Daewoo Tacuma 2.0 CDX (2000)

Tjonge wat lijkt die Koreaan op zijn grote Franse voorbeeld. Helemaal als je hem van opzij ziet. De Tacuma heeft een agressief front, met koplampen die een beetje nijdig kijken en een stevige grille met dikke chroomranden en lange 'tanden'. Ook dashboard en instrumentenpaneel lijken duidelijk op die van de Scénic.
Als we het over de vorm en het karakter van de stoelen hebben, doet de Tacuma niet met z'n Franse voorbeeld mee. Geen duidelijk op comfort afgestemde fauteuils dus, maar vrij stevige, wat sportief geprofileerde stoelen met opstaande zijkanten - in een afwijkende tint - die duidelijk bedoeld zijn om zijdelingse steun te geven.
Het interieur is uitgevoerd in twee tinten kunststof. In CDX-uitvoering zijn bovendien het instrumentenpaneel en delen van de deurpanelen voorzien van nep-houten strips. Wat vinden we voorin nog meer? Stuur en bestuurdersstoel die zich in hoogte laten verstellen. De voor- en achterkant van het 'zitkussen' kun je afzonderlijk hoger en lager zetten.
Voorin vinden we redelijk ruime portiervakken, een muntenvakje links onder het stuur, een vakje - met anti-slip matje - onder de radio en een flinke ruimte vóór de pook. In de dakconsole zit een vakje voor een zonnebril verborgen. Opbergruimte onder de bestuurdersstoel is er ook nog. En uit de middenconsole kun je een duootje bekerhouders te voorschijn toveren.
Achter de voorstoelen heeft de Tacuma opnieuw het voorbeeld van de Scénic gevolgd. Er staan drie aparte stoelen op een rij, waarbij de middelste wat smaller is dan de twee buitenste. Als je de rugleuning van de middelste stoel neerklapt, krijg je een tafeltje met twee bekerhouders. Ook de leuningen van de twee andere zetels zijn neerklapbaar. En je kunt alle drie de stoelen voorover klappen, tegen de rugleuningen van de voorstoelen aan. Nog meer bagageruimte nodig? Dat kan, want de stoelen kunnen vanuit de Tacuma naar de garage verhuizen. En het zitmeubilair kent nog een paar 'kunstjes'; de stoel rechtsvoor laat zich een slag omdraaien en je kunt de rugleuningen van de zetels vóór achterover klappen, waardoor er een soort rustbedden ontstaan.

Vliegtuigtafeltjes

De Tacuma heeft vliegtuigtafeltjes met bekerhouders in de rugleuning van de voorstoelen en opbergvakken onder de vloer. De vakken in de achterportieren zijn bescheiden. Aan ruimte voor hoofd en benen is geen gebrek. Dan nog even iets over de veiligheid achter: elke passagier heeft zijn eigen hoofdsteun, maar de middelste persoon moet het doen met een heup- in plaats van een driepuntgordel.
Jammer dat de laadruimte van de Tacuma een wat hoge drempel heeft, waar koffers, tassen en dergelijke overheen moeten worden getild. Jammer ook dat de laadvloer niet helemaal vlak is als de stoelen achterin zijn verwijderd. Handig is weer wel het net waarmee de bagage tegengehouden wordt, en waar ook nog wat in kan.
De Tacuma wordt aangedreven door een 2,0-liter viercilinder met een vermogen van 93,3 kW/127 pk en een koppel van 183 Nm. Daarmee haalt hij een top van 188 km/h en sprint hij in 12,2 seconden van 0-100 km/h. Een relatief lange tijd gezien het vermogen en is het gevolg
van te veel wielspin.
Je zit duidelijk hoger dan in een gewone personenauto. Voordeel daarvan is dat je het verkeer vóór je beter kunt overzien. Nadeel: je hebt meer last van overhellen. En dat wil deze nogal slapjes in z'n veren zittende ruimte-auto bij het bochtenwerk wel. Ook vertoont hij onmiskenbare neigingen tot deinen op golvingen in het wegdek. De besturing is sterk bekrachtigd en laat de chauffeur niet zo duidelijk merken waar de wielen precies heen gaan. Dat is vooral minder prettig wanneer je snel door een lange bocht wilt gaan. Want dan moet je toch echt opletten dat je met die sterke bekrachtiging niet te veel instuurt. Maar hou je de zaak goed in de gaten, dan gaat de Tacuma heus in vlot tempo door de bocht. Vlot is niet het woord dat bij ons opkomt als we het over het schakelen hebben. De pook gaat een stuk minder soepel door het schakelpatroon dan we van moderne auto's gewend zijn. Als je wat deinen af en toe niet hinderlijk vindt, vervoert de Tacuma z'n inzittenden best comfortabel, ook als er slecht wegdek onder de wielen door gaat.
De Tacuma onderscheidt zich door zijn aardige design en z'n complete uitrusting, al moet hij het wel doen zonder zij-airbags en een derde driepuntsgordel achter. Qua rij-eigenschappen kan hij ons echter nog niet voldoende overtuigen.