Alfa Romeo 166 3.2 V6 24V Distinctive (2004)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 166 3.2 V6 24V Distinctive |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2004 |
| Jaar van aanschaf | 2014 |
| KM-stand bij aanschaf | 256.267 km |
| KM-stand laatst | 264.832 km |
Alfabloed van jongs af aan
Beste Autoweek lezers,
Terug naar 1995... toen mijn vader voor het eerst in contact kwam met een Alfa Romeo, een 164. Zijn collega had kort vóór die periode deze 164 aangeschaft en was er hele wild van. Mijn vader kwam in een later stadium met deze auto in contact en was er direct helemaal weg van. In die tijd had je voornamelijk te maken met stijve, vierkante auto's. BMW hield veel de zelfde vormen aan en Audi was nog een kind op de markt. De 164 was écht een schot in de roos van Alfa, mijn vader was er bij de eerste blik direct verliefd op. Nog geen maand later stond hij bij Autocentrum Berlicum op de stoep, André weet ik me nog te herinneren, had een net 3 jaar oude 164 2.0 Twin Spark staan. Let op, ik was toen net 1 jaar. Mijn vader ruilde zijn Opel Kadett GSI in op deze 164 2.0 Twin Spark uit 1992, de FR-FS-87. Een mooie zwarte uitvoering die nog van de periode van net vóór de facelift was, dus met die stoere vormgegeven sideskirts aan de dorpels en die stoere donker grijze kunststof bumpers aan de neus en de kont van dit reusachtige slagschip.
5 Jaar lang heeft ons vader er probleemloos mee gereden, voor hem reden genoeg om deze zwarte 164 in november 2000 in te ruilen op een jaar jongere uitvoering, alleen dan met een groene lak, dit was de GX-FJ-66. Ook met deze 164 hebben wij vrijwel probleemloos gereden. Maar de tijden van de fora kende mijn vader nog niet, en ik was nog te jong om achter de pc's dit soort fora te bezoeken, dus ook ik wist niet van het bestaan af. Dus toen de 164 een slokje olie lustte, maar die niet kreeg en er van te voren geen olie gepeild was, ging er onderweg op de snelweg A59 hier bij Den Bosch toch iets gruwelijk mis. Met een rokende motor reden we naar de kant van de weg, tja, het olielampje was immers gaan branden. Maar dán is het al te laat.
De auto was net één jaar in ons bezit en daar op besloot ons pap dan ook om er een gloednieuwe Twin Spark in te laten hangen door ACB (Autocentrum Berlicum). Dit slokje olie, kostte uiteindelijk bijna 6000 gulden. A fijn, de auto reed weer en had immers een gloednieuwe motor. Begin 2006 namen we afscheid van de Alfa. We hadden het leenvervoer dat we regelmatig kregen vanuit ACB als onze auto onderhoud had, overgenomen en dus twee auto's. Beide ouders hadden in principe eigenlijk geen auto nodig. De duurste ging plaats maken voor extra ruimte, wat de aanleiding was dat daarom de 164 er uit ging en de Nissan Primera 2.0, de GF-PT-29, bleef.
Toch begon het weer te kriebelen in dat zelfde jaar, en gingen we kijken bij Autobedrijf Steenwijk B.V. in Steenwijk dus. Met de trein op naar het Noorden, de zakken gevuld met cash. Eenmaal aangekomen, de auto bekeken en een testrit gemaakt te hebben, dacht ik bij mezelf; ''Pap, waarom nou alwéér de zelfde auto, dit wordt nu al de derde''. Waar op ons vader zei; ''Jongen, dit is een heel ander model en geloof mij maar, je gaat hem net als de andere twee weer vol op waarderen''. Die woorden, vergat ik niet zo snel. Deze wagen is inderdaad verreweg de mooiste 164 geweest van de drie. De facelift, met die mooie goudgele riem over zijn taille wat een schoonheid! De koop was gesloten, en we reden beide met een brede glimlach, want dat is wat Alfa rijden met je doet, terug naar het mooie Brabant.
