Volvo V40 1.8 (1998)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | V40 1.8 |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1998 |
| Jaar van aanschaf | 2015 |
| KM-stand bij aanschaf | 240.265 km |
| KM-stand laatst | 243.281 km |
De eerste ontmoeting!
Mijn naam is Henk Verheijden, ik ben 19 jaren jong, en sinds afgelopen vrijdag ben ik de trotse eigenaar van een rode V40 1.8 uit 1998.
Hiervoor heb ik een jaar in de Polo Bluemotion van mijn oom's bedrijf gereden.
In het bedrijf stond deze auto stil, en daarom was het voor mijn oom en voor mij financieel aantrekkelijk om deze auto te huren tot het einde van het leasecontract.
Helaas heeft iemand mij aangereden in Duitsland, en is de auto total loss verklaard.
Hiermee verviel plotseling het leasecontract en moest ik snel op zoek naar wat anders.
Met een bescheiden budget van 1000 euro op zoek naar een auto.
Voor zo weinig geld was ik op zoek naar zo veel mogelijk (beschermend) staal om me heen.
Al snel kwam ik op Volvo of Saab uit, en dan gaat mijn voorkeur naar een Volvo.
Ik had vlak bij mijn opa en oma 3 geschikte auto's gezien, 2 Volvo's en 1 Saab.
De eerste Volvo was een V40 T4, welke voor 900 euro te koop werd aangeboden.
Van de eerste eigenaar, nieuwe distributieriem en met alle onderhoudshistorie bekend.
Hoewel het motorblok helemaal in orde was, was de hele auto er om heen een verschrikkelijk afgejakkerd barrel.
Rotte plekken, compleet afgesleten banden en gescheurde bekleding.
Bij dat zelfde bedrijf stond ook een Saab 900 van het laatste type, een 2.0 met veel opties en eveneens de onderhoudshistorie bekend.
Deze auto zag er netjes uit, en heb ik als optie open gehouden terwijl ik nog naar de 2e Volvo ging kijken.
Eenmaal bij deze V40 aangekomen was het vrij snel duidelijk, dit was toch een stuk beter uitziende wagen.
Nieuwe winterbanden, zag er verzorgd uit van binnen en onder de kap, maar geen onderhoudshistorie en toch al 240265km gelopen.
Hij startte niet, hierover later meer, maar nadat een medewerker hem gestart had met een noodaccu liep hij lekker.
Bij de proefrit naar een garage gereden van een vriend van mijn opa, om daar de auto eens op de brug te zetten.
Het eerste wat me opviel was de enorme speling op de versnellingsbak.
Inmiddels heb ik gelezen dat dit een veel voorkomend probleem is en makkelijk te verhelpen is.
Ook de remmen waren behoorlijk sponzig.
Op de brug bleek de middendemper een collage te zijn.
Plaatje over plaatje over plaatje was er op gelast, en ondanks zijn 34 jaar ervaring wist de monteur niet te zeggen hoe lang hij het nog uit zou houden.
Als 2e puntje was er de oliesensor die een beetje zweet.
De remblokken zouden niet lang meer duren, maar waren zeker nog niet op.
Maar de auto was vooral netjes, zeker voor het geld en de leeftijd.
Terug bij de dealer zag ik dat het dimlicht linksvoor vol vocht zat, en slecht brandde, en dat 1 van de 2 lampjes rechtsachter het niet deed.
Voor 750 euro mocht ik hem zo meenemen.
Zo gezegd zo gedaan, en ik was zomaar de trotse eigenaar van deze bolide.
Na een korte rit naar het huis van mijn opa en oma voelde het goed.
Het is een heerlijk comfortabele en rustige auto, maar met op z'n tijd genoeg pit.
Ik ging naar bed met een tevreden gevoel.
Mijn eerste echt eigen auto gekocht.
Na een nachtje slapen bij mijn opa en oma kwam daar de eerste proef.
De rit naar huis van 107 kilometer.
Nog voordat hem gestart heb werd het al interessant, want, hij startte niet.
Na een korte behandeling met de startkabels startte hij wel en kon ik vertrekken.
Op weg naar huis eens goed kunnen voelen en luisteren hoe de auto is.
Hij pakt soepel op, al vanaf 1000 toeren, en kan dus heerlijk schakellui worden gereden.
Hoger in de toeren wil hij ook wel, maar omdat hij een tijd stil heeft gestaan heb ik nog niet boven de 4000 toeren gereden.
De rit naar huis is zonder problemen verlopen, zoals verwacht en misschien wel een beetje gehoopt.
