Volvo XC70 D5 AWD (2006)

De Zweed staat hoog en breed op de wielen en beschikt over permanente, elektronisch geregelde vierwiel-aandrijving. Zijn – gefixeerde – bodemspeling
bedraagt maar liefst 20 cm. Hij ziet er functioneel uit, met zijn spatbordverbreders die verder naar buiten staande wielen huisvesten, beschermstrips op de deuren en onder de voor- en achterbumper uitstekende bodem-beschermplaten. Vrijwel al deze delen zijn zwart en dus niet in de carrosseriekleur.

Smeuïg
Volvo's eigen dieselmotor, de D5, doet zo onverstoorbaar z'n werk en klinkt zo krachtig, dat je vol zelfvertrouwen de prut induikt. Maar ook op het asfalt maakt de diesel vrienden. De XC70 huisvest de jongste generatie van de D5-motor. Nog altijd meet de krachtbron 2.401 cc, maar achter de typeaanduiding D5 gaat een krachtigere motor schuil dan voorheen. Dankzij onder meer aanpassingen aan het motormanagement en een nieuwe turbo komt hij tot 185 pk en 400 Nm.
Volvo's common-raildiesel is een van de fijnste op de markt. Hij draait zonder meer smeuïg zijn toeren. Het geluid heeft veel weg van dat van een turbine. De sound is imponerend en vertrouwen-wekkend; zelden heeft een dieselmotor zo'n inspirerend geluid voortgebracht. Maar de klanken zijn ook ingetogen, lijken van ver te komen en daarmee toont de D5-motor zich ook als een beschaafde metgezel. De zelfontbrander stelt de XC70 in staat moeiteloos grote stappen te nemen. Als 'ie eenmaal rolt tenminste, want vanuit stilstand versnelt de Volvo aanmerkelijk moeilijker. Wanneer we de zestraps-Geartronic in D zetten en op het rechterpedaal gaan staan, verwachten we vanuit stilstand een grote sprong voorwaarts. Maar die blijft in eerste instantie uit. In het vooronder van de Zweed begint weliswaar de dieselmotor te loeien, maar de krachtige voorwaartse beweging laat verrassend lang op zich wachten.
In de rechte lijn is de Volvo stabiel en volgt hij keurig het spoor. Maar in bochten helt de XC vervaarlijk over. Haal je voet van het gaspedaal en de achterzijde doet een poging de voorkant in te halen. Het traction control grijpt echter snel en adequaat in. De koets van de XC70 schommelt tijdens de correcties van de elektronische beschermengel dat het een lieve lust is.

Nuchter
Het interieur komt zakelijk en somber over, ondanks de toepassing van een alu-look paneel op de middenconsole. Donkere kleuren hebben de overhand en het instrumentarium heeft veel weg van een diepe, donkere spelonk waar je in moet turen voor de broodnodige ritinfo. Maar de nuchtere Zweed ademt overzichtelijkheid en is ergonomisch voor elkaar.
De brede, naar de bestuurder gerichte middenconsole heeft een aluminiumkleurige
handgreep aan de bijrijderskant, die veel zegt over het bestaansrecht van de XC70. Verder bevat die middenconsole nogal wat bedieningsknoppen, maar de gezochte is dankzij de logische plaatsing altijd gemakkelijk te vinden. De bedieningsknoppen voor het verwarmings- en ventilatiesysteem vormen samen 'n poppetje en een druk op een van de ledematen zorgt voor een luchtstroom in de desbetreffende richting. Een prima vondst!