Na dat er een periode naderde dat we de auto even in het bezit hadden, kwamen er minder leuke dingen aan het licht. We kochten de auto in het hoogseizoen, waar op wij de kachel dus niet hadden gecheckt en ook niet wisten dat dit een zwak punt was van de 164, want zo ''in to'' waren wij destijds dus niet, omdat wij niet wisten van het bestaan van de diverse fora. En helaas, zowel de kachelmotor als de radiateur bleken hartstikke stuk en lek. Even op bezoek bij Nieuwkoop, voor een offerte aanvraag. Die schrik, van zeker € 2000,- deed mijn vader toen beslissen de 164 te verkopen. De handremkabels waren eerder vervangen en het slot was kort ervoor ook goed op hol geslagen na dat mijn oom tegelijk met mijn vader, die de auto toen opende, de deurhendels open trok.
Alle sloten sprongen op en neer en er was geen enkele mogelijkheid meer om in de auto te komen. Deur open ''gekraakt'' en wat gefriemeld. De bestuurderskant werkte weer, maar het bleef klimmen en intensieve handarbeid. Alle slotmechanismes diende vervangen te worden en nog wat motortjes en dergelijke. Mede door deze ellende en oplopende kosten, maar vooral die van de kachel, deed mijn vader dus besluiten deze 164, een waardig afscheid te geven. Via Marktplaats, de verkoop in. Bij toeval, kwam er een liefhebber aan de deur. Zijn vader reed de 166, maar hij moest en zou de 164 gaan rijden. Hij was immers lid van een club (Scarb, Varln) één van de twee, en kon dit wel voor een relatief laag bedrag allemaal in orde maken. Prima, auto verkocht aan een liefhebber, alleen ja, wat nu. Het 164 tijdperk was definitief afgesloten en het duurde ook een aantal maanden voor mijn vader weer aan auto zou gaan kopen.
Nu begint het 166 tijdperk aan te breken. Althans, dat was de bedoeling toen. Na een bezoekje Rotterdam en Dordrecht (Milano) verschillende en vele 166's met de oude neus te hebben bekeken viel er kort na de hand een besluit. Ik vond het eerste type 166, de oude neus, helemaal niks. Ik wilde niet dat mijn vader in een strijkijzer zou gaan rijden. Ik vond het aan de voorzijde geen auto meer van die tijd, te vlak en ook nog net iets te.. ik weet het nog steeds niet, het was het gewoon net niet. Die voorkant deugde in mijn ogen niet. Later, in december 2007, viel daarom de 166 officieel af.
Op naar Veldhoven. We gingen kijken naar een auto, maar ons vader wilde niet zeggen welke. Eenmaal aangekomen ging het om een 323i met een 2.5 straight-6 met 170 PK, omgebouwd naar een 2004 pre facelift E46. Nog één keer iets leuks, dus ging ons vader vreemd. Ik draai er als Alfa liefhebber niet omheen, het reed enorm lekker. Maar ook aan deze auto klopte een hoop niet. Geen Nationale Autopas, wel parkeersensoren maar niet aangesloten, airbag storing (het bleek een schade auto te zijn die daarom was omgebouwd naar een nieuwer model), en delen van de ophanging, hoe is het mogelijk, vrij veel speling hadden, als of wij het Alfa gen ook op de BMW hadden uitgespuugd. Nou goed, wat nieuwe draagarmen er op, de storing verholpen (vorige eigenaar had ons hier niet over ingelicht) en nog wat klein onderhoud. Twee jaar genoten, maar ook weer niet probleemloos. Deze BMW had veel geld gekost en moest er uit, de XD-SJ-87 ging naar een puber, die deze auto een tweede crash cadeau gaf, de bestuurder mankeerde gelukkig vrij weinig meen ik mij te herinneren. Deze jongeman bouwde de auto nogmaals om, door mooiere spiegels, bumpers en andere accessoires er op te monteren.