Thuis aangekomen heb ik de auto laten zien aan mijn ouders, en er een ritje mee gemaakt.
Allebei waren ze trots op me, en de Volvo viel in de smaak.
In de avond heb ik nog afgesproken met een goede vriend van me, en ook hij was te spreken over de wagen.
Al deze keren startte de auto goed, totdat ik weg wilde rijden.
De accu leek leeg.
Na wederom de accu een verse dosis elektriciteit te geven startte hij soepel en ben ik zonder problemen thuis gekomen.
Thuis ben ik eens gaan zoeken naar wat de standaard accu van Volvo levert, en toen kwam ik er achter dat er eigenlijk een veel te lichte accu in lag!
De volgende dag, wat onhandig genoeg een zondag was, bij de Gamma een accu gekocht voor 90 euro.
Thuis heb ik deze er in gezet, en jawel, hij startte zonder enig probleem!
Verder heb ik het slechte lampje linksvoor vervangen en de kapotte lamp rechtsachter.
Ook kreeg de radio soms geen stroom, maar met het opnieuw vastmaken van de kabels was dit probleem ook verholpen.
Na deze kleine reparaties is het toch weer wat prettiger rijden.
Omdat ik als bakker 's ochtends vroeg rijd was ik blij met de nieuwe lampen en accu.
Ik kan moeilijk om 5 uur bij de buren aanbellen om mijn auto te starten, en thuis ben ik de enige met een auto.
Er zijn nog wat kleine dingen die ik aan kan pakken, maar dat is nu alleen voor mijn eigen comfort.
En die middendemper, ja, daar moet ook ooit iets aan gebeuren.
Maar zo lang die het uit houdt houd ik mijn centen in de zak!
Na de eerste maand...
Inmiddels zijn we een dikke maand en zo'n 3000 kilometers verder.
Nu ik langer aan de auto heb kunnen wennen luidt mijn eerste oordeel simpel: heeeeerlijk!
De stoelen zitten super, ondanks de kapotte hoogteverstelling.
Dit maakt niet uit voor mij omdat ik toch graag laag zit.
Op de late vrijdagavond na een lange werkweek moet ik toch opletten dat ik niet in slaap sukkel.
En hoewel dat natuurlijk niet echt een pluspunt is voor de veiligheid, is het wel een compliment.
De vering is comfortabel, maar toch lekker stevig.
Aan de achterkant maakt hij wel wat lawaai bij het opvangen van klappen, maar dit is niet hinderlijk.
Ik vermoed dat dit oude rubbers zijn, en tenzij het nodig is ga ik ze niet (laten) vervangen.
Het 1.8tje loopt prachtig soepel, maar had wel een verrassing in petto.
Aangezien er nergens een kilometerstand genoteerd stond voor de distributieriem heb ik deze na lang denken toch preventief vervangen.
Ja, het zijn nare hoge kosten op een auto van 750 euro, maar het bleek de juiste keuze.
Ik had de keuze om hem te laten vervangen bij Beun de Haas, voor 450 euro, of bij een goede garage waarvan de eigenaar een vriend van m'n vader is voor ongeveer 500 euro.
Voor dat kleine prijsverschil heb ik voor zekerheid gekozen, en ben ik naar de garage gegaan.
De vorige monteur had er een beetje een rommeltje van gemaakt, alles zat provisorisch vast.
Maar wel echt VAST.
Daardoor duurde het vervangen 2 uur langer dan gedacht.
De oude riem had al kleine droogtescheurtjes, en de multiriem was net niet aan het brokkelen.
Nadat ik de rekening van 531 euro had betaald kon ik weer met een gerust hart rijden in de V40.
Voor het vervangen heb ik niet boven de 3000 toeren gereden, deels omdat hij stil had gestaan en deels omdat ik de riem niet vertrouwde.
Maar na een paar keer rustig tot de 4000 te hebben getrokken begon het toch te kriebelen.
Wat zou hij nog kunnen?
Hoeveel sneller dan de Polo Slowmotion zou hij zijn?
Hoe zou hij klinken?
Na een goede week de riem in te rijden kon ik het niet laten.
Ik gaf gas, en de Lolvo stelde niet teleur.
Wat een verschil met het prutteldieseltje!
Sneller, soepeler, en vooral een veeel lekkerder geluid.
Bij 4200 en 6300 toeren resoneert de (rotte) middendemper wat, maar stiekem klinkt het wel gaaf.
En toen snel afremmen, want ik reed 110 op de provinciale weg.
Foei, dat kan natuurlijk niet.
