Volkswagen Polo Sedan 1.4 (1998)

We dachten dat we hem nooit meer terug zouden zien, de Polo Sedan. Vóór de modelwisseling in 1995 was deze kofferbak-versie nu niet bepaald populair. De Polo met kont zag er ook wel érg tuttig uit, net als z'n directe concurrent, de Opel Corsa Sedan trouwens. Dus waarom niet af door de zijdeur wegens gebrek aan succes? Maar er zijn nu eenmaal landen waar wel vraag is naar kleine sedans. Spanje is zo'n land. Je ziet daar kleintjes met kofferbak die in geen enkel ander land op de markt zijn gebracht. Nu is het algemeen bekend dat het Spaanse Seat een volle Volkswagendochter is, en het is ook geen geheim dat de Seat Ibiza en de VW Polo broertje en zusje zijn. Als we nu verder weten dat er een kofferbakversie van de Ibiza is, de Cordoba, zal het duidelijk zijn dat er slechts wat anders gemodelleerd plaatwerk en een paar VW-logo's aan te pas hoefden te komen om een nieuwe Polo Sedan van de band te laten rollen. En aldus geschiedde.
Onze test-Polo Sedan was voor-zien van VW's prettige 1,4-liter 44 kW/60 pk motor met multipoint inspuiting. De machine levert z'n maximum vermogen bij 4700 tpm. Het maximum koppel bedraagt 116 Nm en is bij 2800 toeren per minuut beschikbaar. Daarmee heeft de VW volgens fabrieksopgave een top van 157 km/h. Bij de acceleratie van 0-100 km/h liet de Polo Sedan 'n tijd van 14,5 s voor zich afdrukken. Best redelijk, en de wat rumoerige motor is lekker elastisch. Dat bleek uit de tussensprint (80-120), waarbij in de vierde versnelling 11,5 s en in vijf 14,4 tellen werd gehaald. Bij 100 km/h constant sloeg de wijzer van de geluidsmeter in de kleine VW uit tot 69,5 dB. Werd er 120 gereden, dan registreerden we 73 dB. Op het gehoor klonk het echter iets minder.
Deze compacte sedan behoort niet tot het soort auto's met sportieve aspiraties. Zoals we aan de topsnelheid en de acceleratie gezien hebben, is het niet zo'n hardloper. Maar het onderstel kan duidelijk meer vermogen aan dan de 60 pk van de 1,4-liter. Tegen vlot bochtenwerk bleek onze Polo Sedan dan ook geen bezwaar te hebben, al reageerde hij als het echt hard ging met wat 'hakken'. Een beetje gas terugnemen was dan voldoende om de rit gladjes te kunnen vervolgen. Overhellen doet de Polo nauwelijks. Toch is hij, net als de andere VW's de laatste jaren, tamelijk comfortabel geveerd. Het veercomfort ligt echter ook weer niet op zo'n hoog niveau dat de hobbels en kuilen in slecht wegdek
soepeltjes worden verwerkt. De inzittenden merken echt wel wat voor soort bestrating er onder de wielen doorgaat. Het schakelen verliep probleemloos. De stuurbekrachtiging deed onopvallend z'n werk.

Donker en degelijk

Het interieur van de Polo biedt de aanblik die we van VW gewend zijn: donkere kunststof en donkere bekleding, waarin heel decent wat kleurtjes zijn aangebracht. Dashboard en instrumentenpaneel hebben een zakelijk karakter. Een in hoogte verstelbaar stuur is standaard, evenals twee airbags. Rechts op het dashboard kun je niets kwijt, maar verder is er wel wat opberg/aflegruimte. De Polo heeft flinke kaartenvakken, een groot vak onderaan de middenconsole, een vak met klep onder het stuur en nog een paar kleinere vakjes. Aan ruimte achterin ontbreekt het de sedan ook niet. Doordat ze hun voeten ver onder de stoelen kunnen schuiven, hebben mensen op de achterbank voldoende beenruimte. Ook met de hoofdruimte is het wel in orde. Zelfs dik in orde is de kofferruimte. Met een inhoud van 455 liter is hij voor een compacte auto zelfs opvallend fors bemeten. Uitbreiden kan ook nog, want zowel de leuning als de zitting van de achterbank kan voorover worden geklapt.
De basis-Polo Sedan heeft aan uitrusting niets bijzonders aan boord. Of het moet de standaard bekrachtigde besturing zijn. Hij heeft wel een goed ruimte-aanbod achterin en een ruime kofferbak. Aan de matige prestaties van de Polo 1.4 tillen we niet zo zwaar. Het gaat hier immers om een 'huis-tuin-en- keukenauto'. En wil je beslist wat meer vermogen, dan komt de Polo 1.6 met 55 kW/75 pk in beeld.