Toyota Corolla 2.0 D4-D Linea Sol (2003)

Al sinds decennia noemt Toyota zijn compacte middenklassers Corolla. Maar bij vrijwel elke modelwisseling gooit Toyota het over een andere boeg. De Corolla heeft bij de laatste vernieuwingsronde een groeispurt gemaakt: ten opzichte van de vorige editie laat 'ie verticaal een ruime decimeter meer noteren. Nu neigt 'ie een beetje richting midi-MPV, al zijn er geen directe hints in het ontwerp die verwijzen naar het verschijnsel MPV. Het front van de Corolla wordt gekenmerkt door ruim bemeten, scherp gesneden kijkers. De achtersteven heeft grote achterlichtunits, die ver de hoek om draaien. De clusters bepalen het aanzicht van de staart van de Japanner. De achterzijde van de Toyota doet denken aan die van de Fiat Stilo en heeft overduidelijk een scheut Audi A3 in zich. Maar veel dynamiek straalt er niet van af. De ten opzichte van zijn voorgangers hogere koets en de vergrote wielbasis – 2,60 meter – voorspellen behoorlijk wat interieurruimte.
 

Zakelijk interieur
Aan boord is het inderdaad geen benauwde bedoening, maar de ruimtebeleving valt wat tegen. Het wat volumineus ogende meubilair is daarop ook van invloed. Drie hoofdsteunen op de achterbank zijn standaard in de Linea Sol-versie en voorin geniet je als bestuurder de luxe van een middenarmsteun. Je kijkt tegen een dashboard aan dat opgebouwd is uit mooie en ogenschijnlijk duurzame materialen, maar helaas uitgevoerd in een sombere grijze tint. Toyota heeft getracht het dashboard op te leuken door het middendeel een alu-look te geven, maar houdt het verder op hoekig en zakelijk. Vakjes worden keurig afgesloten door klepjes, zodat het geheel een gladde en netjes afgewerkte indruk maakt. Het leren stuur ligt lekker in de hand en de rand is voldoende dik. Je hand valt vanaf het stuur als vanzelf op de versnellingspook en dat maakt snelle schakelbewegingen mogelijk. De rechterhand hoeft maar kort het stuurwiel los te laten. Kortom: de Toyota nodigt uit tot een uitgebreide kennismakingsrit.
 

Goede balans
En dat wordt een dieselrit, want onder de motorkap verricht een zogenoemde zelfontbrander zijn noeste arbeid. Zeker na een koude start maakt die zijn aanwezigheid duidelijk kenbaar. Eenmaal op temperatuur houdt de dieselmotor zich wat meer op de achtergrond. Ook bij fors optrekken en bij snelheden boven de 120 km/h blijft het geluid van de motor redelijk beperkt. Hij doet de Corolla wel behoorlijk snel uit de veren komen en dan nemen we z'n ietwat dorstige karakter op de koop toe. We durven de Toyota niet te betitelen als zuinigheidswonder. Zowel in de rechte lijn als in de bocht voelt de diesel-Toyota vertrouwenwekkend aan en goed in balans. Gaat het echt te hard, dan wil de voorkant rechtdoor. Even gas liften en de achterkant trekt keurig bij. Het leren stuur is voldoende informatief en je kunt de Toyota er precies en met gevoel mee 'zetten'.
De Corolla lijkt niet veel last te hebben van het extra gewicht van de dieselmotor, dat 'ie onder de motorkap meezeult. De Corolla 2.0 D4-D, met z'n stoffige reputatie, is zowel qua rij-eigenschappen als op het gebied van prestaties dik in orde. De Corolla toont – al volgt 'ie ook keurig de laatste trend – wat gewoon. De top-Linea Sol-uitvoering van de Corolla geeft je dankzij de in het interieur gebruikte materialen echter direct een fijn gevoel van luxe.