In de tussentijd zijn er véél andere auto's op ons terrein langs geweest, allemaal wel voor korte duur. Waar onder een Volvo V40, een Hyundai Getz, een Citroën Berlingo en voor mij zelf, de eerste auto, een Peugeot 206 GTI. Waarom nou een 206 GTI? Mijn vader had mij zo ver gekregen na dat hij er van overtuigd was dat een 166 voor mij niet te betalen zou zijn. Ik wilde het mij niet laten weerhouden, want ik was inmiddels helemaal bijgekomen van die oude neus. Dan kies je er toch maar voor om ''verstandig'' te zijn en ga je voor iets wat óók pit heeft, maar wat wel minder geld kan gaan kosten. Leuk, een hele nette 206 GTI aangeschaft hier in de buurt. Want joh, ik ben er achter gekomen dat nette GTI's extreem schaars zijn! Ik had de auto nog geen 2 weken, of ik kon het niet laten. Marktplaats ging non-stop aan op het zoekresultaat ''Alfa Romeo 166 V6;'', wauw... die motor, die auto.. die video's op youtube, de review van Top Gear, Jeremy Clarkson die in z'n nopjes is over deze prachtige auto. Ik kon niet meer anders, de 206 GTI moest er uit. De GTI kocht ik destijds voor € 1900,- en verkocht ik verbazingwekkend genoeg voor € 2550,-, met wat spaarcenten achter de hand kon ik zelfs een facelift kopen, de 3.2 V6! Mijn geluk kon niet meer op, mijn keuze was gemaakt. Want ja, wie wil er nou niet het uiterste rijden.
De testrit in april 2015, ik zat voor het eerst in een 166. Ik voelde me erg uniek. Wat ging dat blok onwijs te keer. Die 30 mei 2015, het ophalen van de auto bij Auto Christiano in Sint-Oedenrode, de mooiste dag voor mij, als autoliefhebber en Alfist. Deze man heeft mij een uitstekend exemplaar verkocht voor een hele nette prijs. Al het onderhoud aanwezig en hij komt van origine ook nog eens van Nieuwkoop Den Bosch, ze is dus weer thuis! Inmiddels wat kleine dingen aan de auto veranderd, of gerepareerd. Zo was het nog een pittig kluifje om de Xenon weer werkend te krijgen en deden er geregeld wat kleine storingen voor in het motormanagement. Nou kwam dit waarschijnlijk door mij zelf, omdat ik de aluminium kappen van het blok zelf heb gedemonteerd en gespoten. Na het terugzetten van alle onderdelen was de ontsteking niet zo goed meer en liep ze regelmatig op 3 poten, nou bleek dat ik de Bobines niet correct in het bougiegat had gemonteerd. Kan gebeuren, je leert de auto met elke fout die je maakt beter kennen. Van de zomer uit voorzorg zelf de kachelradiator vervangen, prima klusje, maar niet te vaak. Ook direct de waterafvoer een update gegeven. Grote klussen als Powerflex in de ophanging, nieuw uitlaatsysteem en een 3.8 V6 van Autolusso, staan allemaal nog op de planning voor volgend jaar. Tot die tijd, houd ik jullie van iedere ontwikkeling op de hoogte rond mijn 166. Ze blijft beschaafd om te zien, omdat ik een skirtset niet op de Facelift thuis vindt horen, maar onderhuids wordt ze erg brutaal.
Verbouwing interieur
Vorige week dinsdag heb ik een 166 overgenomen die in januari schade heeft opgelopen. Het betreft een 2.4 JTD uit 2004. Hier is 9 maanden geleden door de eigenaar het zeldzame Blue Style Leather interieur in gezet. Mijn zwarte interieur gaat nu plaats maken voor dit prachtige donkerblauwe interieur. Alles zal schoon gemaakt worden en de auto zal compleet geïsoleerd gaan worden met Vibraflex (ontdreuningsmat) en vloerisolatie. Het mooie hiervan is dat straks de vloerbedekking ook wat strakker aan zal sluiten en alles net iets beter afgewerkt is. Binnenkort zal ik foto's plaatsen van het huidige interieur en het blauwe interieur, dat de komende weken in fases over gebouwd zal gaan worden in mijn eigen wagen. Ook ga ik rondkijken voor Alcantara, om de hemel en de A-B-C stijlen te bekleden met dit mooie spul.
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort5
- Kosten3
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