Ja, het was half 6 in de ochtend, nee er reed niemand, maar netjes is het natuurlijk niet!
Maar wat was ik blij met m'n autotje.
Tja, en dan natuurlijk het pijnlijke stukje autorijden.
Tanken.
Hoewel een 60-liter tank natuurlijk niet heel erg groot is, (Ik heb ook wel eens een Chevrolet Trans Sport van 90 liter vol getankt), doet het toch een beetje pijn als je er 50+ liters in moet gooien.
Het verbruik valt me tot nu toe mee.
Ik ging er zelf van uit blij te mogen zijn met 1 op 10.
Want uiteraard, omdat ik 19 ben, ken ik de woorden "rustig" en "rijden" wel, maar begrijp ik van de combinatie niet veel.
Maar na de eerste 3000 kilometers zat ik toch op 1 op 11,5!
Het is maar een klein verschil op papier, maar aan het eind van de maand scheelt het toch een slok op een borrel.
Nou zou ik natuurlijk ook met minder dan 150 over de Autobahn kunnen, en niet overal de maximumsnelheid willen rijden, maar gevoelsmatig duurt het me dan allemaal veel te lang.
Doorrijden dus, maar alleen zo ver dat veilig is.
Alleen zo ver dat veilig is, en dat bleek niet ver te zijn toen ik 's avonds in de regen van Limburg naar huis reed.
200km in het donker en de regen, met lampen die meer op kaarsen leken en met ruitenwissers die meer streepten dan wisten.
Ik heb met nog net geen angst 85 gereden achter een vrachtwagen.
Ik kan eerlijk zeggen dat dit de eerste keer was dat ik het ECHT niet leuk meer vond.
Want hoewel het op de Autobahn wel gind, was het de 110km aan provinciale wegen een ander verhaal.
Slecht of niet verlicht, en veel tegenliggers die lekker fel schenen op mijn bestreepte voorruit.
Na een hoop gescheld en keer of 3 de berm te hebben gevonden ben ik toch thuis aangekomen zonder schade.
Dit moest anders, want hoewel ik het nou niet krap heb in het geld, kan ik ook niet zomaar allemaal dingen voor de auto kopen.
Maar goed, veiligheid is belangrijker dan (onnodig) lekkers te halen om te snacken, dus die zelfde avond nog ruitenwissers en lampen besteld.
Bosch wissers met spoiler voor, Bosch wisser achter, 2 Philips Extremevision +130% lampen, en 2 H4 stekkers voor de lampen. (die bleken aardig roestig, en 1 was half gesmolten)
Totaal 63 euro verder, maar ik zie weer iets wanneer het regent in het donker.
Toch viel de hoeveelheid licht tegen met nieuwe, dure lampen en de nieuwe stekkers.
Oeps! Verkeerd de nieuwe stekkers aangesloten.
Tja, met een kleine stroom op het groot licht spiraaltje schiet het natuurlijk niet op.
Na wat geprutst en geprobeerd te hebben had ik ze goed zitten, en met resultaat!
Wat komt er een hoop licht van die Philipsjes af!
Een paar centen verder, maar wederom bleek het een goede keuze!
Al met al bleek de koop dus een goede.
Ik rijd met veel plezier in mijn Zweeds/Nederlandse schoonheid, en geniet hier iedere dag van.
Door mijn vrienden ben ik voor gek verklaard, maar ondertussen vragen ze wel allemaal aan mij of ik ze op kan halen.
Die zelfde vrienden die hem omgedoopt hebben tot Lolvo.
Rustig en soepel in de stad, vlot en comfortabel op de snelweg, of toch een keertje uitlaten met 196 GPS kilometers in Duitsland, de Lolvo doet het allemaal goed.
Ik hoop nu in Januari niet veel kosten te hebben aan de auto, want mijn vriendin komt 2 weken op bezoek vanuit Amerika.
En nu maar hopen dat de auto dan nog groot genoeg is!
Ik houd een verbruiksmonitor bij, en probeer daar ook kort en bondig bij te vertellen wat voor rijstijl ik heb gehad.
De beoordeling voor het comfort heb ik op 5 sterren gezet, de rest kan ik nog niet goed beoordelen en laat ik dus nog op 4 sterren.
Ik hoop dat jullie met veel plezier de review hebben gelezen!
Reacties vind ik altijd leuk!
Omdat ik ze nog niet had verwacht heb ik ook niet gereageerd, maar vanaf nu zal ik ze wat meer in de gaten houden!
En nu op naar Januari!
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort5
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
