Honda Civic Aero Deck 1.4i S (1998)

Honda gaat met de Civic Aero deck voor sportieve stijl, met spoilerrandjes boven- en middenop de achterklep en een soort 'combi-coupé' achterbouw. Het geheel wordt geaccentueerd door trendy dakrails. Ten opzichte van de vijfdeurs Civic heeft Honda de Aero deck 11 cm verlengd.
Voor deze test kozen we de 'instapper' van het bescheiden gamma, de 1.4i S. Honda biedt verder nog één andere mogelijkheid, de 1.5 VTEC-E. Zoals bekend van Honda is het met die 1.4 niet behelpen. Gezegend met zestien kleppen perst die er 90 pk uit.
In de praktijk gaat de Honda er met een wat metalig-rauw geluid duidelijk pittig vantussen. De motor protesteert niet tegen laagtoerig rijden, maar trekt dan niet best. Wil je de gang erin houden, dan moet je de Civic dus op toeren houden. En dan krijgt hij er wel zin in, al is de acceleratie van 0-100 km/h in 13,7 s natuurlijk niet asfaltverschroeiend. Hij klinkt wel snel, maar dat is een beetje een psychologisch effect - veel geluid - waardoor de Honda zo pittig aandoet.
Want hij produceert een stevig motorgeluid, dat aanmerkelijk sterker is dan bij andere concurrenten. Vanaf 120 km/h maakt de machinerie zoveel toeren, 4000 of meer, dat het niet prettig meer klinkt. Dat de Honda zoveel toeren maakt bij een redelijk gangbaar tempo verklaart ook wellicht dat 'ie niet zo zuinig met de brandstof omgaat; gemiddeld 1: 12,2.
Het rijgedrag van de Honda valt ons iets tegen. Met mooie wielophanging en vrij strakke vering stuurt een vijfdeurs Civic heel verdienstelijk. De Aero deck lijkt met wat extra gewicht achteraan net over de grens te gaan. Bij scherp sturen voel je in korte bochten de achtersteven nakomen en doorzetten. Eerst wil de Aero deck niet zonder lichte tegenzin de neus wenden, doet 'ie het licht ondersturend toch maar, dan krijgt zijn staart helemaal de geest en moet de stuuruitslag in de bocht verminderd worden.
In het stuurgevoel is de Honda Civic sportief, direct en precies. Daarbij heeft de Honda ook nog eens een stevige vering, voor een zuiver gevoel van wegcontact. Desondanks is de Aero deck niet oncomfortabel, al geeft hij korte hobbels duidelijk door.

Geen fantasie

Het interieur kent geen uitbundige luxe of fantasie, al loopt over het dashboard een streep houtdecoratie. Maar die is erg donker, in een geheel grijs en zwart interieur. Met de degelijke, nette afwerking die we van Honda gewend zijn,
dat wel. Twee airbags voorin zijn standaard. De zit voorin is gelijk aan de vijfdeurs Civic, dus goed.
Achterin een vijfdeurs Civic hoef je over beenruimte niet direct te klagen en dat hoeft in de Aero deck ook niet. Wel biedt de station meer hoofdruimte en dat is voor volwassen achterpassagiers een echt pluspunt. Hoofdsteunen achterin ontbreken overigens. Hij heeft wel voorbereide gaten om hoofdsteunen z- in te schuiven, maar ze staan niet op de extra-lijst bij dit model; ze zijn er in een pakket (met elektrische raampjes voorin) voor de vijfdeurs Civic, en die moeten hier zo in passen...
Het bagageruim van de Civic Aero deck is regelmatig van vorm en mooi afgewerkt. Daarbij horen fraaie verchroomde ogen om lading aan vast te binden. Ook aardig: deksels achter de wielkasten, met flinke ruimten voor kleingoed erachter. Tevens kun je die deksels eruit halen om tot aan de wielkasten extra breedte te kweken voor bijzonder gevormde lading. Maar de bruto inhoud tot aan achterbank of voorstoelen is niet indrukwekkend voor deze klasse. Niet bepaald doordacht is dat wel de leuning maar niet de zitting achterin de Aero deck deelbaar is. Nog een bewijs dat Honda niet voor maximale ruimte ging, is het verlaagd plafond bij de achterklep. In deze plafondbalk huizen twee (lege) luidsprekervakken en een extra binnenlicht. Te prijzen: een greep om de achterklep van buitenaf te ontgrendelen. Te laken: de broodnodige wisser achterop heeft een mooi groot bereik, maar kan niet met interval wissen.
Al met al is de Honda Civic Aero deck een optisch geslaagde verschijning, die meer bestemd is voor licht sportieve lifestyle-kopers, dan voor echte ruimtebenutters.