Klassiekers en ik, het wordt nog eens wat

Met oude auto's heb ik niet zo veel, althans, niet wanneer ze van voor de jaren tachtig zijn. Het zal met mijn leeftijd te maken hebben, ik ben 30 en volgens mij ga je je pas vanaf die leeftijd een beetje interesseren voor ouder blik. Auto's die je als klein jongetje bewonderde en mijn geval zijn dat vooral jaren 80-bolides, met name snelle machinerie als de oer-quattro, de M3 E30 en dat soort werk. Maar afgelopen week heeft een heel ander soort klassieker mijn interesse gewekt. Wat heet anders. Ik kreeg bij de introductie van de vernieuwde Land Rover Defender in Engeland, de mogelijkheid met al zijn voorgangers te rijden. Zelfs het prototype uit 1947 stond ons ter beschikking, en natuurlijk de Series I,II en III tot aan de laatste Defender. Het was super. Rijden met zo'n Spartaanse 4x4 is keihard werken, dubbel klutsen en dergelijke. Bizar was de rit met de Forest Rover, een van de Defender-afgeleid voertuig voor de bosbouw, die er uitziet als een soort kruising tussen een Unimog en Defender pick-up met wielen groter dan ooit op een gepimpte Hummer getoond zijn. Echt gaaf, al gaat mijn voorkeur uit naar de op een na laatste Defender, de Td5 met die fluitende, grommende en brullende vijfcilinder diesel. Zo zie je maar wat het bijeenbrengen van erfgoed door een fabrikant te weeg kan brengen. Steeds meer merken doen 't en zetten bij de persintroductie van hun nieuwe modellen ouwe meuk neer. Zo kon collega Cornelis Kit bij de kennismaking met de nieuwe Mercedes-Benz C een blokje om gaan met een oude Mercedes 190 (https://www.autoweek.nl/weblog.php?id=679&cache=no). Ik mocht anderhalf jaar geleden tot groot genoegen achter het stuur kruipen van diverse oude, snelle Fords en ook dat was genieten. Het lijkt erop dat nostalgische gevoelens bezit van me nemen, ik ga het nog een keer echt leuk vinden, al dat ouwe spul!