Buick Regal (1979)

• Gebruikersreview

• Meer
  • Linkedin
  • Telegram
  • Pinterest
  • Print
  • Kopieer link
  • Email
• Whatsapp
• Twitter
• Facebook

1979 Buick regal limited v8 "Murphy"

• 58.500 km
• 30 december 2016

review versie 1.0

Deze buick hebben we inmiddels al een tijdje in de familie (10 jaar), zelf heb ik deze auto nu 4 jaar. ik noem haar Murphy omdat de auto de wetten van Murphy aanhoud (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan) het is mijn eerste auto. het betreft een Limited uitvoering met origineel een 4.9 V8 van pontiac. de originele motor leverde 140 pk en lui was een understatement. nu heeft de auto een chevy 5.7 met iets meer vermogen.

GESCHIEDENIS
wij hadden vroeger veel te maken met Citroen en Land Rover. toen mijn moeder op ongelukkige wijze haar dagelijkse range rover tegen een boom parkeerde besloot mijn vader maar eens te gaan zoeken naar een alternatief. mijn vader had een oog op een amerikaan. het was altijd zijn droom om nog eens een amerikaan te bezitten, en dus met na wat tegenstribbelen van mijn moeder werd het deze buick (mijn moeder koos deze buick omdat het de kleinste amerikaan was die de dealer te bieden had).

het is 2 jaar lang haar dagelijkse auto geweest tot de scheiding van mijn ouders. ik was destijds nog in het begin van mijn tiener jaren en kan mij herinneren dat er geen onderhoud werd gepleegd noch aandacht aan iets anders aan de auto. in die twee jaar zijn er alleen nieuwe banden en nieuwe veren op gemonteerd. vanwege het achterstallig onderhoud kwam het oliepeil van de originele 4.9 motor te laag te staan. als gevolg begon de motor ooit plotseling een vreemd geluid te maken (aldus mijn moeder). dit geluid leek op dat wat een 4 cilinder dieselmotor produceert bij stationair toerental. kortom, alle lagers waren verdwenen vanwege het gebrek aan smering.

de auto heeft toen nog een half jaar gereden zonder lagers. omdat de motor heel lui was en nooit toeren maakte kon dit gewoon!

vervolgens heeft de auto 4 jaar lang stilgestaan op het erf van mijn vader, mijn moeder was namelijk vertrokken met de buurman en mijn vader had nou eenmaal geen behoefte aan de buick (hij reed liever motor). in die tijd verslechterde de auto drastisch. er groeide uiteindelijk ook brandnetels in de voetenbakken.

naarmate ik ouder werd steeg mijn verlangen om de auto weer aan de praat te krijgen. en ik overtuigde mijn vader de buick op te knappen. het plan was om er ten eerste een nieuwe motor in te plaatsen en de auto gedeeltelijk te demonteren om vooral een groot deel aan roest weg te halen.

De motor werd uiteindelijk een juweel. het begon met een tweedehands chevrolet small block 5.7 liter. dit blok heb ik met mijn vader gereviseerd en opgebouwd. de motor kreeg nieuwe hoog vermogens koppen en andere goodies zoals een roller nokkenas (ipv slepers), een edelbrock inlaatspruitstuk, een volwaardige performance uitlaat inclusief spaghetti spruitstukken en nog veel meer. de motor werd uiteindelijk gespoten in een fel blauwe kleur.

