Weblog Bas - Spektakelmoe

Het blijven verkleedpartijen en de klant blijft de klant; die zoekt geen mobiele etalage maar een auto. Hij wil tastbare kwaliteiten in een acceptabele verpakking. Waarom is Skoda zo’n succes? Precies, geen fratsen. Daar werken ze simply clever aan wat mensen willen en blijken ze heel goed te weten wat dat is: Zoveel mogelijk voor een schappelijk bedrag en in een liefst niet te opvallende gedaante. Ik denk dat we design tegenwoordig eerder over- dan onderschatten. Gewoon is niet alleen in Holland gek genoeg.

Maar Renault, onder Luca de Meo niet benauwd voor avontuur, kruipt weer in de uitbundige verleidersrol. Dat probeert met kleurtjes en streepjes zijn doelgroepen beleving te verkopen. Het kan, maar daar moet bij een volumemerk iets tegenover staan. Praktisch gebruiksgemak. Het idee moet goed zijn, niet uitsluitend cosmetica.

Praktisch waren de Fiat 500 en de eerste Mazda MX-5 misschien ook niet. Dat werd dan ook niet van ze geëist. Het waren autootjes om te stelen, en in de eerste neo-500 kon je tenminste nog achterin zitten – wat je van het huidige model niet kunt zeggen. Met de vijfdeurs 4 en 5 begeeft Renault zich in marktsegmenten waar waar voor je geld belangrijk is. Daar zit het essentiële en voor Renault misschien gevaarlijke verschil. Met hun unieke insteek hadden de 500 en MX-5 geen echte concurrenten. De Renaults hebben er meteen een heleboel. Ook met vijf deuren, ook met batterijen, ook met gelikte multimedia. In die value for money-arena worden ze net als Skoda’s en Volkswagens afgerekend op ruimte en efficiency. Dan wint dus de beste en ik weet niet of de Renault 5 dat is, hoe leuk ik hem ook vind. Over het rijden was ik zeer te spreken en bij mijn testrit viel het stroomverbruik me mee. Maar de ruimte achterin is marginaal, het interieur is donker, en het bereik dat sommige collega’s in de wintermaanden haalden stemt niet vrolijk.

Alarmerend aan mijn eerste enthousiasme is hoe snel het bekoelde. Dat heeft een simpele reden. Voor alles wat de 4 en 5 zo populair maakte moet je toch echt de originelen hebben. Daar vind je de eenvoud die nu niemand meer zou accepteren omdat iedereen stoelverwarming, Bluetooth, sfeerverlichting en grote schermen wil. Ook daarom zijn de reïncarnaties geen echte retro-exercities maar moderne auto’s in een nostalgisch jasje dat een beetje knelt.

Grootste probleem met de Renaults lijkt me hoe wrang de geest van toen schuurt met de show van nu. In hun oervorm waren de Vier en Vijf nooit bedoeld om voor de bühne leuk en mooi te zijn. De kopers verhielden zich volledig anders tot hun auto’s. De charme van de volks-Renaultjes was collateral damage van hun nuchtere insteek, de liefde voor die autootjes een bijwerking van hun betoverende functionaliteit. Het eerste Vijfje was een transparant en praktisch autootje voor kleine beurzen, de Vier de simpele gezinsauto voor uit hun Eend gegroeide Frankrijkgangers. Ik heb de eerste eigenaars nog gekend, ik weet wat ik zeg. Hun nederige dankbaarheid voor het mobiliteitsgeluk ga je echt niet terugvinden in een elektrische remake met Google-spraakbediening voor stevige middenklasseprijzen. Bij de neo-Twingo begonnen me de uitvergrote stijlkenmerken van de geniale eerste Twingo al snel bloederig te irriteren. De Vier mist met zijn dikke raamstijlen en opgeblazen koets alle bekoring van het origineel.

Kwaliteit is geen garantie voor succes, maar leuk zijn evenmin als er te weinig tegenover staat en prijzen te hoog oplopen. Nostalgie is een te smalle basis voor het modellengamma dat Renault nu uitrolt. De Chrysler PT Cruiser is een jammerlijke herinnering aan die les. Hoe goed die prewar-hotrod-stijl ook op het netvlies landde, het was gewoon geen goede auto. Het lot van de huidige, elektrische 500 spreekt boekdelen. Mensen willen best zo’n schattig neo-rugzakje, maar niet meer voor die prijs. Leuk moet wel leuk blijven, anders nemen ze gewoon een Skoda. Die stemmingsgevoelige uitbundigheid moet ook bij je stijl van leven passen. Na een ellendige vergadering wil niet iedereen in een appelgroen clownspak met hippe pretstickers naar huis. Dan wil je misschien liever nuchter doortrappen in je saaie maar bloedserieuze Elroq met 286 pk.

Kritische lezers kunnen me nu mijn eigen retro-Mini voor de voeten werpen. Sorry, die bewijst juist mijn punt. Hij werd geen hit. Hij is te duur, hij is te niche, en voor hetzelfde of minder geld heb je een Model Y met meer vermogen, snellere laadtijden en een grotere actieradius. De Countryman neem je alleen als je, zoals ik, een beetje gek bent en nooit hoeft te vergaderen. Daar is Mini ook achter. De prijzen zijn zojuist fors verlaagd. En mij als Mini-influencer inzetten gaat echt niet helpen. Weet je wat? Misschien zijn mensen wel spektakelmoe. Mocht dat zo zijn, dan kan Renault de borst natmaken.