Honda Civic 1.6 ESi (1995)

Afgezien van het altijd ietwat intrigerende model zit de grootste charme van de wat krachtiger Civic-typen in de motoren, die met hun VTEC-systeem over aparte eigenschappen beschikken. Die letters staan voor Variable Timing and Elevation Cam-shaft ofwel: een kleppenmechanisme waarvan zowel de openings- en sluittijden als de lichthoogte veranderlijk zijn. Door een 'intelligente' besturing van die techniek kan het motorkarakter bij verschillende toerentallen aan de rij-omstandigheden worden aangepast en dat levert voordelen op ten opzichte van een niet-regelbaar kleppenmechaniek.
Deze voordelen - gecombineerd met de betere ademhaling van de eveneens toegepaste meerkleppentechniek - kunnen door de elektronische regeling naar keuze worden 'verschoven' naar het domein van vermogen, trekkracht, milieuvriendelijkheid en/of zuinigheid. Het aardige van het VTEC-systeem is, dat de bestuurder daarbij een belangrijke vinger in de pap heeft. Want als hij het toerental niet boven de -pakweg- 3500 à 4000 tpm laat komen, gedraagt de krachtbron zich rustig, soepel en uiterst gezeglijk, maar met wat toertjes erbij verandert hij plotseling in een vinnige sportkrachtbron met een uitgesproken piekig karakter.
Voor de liefhebbers van techniek is dat om te smullen: het is alsof je een schakelaar omdraait, zo plotseling zet de verandering in. Met VTEC heb je dus in feite de beschikking over twee autotypen, die je al naar gelang je stemming kunt laten opdraven. Overigens heeft Honda is dit opzicht nog meer smaken gecreëerd, want de afstelling kan desgewenst ook op brandstofverbruik en een uiterst geringe uitstoot worden gericht.
Dat is bij voorbeeld het geval bij de VEi-uitvoeringen, waarbij twee van de vier kleppen in het lage toerenbereik nauwelijks meedoen, hetgeen bij 90 km/h in een spectaculair verbruik van 1:22 resulteert.
Het andere uiterste is de VTi-motor, die maar liefst 160 pk bij 7600 tpm uit 1600 ceeceetjes perst en zijn maximum koppel van 150 Nm eveneens in de hoogste toerenregionen heeft zitten. Zo bont wilden we het met de testauto niet maken en daarom kregen we van de importeur een ESi hatchback te leen, die bij 6500 tpm een res-pectabele 125 pk ontwikkelt en zijn hoogste koppel bij 5200 toeren tevoorschijn brengt. Met een gewicht van 975 kilo zorgt dat bij flink doortrappen voor heel boeiende prestaties, terwijl deze Civic een wat rustiger behandeling beloont met een uit-gesproken vriendelijk gedrag.
In tegenstelling tot de van 2 nokkenassen voorziene VTi is de ESi uitgerust met één exemplaar. Dat legt wel wat beperkingen op aan de maximale prestaties, maar doet toch voldoende recht aan de bijzondere eigenschappen van het systeem. Sinds de uitvoerige kennismaking met de ESi kunnen we dat van harte onderschrijven, want de kleine hatchback sprint in minder dan 9 seconden door de versnellingen naar de 100 en bereikt vlot een echte eindsnelheid van 191 km/h. Dat is een fractie minder dan de fabriek opgeeft, maar de testauto was nog jong en na een paar duizend kilometer zal hij best aan zijn specificaties voldoen.

Niet moeilijk
Hoewel het plotseling aan de voorwielen verschijnende vermogen wel een aangepaste rijstijl nodig maakt, is de Civic toch geen 'moeilijke' auto. In snelle bochten is het grensgebied goed te overzien en met een gevoelige voet op het gaspedaal is corrigeren geen probleem. De vrij directe besturing draagt daar wezenlijk aan bij, maar er zit wel wat te veel bekrachtiging op.
Daardoor wordt de Civic op de grote weg wat vaag en zoekerig en vergt hij meer aandacht dan strikt nodig zou zijn.
Een pittig vermogen vereist een aangepast onderstel en in dat opzicht stelt deze Civic niet teleur. De reacties op wegdekoneffenheden zijn prompt en adequaat, maar voor bestuurder en inzittenden is dat wel eens te veel van het goede.
De nogal krappe, vrij harde stoeltjes zitten niet echt lekker en dan gaat zo'n stug onderstel al gauw het algemene comfort bepalen.
Aan de andere kant zorgt de goed doordachte uitrusting van de kleine hatchback voor een heel leefbaar interieur. Weliswaar heeft de sterk aflopende driedeurs-carrosserie de achterpassagiers niet veel te bieden en is ook de kofferruimte minimaal, maar dat weegt bij zo'n sportief gifkikkertje minder dan bij een uitgesproken gezinswagen. Wie zijn oog op een 1.6 ESi laat vallen, doet er goed aan dat alles in zijn overwegingen te betrekken. Rationeel gezien zijn er in voor het geld ruimere, comfortabeler en praktischer auto's te koop, maar niet één toont het karakter dat Honda's VTEC-systeem zo uniek maakt.