Alfa Romeo 166 3.0 V6 24V Progression (2003)

Open de motorkap van een willekeurige auto en vaak zal een lichte teleurstelling het gevolg zijn: saai! Bijna nooit bij een Alfa. Ook bij deze gedistingeerde sedan hebben ze er wat moois van gemaakt. Chromen pijpen en een subtiel accent rood. Hij ís niet alleen mooi, hij klinkt ook schitterend. De zespitter in de 166 past helemaal bij zo'n grote auto, maar waar sommige fabrikanten gaan voor de souplesse van een V6, kiest Alfa (natuurlijk) voor veel vermogen en fikse prestaties.
Dat maakt deze nette zaken-vierdeurs tot een bovengemiddeld snel apparaat. 226 pk, 243 km/h topsnelheid en de acceleratie is helemaal fenomenaal: rond de 8 seconden in de sprint van 0 naar 100! Dat zijn 205 GTi-tijden van vroeger! De V6 (onder een hoek van 60°) is zo gretig als wat. Vier kleppen per cilinder doen een duit in het zakje maar het elektronische gaspedaal werpt ook zijn vruchten af. Zo vinnig als een opgewonden katje, zeg maar.
De grap is: de 4,72 meter lange auto voelt bijna ook zo lichtvoetig aan als een compact. Groot compliment voor de makers! De wegligging is ook goed voor elkaar: de auto is onderstuurd maar vóórdat die kwalificatie van toepassing is op de 166, is een enorm gebied van neutraliteit gepasseerd. Een gebied waarin je heerlijk met de auto kunt sturen en hard kunt gaan. Zelfs een paar rondjes circuit stellen niet teleur. En dat voor een limousineachtige auto.
Het sterke punt van de 166 is toch dat de sportiviteit in het rijden niet helemaal ten koste gaat van het comfort. De 166 is zeker niet spijkerhard, wel stevig, maar heus comfortabel genoeg. Slim is ook dat ze standaard een zesversnellingsbak monteren; die zes is geen overdrive maar een rijversnelling. Schakelt trouwens goed, deze Alfa. Een automaat is leverbaar in de vorm van de Sportronic. Een bak die zowel geheel automatisch zijn werk kan doen, als handmatig sequentieel te schakelen is.

Fijne werkplek maar...
De zitpositie voor de bestuurder is puik; een lekker rad voor je neus, de zesbak goed onder handbereik en vorstelijke, goede steun gevende zetels (ook nog eens elektrisch verstelbaar). Toch halen dashboard en klokkenwinkel het niet bij die van de 156. De 166 is toch wat saaier van binnen. U komt heus Italiaanse accenten tegen zoals die typische ronde (draaibare) ventilatieroosters, maar Alfa heeft toch gekozen voor iets meer rust en voornaamheid in het interieur. Past bij de klasse, zullen we maar zeggen. Wat ook in deze hogere klasse past: een rijk uitrustingsniveau, ook op technisch gebied.
Is al dit geweld nog een beetje te beteugelen? Jazeker, de tijd is voorbij dat we met een Italiaan na twee keer van 120 naar 0 remmen, vergingen van de rook en de stank van overspannen schijven. Deze joekels van schijven zijn op hun taak berekend. Dat geeft een veilig gevoel.

Gran Turismo
Kan een auto van deze afmetingen een Gran Turismo zijn? Of wordt het toch te snel een limo? Het antwoord luidt: als er maar Alfa op staat, dan komt het meestal wel goed. De Italianen zetten een fullsize zakenauto neer in de hogere klasse die ronduit uitnodigend stuurt en daarbij nog topprestaties levert ook. Verder is met zijn uitrusting niets mis en dat betekent dus: veel auto voor je geld. Traditioneel doen de grote Latijnse zakenauto's het moeizaam bij inruilen, lastiger dan de grote Duitsers. Maar tot die tijd heb je in elk geval wel 'n hoop lol gehad!