Ford GT

In 2002 geeft Ford op de Detroit Motor Show vast een voorproefje van de nieuwe GT. Een eerbetoon aan de legendarische GT40 uit de jaren zestig. Het prototype heet nog GT40, maar omdat Ford niet meer over de naamsrechten van dat model beschikt, wordt de productieversie simpelweg GT genoemd.

Deze is precies op tijd gereed voor het honderdjarig bestaan van het merk in 2003. In dat jaar worden slechts drie exemplaren gebouwd, die herinneren aan het feit dat de oer-GT40 in 1966 een 1-2-3 zege behaalde in de 24 Uur van Le Mans. Vanaf 2004 gaat de GT definitief in serieproductie, met aantallen van honderd per jaar. Er komen 101 exemplaren naar Europa.

Achter de twee stoelen staat een supercharged 5,4-liter V8 met een maximum vermogen van 558 pk en een koppel van 678 Nm. De middenmotor is gekoppeld aan een close-ratio zesbak van ZF. De chassis-ingenieurs van Fords Special Vehicle Team (SVT) hebben een aluminium buizenframe ontwikkeld, dat bestaat uit een centrale cockpit-sectie met daaraan verbonden een subframe voor de voorwielophanging en een ondersteuning voor de aandrijftrein aan de achterkant. De wielophanging heeft liggend gemonteerde schokdempers, waardoor de ontwerpers het karakteristieke lage profiel van de GT40 konden behouden.