Mazda Tribute 2.0 4WD Touring (2002)

In de loop der jaren zijn kopers van 4WD's begonnen andere (lees: meer) eisen aan hun wagens te stellen. Ze raakten gewend aan het betere leven en verlangden ook van hun 4WD's meer comfort. En hoe comfortabeler die terreinauto's werden, hoe beter ze ook te gebruiken waren als alternatief voor de gewone personenauto.
Mazda koos voor de Tribute een zeer terreinwagenachtige oplossing. In de aandrijflijn naar de achterwielen zit een viscokoppeling. Die zorgt ervoor dat er - met elektronische rekenhulp - aandrijfkracht naar de achterwielen gaat als de voorwielen doorslippen. Zo wordt er maximaal vijftig procent van het motorvermogen naar de achterwielen gevoerd. Maar als het terrein echt moeilijk begaanbaar wordt heb je meer aan een vaste verdeling van de aandrijfkracht over voor- en achterwielen. Dat kan met de Tribute dus ook. Met een druk op een knop op het dashboard kun je de
viscokoppeling - Mazda spreekt van een 'Rotary Blade Coupling' - 'vastzetten'. Het motorvermogen wordt dan constant fifty/fifty over voor- en achterwielen verdeeld.
De Mazda Tribute ziet er overigens relatief 'recht-toe-recht-aan' uit, als is bij dit model wel gezorgd voor een vormgeving die aansluit bij de hedendaagse auto-mode.

Voor asfaltcomboys
Maar hoe rijdt nu dit luxepaard voor asfaltcowboys? De Tribute is geen lichtvoetige automobiel. Hij weegt behoorlijk veel en heeft flinke afmetingen. Het
sturen vraagt wat 'werk' en de versnellingsbak laat zich lang niet zo soepeltjes bedienen als we van Japanse merken gewend zijn. Je zou denken dat je met een echt serieuze terreinwagen onderweg bent. En dat klopt ook wel een beetje. De Mazda is sterk op off-road rijden toegesneden, met z'n centrale koppeling die je kunt sperren. Ondanks die 'terrein-inslag' vervoert de Tribute z'n inzittenden op de gewone weg comfortabel. Wat ook prettig is voor bestuurder en bemanning; de carrosserie heeft maar weinig neiging tot overhellen, wat als je een snelle bocht wilt nemen wel zo prettig is.
Wordt het tijd om eens naar de on-road-prestaties te kijken. Die hebben natuurlijk ook iets te maken met de paardenkrachten onder de kap. De Mazda Tribute 2.0 moet het doen met 124 pk en 175 Nm. Gezien gewicht en luchtweerstand van de auto zitten er dus geen flitsende prestaties in. Bij het nalezen van de folder klopt dat inderdaad en deze fabrieksopgaven worden door onze eigen metingen bevestigd. Het door de fabriek opgegeven brandstofverbruik is met 9,7 l/100 km netjes voor zo'n 4x4. In de dagelijkse testpraktijk had hij wel wat meer dorst. Houdt de Mazda zich nog een beetje koest? Wel, in ieder geval is hij niet zo stil als de luxe limousines van vandaag. Maar geen reden tot klagen; ook al omdat er geen hinderlijke motorgeluiden werden gehoord.
In de Mazda Tribute zit je vrij hoog; op 'gewone' autostoelen met flink wat ruimte ertussen. Dat valt bijvoorbeeld op als je de handrem wilt pakken, want die zit een beetje ver weg. De vormgeving binnen zorgt niet voor opvallende details. Instrumentenpaneel en middenconsole zijn samengetrokken en vormen ook een geheel doordat ze zijn uitgevoerd in dezelfde kleur. Bekerhouders zitten voor de versnellingspook. Klein grut kan een plaatsje vinden in redelijke portiervakken, een aantal vakken in de middenconsole, een vak naast de handrem en in de middenarmsteun. In de dakconsole, zowaar twee opbergvakken.
Naar achteren. Flink wat beenruimte en genoeg hoofdruimte voor mensen die op de achterbank van de Mazda Tribute gaan zitten; bekerhouders ook. Er zijn twee hoofdsteunen en twee driepuntsrolgordels, plus een heupgordel. De bank is in - ongelijke - delen voorover te klappen. De meeste ruimte voor bagage krijg je door de bank in z'n geheel naar voren te klappen en de zitkussens, die demontabel zijn, te verwijderen. Je bereikt de laadruimte, met flink hoog liggende laadvloer, via de omhoog scharnierende achterdeur. De ruit in die deur kun je apart omhoog klappen, als je even snel bij de bagage wilt.
De Mazda Tribute staat in het moderne 4x4-segment dichter bij het werk- dan het luxepaard. Wat nog niet wil zeggen dat hij een spartaans karakter heeft. Zo krijgt hij bijvoorbeeld standaard airconditioning mee en zijn er nog talloze andere snufjes. Al met al is het een goede, degelijke auto die de keuze best waard is.