Allemansvriend klassiekers

Klassieke auto's kopen is geen kunst; vérkopen is veel moeilijker. Dat bleek wel weer toen ik dit najaar besloot mijn eigen wagenpark wat uit te dunnen. Toegeven: dat ligt vooral aan mijn eigen smaak, want de klassieke curiositeiten waar ik voor val, lijken door niemand anders te worden begrepen. Een in mijn ogen briljant sportwagentje bijvoorbeeld, dat ik een paar jaar terug verkreeg door er twee andere klassiekers op in te ruilen, schopte het op Marktplaats.nl niet verder dan tweeduizend euro. Dat kostte de snelle motor bijna al die ik er een jaar eerder in had laten schroeven. Dom zegt u? Maar ik koop zo'n auto toch voor mezelf? Mijn curieus gelijnde coupé met tweeliter zescilinder waaraan ik heerlijke herinneringen koester, haalde die tweeduizend niet eens. De enige man die kwam kijken vertelde me dat 'ie eigenlijk niks waard is. En bedankt.

Maar het ergste is: om mij heen gaan allemansvriendklassiekers grif van de hand. Een kennis zette zijn Karmann Ghia eveneens op Marktplaats. Een prachtexemplaar dat een jaar of tien geleden piekfijn was gerestaureerd. De roestblaasjes kwamen inmiddels al weer bubbelend door de zachtgele laklaag, maar dat deerde de bieders niets. Binnen no-time was de prijs die hij in z'n hoofd had overboden. Het bedrag dat hij uiteindelijk beurde was gelijk aan de prijs die hij er ooit voor neergelegd had - in guldens... Weer een ander kocht een heel vroege BMW M5 in Duitsland. Nog voordat die auto op Nederlands kenteken stond waren er al mensen die 'm over wilden nemen. Met winst uiteraard.

Het is om misselijk van te worden. En toch zal ik nooit zo'n klassieker kopen die door iedereen gewaardeerd word. Kom op zeg: je struikelt hier over de MGB's, Jaguars XK en DS-en. Bekend maakt voor mij onbemind. Ook al kost me dat veel geld.