Test: BMW Z4 (2019)

"Misschien was de vorige Z4 wat te veel gericht op de Mercedes SLK." Nee, niet onze woorden, maar die van een BMW-medewerker. We zijn het wel met hem eens. De vorige BMW Z4, met zijn zware metalen klapdak, was zeker niet de beste belichaming van Freude am Fahren. Het duurt welgeteld drie bochten om erachter te komen dat de nieuwe Z4 een totaal ander beestje is. Stijver vooral, maar vanwege het stoffen dak ook iets lichter en dankzij de kortere wielbasis aanzienlijk wendbaarder. Tijdens de introductie rijden we met de M40i, zeg maar de light-versie van een echte M. Het feit dat zijn binnenspiegel geen centimeter beweegt wanneer we nogal hard over onfatsoenlijk diepe putten boenderen, zegt veel over de goede basis van de nieuwe roadster. Het voelt zoals een BMW hoort te voelen: beheerst, met een goede mix tussen comfort en dynamiek en een hang naar het laatste.

De korte wielbasis laat de Z4 zijn lange neus snel en gewillig de bocht in leiden; de toegenomen spoorbreedte maakt de auto daarna stabiel, voorspelbaar en zeker. De specifieke, adaptieve dempers en het sperdifferentieel van de M40i (voorheen voorbehouden aan echte M-modellen) maken het bovendien kinderlijk eenvoudig om de auto met het gas te sturen. Rijplezier stond voorop bij de ontwikkeling en op een kronkelende bergweg levert de Z4 dat met karrenvrachten tegelijk. En dat zonder ooit je Ray Ban van je neus te laten stuiteren. Zelfs de ietwat onvoorspelbare adaptieve stuurinrichting kan de positieve eerste indruk niet verpesten, al blijft dit onderdeel een verbeterpunt.

Die positieve indruk wordt mede mogelijk gemaakt door de 40i-motor. De bekende 340 pk sterke 3,0-liter zes-in-lijn met turbo blijft een heerlijkheid. Soepel, van nature gebalanceerd en door het hele toerenbereik krachtig. En dan het geluid: de zwoele huil bezorgt elke liefhebber van verbrandingsmotoren kippenvel. Zelfs een Canta zou met deze motor geweldig zijn! Evenveel lof valt de achttraps automaat ten deel, want de transmissie werkt buitengewoon soepel en voelt goed aan wat de bestuurder wil. Afgaand op eerdere ervaringen voor- spellen we dat de viercilinderversies weliswaar minder opwindend zijn, maar dankzij dezelfde automaat ook weinig onderdoen in souplesse. Daarbij: zelfs de minst krachtige 20i levert al bijna 200 pk en hij sprint in 6,6 seconden van 0 naar 100 km/h. Voor dagelijks gebruik is dat ruim voldoende.

CABRIO-TRUCJES

De sportiviteit zit er dus wel in, maar hoe is de Z4 als roadster? De overstap naar een stoffen kap scheelt niet alleen in gewicht, maar versnelt ook het openen en sluiten aanzienlijk: in slechts 10 seconden stel je jezelf bloot aan de elementen, eventueel rijdend tot 50 km/h. Rijd je open, dan houdt het windscherm hinderlijke wervelingen effectief buiten. Met de kap dicht blijft het ook op de snelweg voldoende stil in het interieur. Het ontbreekt de BMW wel aan enkele typische cabriotrucjes die we kennen van Mercedes, zoals een geleider boven de voorruit of een airscarf. Dit betekent dat de concurrent het tot op hogere snelheden en/of lagere temperaturen aangenaam kan houden.

Wel valt het ruimteaanbod van de Z4 in positieve zin op. Voor personen dan, want de bagageruimte is tamelijk beperkt. Het tweepersoons interieur voelt behoorlijk riant aan, ook langere bestuurders zullen hier goed kunnen zitten. Bovendien zijn er voldoende mogelijkheden om spulletjes op te bergen. Uiteraard profiteert de roadster ook van de nieuwe generatie iDrive van BMW. Voor wie het oude systeem kent, vergt het nieuwe heel even gewenning, terwijl nieuwe gebruikers er waarschijnlijk snel hun weg in kunnen vinden, met dank aan de combinatie van spraakbesturing, touchsceen en een fysieke controller. Het nieuwe digitale instrumentarium is waarschijnlijk niet ieders smaak. De afwij- kende indeling en het feit dat de toerenteller tegen de klok in draait, maken het in elk geval niet heel toegankelijk. Daarbij: in vergelijking met de grafische tovenarij van Mercedes en Audi houdt het niet echt over.