Na de eerste keer rijden ondervonden we wat problemen, langzamerhand verbeterde de situatie maar de olie bleef heel vervuild met metaal deeltjes. toch maar de motor er uit gedemonteerd en gekeken... alle lagers verrot gedraaid. het bleek dat de vorige eigenaar van de motor nogal laks was geweest met de drijfstang volgorde. de nieuwe krukas bleek eveneens overmaats te zijn. met als gevolg dat deze ook beschadigd raakte. de drijfstangen waren allemaal zwaar beschadigd door te weinig speling.

als 16 jarige heb ik destijds een nieuw short block bij elkaar gespaard (onderblok met krukas, drijfstangen en zuigers) . dat was een dure grap maar bleek uiteindelijk een goede zet.

de auto werd eigenlijk pas echt bruikbaar tegen de tijd dat ik 18 werd. mijn vader en ik hadden de afspraak gemaakt dat ik de buick zou krijgen zodra ik mijn rijbewijs had gehaald. sindsdien is het eigenlijk een rijdend project. in de 4 jaar dat ik hem heb is alles al een keer kapot geweest. maar de auto is nu ongeveer klaar.

WAT IS HET NU?
de motor is tot de dag van vandaag de 5.7 motor die mijn vader en ik hebben gebouwd, zijnde het met het nieuwe short block die ik had opgespaard. destijds hebben wij de kilometer stand terug gezet naar 0 km, dit vanwege de nieuwe motor. nu is dat opgelopen naar 58.500 en het blok toont nog geen veroudering.
de motor levert 270 pk. dit is vanwege de impco gas installatie die gelimiteerd is tot dit vermogen. de motor zou zelf op benzine meer rond de 350 pk zitten, maar ik heb eigenlijk altijd problemen gehad met het benzine systeem (nooit behoefte aan gehad om dit te laten werken).

van buiten lijkt de auto helemaal origineel te zijn. twee jaar geleden heb ik de auto een nieuwe laklaag gekregen. de auto was eerst metallic grijs, nu is deze ivoor wit (solid, aangebracht met een roller en een kwast). het interieur is licht blauw, met stoffen banken en een dashboard van blauw rubber (moet leer voorstellen) en een wortelnoten inleg. de auto heeft de originele wieldoppen met white line banden. precies zoals je de auto zou aantreffen in de showroom 38 jaar geleden. het einige wat van buitenaf verraad dat de auto is aangepast is het uitlaat geluid, dit klinkt namelijk vanwege de hoge compressie en dubbel uitlaat systeem meer als een echte musclecar.

RIJDEN...
ondanks zijn leeftijd rijd de auto fijn. de auto haalt met gemak hoge snelheden en helt niet over in bochten. besturing en remmen zijn beide gevoelloos maar dat wend snel. de Th350 automaat bak is simpelweg subliem. de bak was ooit lui en langzaam (schakelen duurde een hele seconde of zelfs meer). de bak heeft nu een lichte aanpassing in het schakelmechanisme (andere drukveren = €30). hierdoor schakelt de bak behoorlijk wat feller en sneller. het schakelen duurt nu echt een fractie van een seconde, ik ken geen andere automaat bak die zo snel schakelt naast een dubbele koppeling bak. ik vraag me echt af waarom automaat bakken standaard altijd zo traag zijn. de bak houd de toeren meestal onder de 2000 tpm. trap je echter het gaspedaal snel in, dan reageert de bak door onmiddellijk terug te schakelen naar de eerste versnelling.

Het veercomfort is matig naar moderne standaarden. de auto heeft dan wel een lange veerweg en slappe vering, het lompe ontwerp van de voorwielophanging en starre achteras gooien roet in het eten. dit vind ik trouwens van alle oude amerikanen. de acceleratie tijd naar 100 km/uur is 6.1 seconden, al is dat erg afhankelijk van het humeur van de auto. het verbruik valt eigenlijk wel mee. ik heb twee jaar geleden het LPG systeem laten afstellen bij de LPG specialist en heb er elf nooit aan gezeten. het verbruik is sinsdien 1 op 4 in de stad en bij kleine stukken, maar het kan oplopen tot 1 op 6 bij lange stukken snelweg (mits je 100 km/h rijd). en dat is best knap voor een opgefokte v8 en slechts 3 versnellingen. mijn gemiddelde verbruik is altijd wel rond de 1 op 5.

