant dan stoer uit.
Alle uitvoeringen zijn uitgerust met kunststof bumpers en kunststof beschermplaten op de dorpels en de portieren. De Tribute is beschikbaar in twee uitvoeringen. De 2-liter basisversie (dus met 2WD) is er alleen als Exclusive, de 2.0 4WD is er als Exclusive en als Touring en de 3-liter V6 komt alleen als Touring. Die heeft bovendien standaard een viertraps automaat. Alle Tributes hebben ABS en airco.
De Touring-versies zijn herkenbaar aan lichtmetalen velgen met verchroomde wielbouten, mistlampen vóór, dakrails en spatbordverbreders in carrosseriekleur. Bovendien hebben ze cruise control, afstandsbediening voor de centrale deurvergrendeling, een met leer bekleed stuur, een afdekzeil voor de bagageruimte en twee opbergvakjes in het plafond.
De bagageruimte van de Tribute heeft een inhoud van 368 liter en die van de V6 meet 317 l, dit als gevolg van een dikkere laadvloer, waaronder wat extra (kleine) opbergvakjes zitten. Die inhoud is uit te breiden tot maximaal 2245 l als je de achterbankzitting (60/40) compleet omklapt.
Binnenin is het trouwens lekker ruim. De breedte van de Tribute is met 1.80 m dan ook niet bepaald onder de maat. En dat merk je aan de schouderruimte: achterin kunnen drie passagiers van normaal formaat ook goed zitten.
Achter het stuur kun je gemakkelijk de juiste positie vinden, en wie zich de luxe van de V6-versie permitteert, krijgt automatisch lederen bekleding en een elektrisch bedienbare bestuurdersstoel. Bestuurders-, passagiers- en zij-airbags behoren tot de standaard uitrusting.

In volle vaart

Onze eerste rij-indrukken doen we op in het Italiaanse Piemonte, het fraaie gebied in de buurt van Turijn. We stappen eerst in de V6, die zich onmiddellijk doet gelden als een levendige auto. De V6 met 200 pk vormt een sterke combinatie met de automaat. Je kunt snel schakelen met de transmissie. Deze versie is trouwens goed voor het respectabele trekgewicht van 1700 kg.
Als je met de Tribute V6 op weg bent, merk je nauwelijks dat je in een SUV zit. Hoewel hij heus niet veel overhangt in bochten, is hij door bruuske stuurbewegingen wel aan het wiebelen te krijgen. Met zijn superdirecte en precieze besturing en zijn onafhankelijke wielophanging heeft hij meer het karakter van een personenauto dan van een SUV.
Als je uit zo'n sterke 3-liter versie overstapt in de 2-liter met 125 pk, verwacht je dat je toch een flinke stap terug moet doen. Maar dat valt enorm mee! De 2-litermotor reageert vlot, en door vlot te schakelen kun je optimaal gebruik maken van het koppel van 175 Nm. Je mist tijdens de heuvelklim wel wat kracht en bij de rit in vliegende haast naar het vliegveld ook wat topsnelheid, maar niemand hoeft zich met de 2-literversie gestraft te voelen. Te meer omdat zijn wegligging nog een tikje meer weg heeft van dat van een 626 dan de V6. De 2.0 ligt dankzij kortere veren ook duidelijk wat lager. Mensen die regelmatig een trailer willen trekken, zijn echter beter af met de 3-liter V6.
De Tribute 2.0-versies zijn vanaf april beschikbaar; de 3.0 V6 komt rond juli.