Versnellingen

4, Handgeschakeld

Bouwjaar

1965

Jaar van aanschaf

2020

KM-stand bij aanschaf

89.000 km

KM-stand laatst

91.318 km

Introductie

89.000 km

11 februari 2020

Na 30 jaar eindelijk weer een Fiat 850 coupé in de stalling. Het heeft lang geduurd maar het is nu eenmaal een gegeven dat een mooie originele eerste type 850 coupé niet makkelijk te vinden is.
De meeste hebben in hun lange leven al veel voor de kiezen gehad en zijn ten prooi gevallen aan “tuners” die er allerhande sportstuurtjes, dikke wielen of andere interieurs in zetten. Niets mis mee, mijn oude 850 had een Abarth uitlaat, forse wielen en steuntjes om de motorkap tijdens het rijden open te zetten waardoor het open K&N filter voor iedereen goed te zien was.
Gezien de inmiddels gevorderde leeftijd wens ik mijn Fiat zo origineel mogelijk.

Het blauwe exemplaar welke ik nu bezit is als eerste door een trotse Italiaan in bezit genomen in 1965.
In 1997 heeft hij zijn laatste onderhoudsbeurt gehad in Italië bij kilometerstand 86202. Vervolgens is de wagen in de privécollectie van een Fiat verzamelaar in Nederland opgenomen. Deze heeft de auto vele jaren in bezit gehad en ik heb gezien dat er in ieder geval een nieuwe hoofdremcilinder en een nieuwe carburateur geplaatst zijn.

De bekende Fiatspecialist Martin Willems heeft een flink aantal auto’s uit die privécollectie kunnen kopen.
Na de verkoop van mijn Subaru Coupé ben ik bij Martin in de snoepwinkel gaan kijken en had niet veel overtuigingskracht nodig om de auto vrijwel per omgaande aan te schaffen.

Zoals verwacht was er voor de APK weinig nodig om de goedkeuring van de keurmeester te krijgen. Ongelofelijk voor een 55 jaar oude auto die de laatste jaren voor het grootste deel heeft stilgestaan.

Ik ben er eerst maar eens in gaan rijden om te inventariseren wat er nodig is om het spul perfect te krijgen.

Op een minuscuul plekje in de reserwielbak na is de auto volledig roestvrij. De bodem lijkt wel nieuw, zo uit de fabriek. Technisch is het meeste in orde. De clignoteur heeft soms een beetje zachte aandrang nodig, de banden ga ik zeker vernieuwen voor versere exemplaren. Verder geeft de schuimvulling van de zittingen zich gewonnen en verpulvert nu in een hoog tempo. De bekleding is nog perfect dus gewoon even opnieuw vullen.
De kachel bleek de naam niet meer waard te zijn. De ritjes die ik nu maak zijn werkelijk steenkoud. Het lijkt er op dat de kachelkraan vastgerot is. Ook de aanjager met slechts één stand houdt het bij zijn stilste stand en dat is uit....

Allemaal kleine dingetjes die eenvoudig op te lossen zijn.

Het grote genieten is inmiddels begonnen want het rijden is nog steeds net zo’n feest als dertig jaar geleden. Wat een heerlijk agiel autootje is zo’n 850 toch.
Een fijne kleine viercilinder die met graagte toeren maakt en tevreden snort. Ondertussen zet het sportuitlaatje met de vier spruitstukken een mooie plaat op. De muziek van vroeger.
De kleine Fiat wordt door werkelijk iedereen vertederend aanschouwt. Fiat heeft destijds met dit design echt wel een schot in de roos geschoten.

De staat van de blauwe carrosserie is gezien de leeftijd uitstekend. Geen roest, wel wat krassen en met de kwast bijgewerkte delen. Een typische Italiaanse auto met een mooi patina. Dat patina is denk ik mooi om te behouden.
Een complete restauratie haalt denk ik voor mij een beetje de lol van de auto af. Ik durf er nu nog gewoon lekker mee te sturen en hem overal neer te zetten.

Één ding weet ik zeker. Het wordt volop genieten komende zomer.

De puntjes op de i

91.318 km

6 februari 2021

In het afgelopen jaar is er niet heel veel met de Fiat gereden. De bekleder die de stoelen vakkundig zou opvullen met nieuwe kussens hield zich niet aan de afspraken qua tijdslimiet en naar later bleek ook niet aan de andere gemaakte afspraken. Enfin ik zit inmiddels weer maar het had allemaal wat vlotter en beter gekund. Die stoelen moeten dus nog maar eens naar een betere bekleder.
Maar wat een heerlijk ravissant coupeetje is dit toch. Het verbaasd mij iedere keer weer dat het dingetje boven de 100 toch flink door blijft gassen en pas bij zo’n 145 kilometer op de klok de fut verliest. Ondertussen blijf ik dan angstvallig de metertjes voor mij in de gaten houden en waak voor onheilspellende geluiden uit het achteronder want ik blijf op mijn hoede bij auto’s die langere tijd stil hebben gestaan in een collectie.

En dat is maar goed ook want in het afgelopen jaar rook ik een sterke benzinelucht ondanks het feit dat alle benzineleidingen uit voorzorg vervangen waren. Nu bleek er tussen de metalen vulpijp en de aansluiting bij de benzinetank nog een 10 cm lange dikke rubber mof te zitten die op het oog er nog bijzonder goed uitzag. In de praktijk bleken hier echter toch droogtescheuren in te zitten maar geen nood. Martin Willems uit Emmer Compascuum heeft zo’n beetje alles op voorraad qua oude Fiat’s en de mof was snel vervangen.

In de zomer is er wel flink met de Fiat gereden en bleek het wagentje alleen bij temperaturen boven de 30 graden wat gevoelig voor vapour lock. Luchtbellen in het brandstofsysteem, waardoor de benzinetoevoer stopt en uiteindelijk de auto dus ook........ Na enig afkoelen kan dan gewoon weer gestart worden.

Plotseling begon de Fiat echter ook rechtsvoor sterk te blokkeren bij het afremmen en dat is niet echt bevorderlijk voor het vertrouwen. Zo’n ding staat rap achterstevoren als zulks op hoge snelheid gebeurd.
Van de remblokken rechtsvoor was de voering losgelaten. Op het oog nog prima remblokken kunnen bij langere tijd stilstaan dus toch levensgevaarlijk worden. Tijd om de boel volledig te vervangen. De hoofdremcilinder was al vervangen dus we konden volstaan met nieuwe remcilinders voor en achter, nieuwe remblokken op de schijven voor en een paar nieuwe schoenen achter.
Tegelijkertijd de speling in de versnellingspook opgeheven door middel van een revisieset. Nu kan de achteruit tenminste weer min of meer moeiteloos ingeschakeld worden.

Toch bleef er een vrij penetrante peutlucht in het motorcompartiment hangen. Na demontage van de carburateur bleek het koperen brandstofpijpje eenvoudig los te komen van de behuizing. Opnieuw solderen bleek een afdoende oplossing te bieden.

Na al deze verbeteringen heeft de wagen nog zo’n 200 kilometer gereden en ze staat nu in de winterstalling. Zodra de pekel de wegen verlaten heeft zal ik de Fiat eens flink testen op betrouwbaarheid.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt.
De aanjager heb ik inmiddels weer aan de praat gekregen maar de kachelkraan blijft vastzitten. Dat is wat mij betreft geen punt. Gewoon een dikke jas aan of uitsluitend bij iets hogere temperaturen rijden.

De duimen die ik onderweg opgestoken krijg doen mij zo maar vermoeden dat ik niet alleen sta in de liefde voor deze Fiat.

8,0