Toyota Toyota Crown 2.0 - 1970 (1970)

autoreview

7 december 2015 om 21:53

Uitvoering	Toyota Crown 2.0 - 1970
Versnellingen	4, Handgeschakeld
Bouwjaar	1970
Jaar van aanschaf	1970
KM-stand laatst	0 km

7 december 2015

Eerbetoon:
Deze review, die ik schrijf uit eerbetoon aan mijn grootvader zaliger die zijn 2 wagens zijn leven lang gekoesterd heeft als waren het zijn eigen kinderen, gaat over zijn tweede oldtimer (naast de Fiat 1100 uit 1959 waarvan de review op deze site staat).

Geschiedenis:
Mijn grootvader heeft deze grote familiewagen nieuw gekocht in 1970, aangezien de kinderen groot werden en de Fiat 1100 te klein bleek.

Persoonlijke ervaringen:
Als kleine uk vergeet ik nooit dat, wanneer mijn grootvader mij meenam, hij de deuren opende, en er een dieprood licht scheen om je te helpen bij het instappen. De malse achterbank, waarop een schapenvel lag, was van een zulk hoog comfortniveau dat je gewoonweg nooit meer wilde uitstappen. Op de grond lagen kokosmatten die mooi over de transmissietunnel die tot onder de achterbank liep, gelegd waren ter vervanging van de originele matten. Het was een feest telkens als mijn grootvader de sleutel omdraaide en je de startmotor hoorde die probeerde de grote viercilinder te doen aanslaan.

Beschrijving:
Vooraan 2 brede op comfort gerichte American size fauteuils, een gi-gan-tisch dashboard met immens grote en diepe klokken met tal van trekschakelaars om de ruitenwissers, mistlampen, enz... te bedienen. In die tijd zat er op American full size sedans al airco, stuurbekrachtiging, elektrische ramen e.d., maar niet op deze Toyota. Raampjes moest je met de hand slingeren, airco was er niet, en manoeuvers moesten puur op spierkracht uitgevoerd worden. Nog een geluk dat de aandrijving op de achterwielen gebeurde en de draaicirkel redelijk klein was, en het stuurgezwengel niet al te veel moeite kostte (bij een beetje fysiek natuurlijk)!

Techniek:
De Toyota was destijds al voorzien van een automatische choke en elektronische ontsteking waardoor "pompen" voor het starten niet nodig was.
Daarnaast heeft hij slechts 4 versnellingen om de 2.0 8v met zijn door een carburateur gevoede 93pk roerend te houden. Relatief gezien was dat in die tijd normaal, want de wagens indertijd hadden meestal niet al te veel vermogen, en er werd nooit laag gevlogen zoals vandaag de dag. Cruisen tegen 100-110km/u was eerder de norm dan de uitzondering. Het geruis en de decibels waren op die snelheid nog te doen, maar vandaag de dag zijn we toch meer verwend op dat vlak.

Onderhoud:
Mijn grootvader heeft deze Toyota, die hij als 1e wagen gebruikte, altijd als een baby behandeld: een paar keer per week wassen, regelmatig simoniseren (in de wax zetten), voortijdig zijn beurten geven (hij had een put in de garage), bij het minste beetje speling, alles demonteren en nieuwe rubbertjes, stangetjes e.d. monteren, hetgeen ervoor gezorgd heeft dat op de dag van zijn overlijden de wagen nog steeds in optimale toestand verkeerde.

Oeioei:
Spijtig genoeg heeft de Toyo enkele klappen moeten incasseren, hetgeen mijn grootvader het hart uit zijn lijf rukte. Gelukkig kon het onheil daarna ongedaan gemaakt worden, hetgeen niet evident is, want de wisselstukken vormen een groter probleem dan bij een doordeweekse 2CV of Kever.

Doorgedreven liefde:
Desalniettemin, elk jaar of maximaal om de 2 jaar een nieuwe laag dinitrol/rutex aan de onderkant, plus een extra laag vet eraan, zowel aan de bodemplaat als op scharnierende onderdelen (fuseekogels, e.d.).
Een maal heeft de Toyo een revisiemotor gekregen van de donorauto die mijn grootvader in zijn tuin gestald had.

Prestaties:
In die tijd wisten autoconstructeurs nog wat comfort was.
Qua prestaties kan hij nog mee met het hedendaags verkeer op secundaire wegen, maar hogere snelheden zijn best te mijden owv hoog oplopend toerental en daarmee gepaard gaand lawaai in de auto zelf.

Na het overlijden van mijn grootvader:
Na het overlijden van mijn grootvader heb ik hem een paar keer in gang gezet en mij op een mooie zomerdag ingeschreven voor een uitgestippelde oldtimerrit. De Toyo heeft zich tijdens de 120 gereden kilometers uitstekend gedragen en het was een plezier om met dit uitermate soepel geveerd slagschip onderweg te zijn. Enkel de wat doorgezakte stoel deed mijn rug geen goed na een uur of 2 rijden.

Vandaag de dag:
Op dit moment staat de Toyo alweer bijna 1,5 jaar stil owv onenigheid tussen de kinderen over de nalatenschap, hetgeen natuurlijk zonde is, want een oldtimer die stilstaat, verkommert, en bovenal, ik vind het doodzonde dat ik er niet mee kan rijden op mooie dagen!

Update 22/03/2018:
De familiestrubbelingen zijn er nog steeds waardoor de Crown nu bijna 4 jaar stilstaat. Mijn autoliefhebbershart bloedt want hoeveel mooie dagen hebben we al niet gehad en kon ik er niet mee de baan op.
Hopelijk komt er ooit een doorbraak in deze pat-stelling en kan de Crown weer de baan op.