Monster

Pikes Peak is een machtige berg in het meest woeste stuk van Colorado waardoor een soort 'Weg Des Doods' loopt. Bijna 20 kilometer, omzoomd met machtige rotsformaties en grillig gegroeide cacti. Toeristen die er naar beneden rijden worden halverwege staande gehouden door politie: om de temperatuur van hun remmen te laten controleren. Rednecks wagen er sinds 85 jaar hun leven met zelfgebouwde buggies en andere extreme vierwielers tijdens de Pikes Peak Hill Climb.

Da's voer voor imagobeluste autofabrikanten. En inderdaad: Volkswagen doet mee, Audi noemde zelfs ooit een prototype naar de berg, maar nu is de beurt aan Suzuki. Vorig weekend wist dat merk zijn 'Sport XL7 Hill Climb Special' in nipt meer dan tien minuten over het meest spectaculaire gedeelte naar boven te scheuren. Ontzagwekkend snel, zeker als je het prijswinnende filmpje van Jean Louis Mourey hebt gezien waarin Ari Vatanen dat in 1988 in een Peugeot 405 T16 doet. De drifts die hij langs de loodrechte klifs maakt zijn angstaanjagend, maar als je ziet hoe het er van binnen aan toe gaat, krijg je nog meer respect voor deze Fin. Omdat de zon laag staat (hij reed 's ochtend vroeg), houdt hij soms zijn ene hand voor de ogen terwijl hij dwars langs die monsterlijke afgronden raast! Gruwelijk!

En over monsterlijk gesproken: de Japanse bestuurder van de Suzuki – Nobuhiro Tajima - die afgelopen weekend een nieuw wereldrecord neerzette wordt 'Monster' genoemd, en ook op zijn auto prijkt die bijnaam. Het zal iets met zijn rijstijl te maken hebben – nóg sneller dan Vatanen. Het is trouwens niet het eerste automobiele monster: Op Le Mans gingen hem al twee schepsels voor in de tijd dat auto's daar nog monsterlijk mochten klinken. Een 1950 Cadillac Coupe de Ville met een bizarre barchetta-carrosserie en de bijnaam 'Le Monstre' en een Maserati 450 S uit 1957 met Zagato-koets en 'Il Mostro'-aanduiding. Aan u welke de naam het meest waard is. Voor mij is het geen auto, maar een Finse meneer.