ONTWERPFOUTEN
GM auto's uit de oude tijd waren eigenlijk allemaal wel een beetje hetzelfde. de onderdelen die de auto's delen zijn dan ook altijd prima. zo zijn de motor en bak zeer betrouwbaar en simpel, de onsteking heeft weinig onderhoud nodig en het onderstel lijkt eeuwig mee te gaan. maar alles wat specifiek is ontworpen voor de auto, lijkt ontworpen te zijn door achterlijke apen.

de deuren zijn ontzettend lang. ze zijn ook ontzettend slap gebouwd, je zou bijna zeggen dat het raam mechanisme zorgt dat het niet als een pudding in elkaar zakt. over het raam mechanisme gesproken, wat een slappe hap! het is zo slordig ontworpen dat je een hele dag bezig bent om het af te stellen. de zijramen zijn stijlloos. dit ziet er mooi uit maar geeft ook de nodige zorgen. om ervoor te zorgen dat het raam goed in het rubber terecht komt, moet je de deur op een bepaalde manier dicht smijten, anders buigt het mechanisme en beland het raam uit het rubber. met het nodige windruis en tocht als gevolg (echt waar dit is hoe het is ontworpen en het is geen slijtage)

alles in het interieur rammelt. in een zoektocht naar deze rammeltjes zul je telkens weer nieuwe creëren. dit is extreem hatelijk als je een perfectionist ben zoals ik.

de HVAC unit (kachel/airco) is gecompliceerder dan de space shuttle. en de regeling werkt grotendeels op vacuum. als vacuum leidingen verouderen, gaan deze lekken. en dat kun je eigenlijk alleen repareren door de gehele unit te overhalen. dat kan niet want het is niet alleen zo gecompliceerd als een space shuttle, het is ook zo groot als een space shuttle. en dat krijg je er alleen uit met een anti-tank granaat.

ik kan eigenlijk nog wel een heel boek schrijven over mijn avonturen met dit ding maar ik ga nu naar bed. daarom maar even samenvattend

wat ik haat aan de auto:
-matig veer comfort vanwege lomp ontwerp
-ALLES IN HET INTERIEUR RAMMELT EN KRAAKT
-remmen zijn adequaat maar sponsig
-versnellingsbak knuffelt de motor behoorlijk dood.
-er is altijd wel een lijstje van mankementen
-olielekkage, ondanks nieuwe pakkingen
-engineering team van GM bestond destijds uit achterlijke apen, dat vind je overal terug in de auto.
-MRB is onterecht hoog. gelukkig vervalt dit in 2019 weer.
-je moet niet alleen handig zijn voor deze auto, je moet een diploma in engineering hebben om een diagnose te stellen voor wat er stuk gaat, want als er iets echt mis is dan vergt dan een paar maanden intensief zoeken.

wat ik leuk vind aan de auto:
-de aandacht van voorbijgangers, wekelijks heb ik wel een praatje met een voorbijganger.
-met een oude amerikaan ben je gewoon een dikke baas, het dwint respect af zonder agressief of asociaal over te komen zoals moderne pickups oid.
-het geluid is moeilijk te evenaren, (een koude motor klinkt als onweer met een onregelmatige loop en veel geschud, maar eenmaal warm klinkt de auto als een europese v8 sportwagen. echter, bij volgas en meer dan 5000 tpm .openen de poorten naar de hel en schreeuwt de motor als een volwaardige NASCAR. dat laatste gaat niet snel vervelen.)
-brandstof kosten op LPG vallen heel erg mee, het is immers 3 keer zo goedkoop als benzine.
-onderdelen voor motor/bak onderstel en eigenlijk alles wat meestal slijt gaat zijn nog goed verkrijgbaar en goedkoop via internet.

al met al zal ik de auto nooit weg doen hoor, en ik hoop de auto ooit eens door te geven aan mijn nageslacht. mits dit soort vervuilers dan nog niet verboden zijn.

Einde