Suzuki Vitara Cabrio 2.0 16V (1997)

Van een type auto dat z'n bestaansrecht ontleent aan z'n praktische bruikbaarheid op een moeilijk begaanbare ondergrond, is de 4x4 veranderd in een lifestyle produkt. Het heeft uiteraard geen zin een lifestyle te etaleren in een afgelegen gebied waar niemand je ziet, daarom werden boulevards en dure winkelstraten de natuurlijke habitat van de terreinwagen. Z'n spartaanse off-road karakter kwam hem daarbij minder goed van pas. Op die ontwikkeling speelde Suzuki in met de Vitara; een 4x4 met een geciviliseerd uiterlijk die wat luxe betreft niet of weinig onder doet voor een 'gewone' auto en het personenautocomfort benadert. Voor het terrein schrikt hij niet terug, maar op de snelweg of in de stad is hij evenzeer, zoniet nog meer in z'n element. Dat Suzuki de Vitara ziet als een voertuig voor in de bewoonde wereld blijkt nog eens uit het feit dat de vijfdeurs versie 'Villager' heet, wat zoveel betekent als 'dorpeling'.
Doordat de 4x4 zich ontwikkelde van een terreinwagen naar een luxewagen moest hij zich ook gaan meten met de andere personenauto's, en daardoor ontstond weer de behoefte aan krachtiger motoren. Als antwoord daarop kreeg de Vitara Villager een 136 pk sterke tweeliter V6. Bij de driedeurs bleef de zestienkleps 1.6 met 97 pk de krachtigste motor. Tot in 1997 een nieuwe 2,0-liter viercilinder met zestien kleppen en 132 pk vermogen voor dit model beschikbaar kwam. Die tweeliter zorgt voor ruim voldoende pit. Want laten we wel wezen; een acceleratie van nul naar honderd in 11,6 seconden is lang niet slecht en voor een tussensprint van 80 - 120 die in de vierde versnelling 12,1 seconden vergt hoeft de Vitara 2.0 16V zich al evenmin te schamen. Z'n interieur mag hij trouwens ook laten zien. Dashboard en instrumentenpaneel zouden in een 'normale' personenwagen niet misstaan en hetzelfde geldt voor de sportief gevormde, comfortabele stoelen die goede zijdelingse steun geven. Hoewel de driedeurs Vitara een korte wielbasis heeft, is een verblijf achterin zeker geen straf. Aan hoofdruimte is er geen gebrek. Daardoor hoeven de achterpassagiers, die elk een eigen stoel hebben, niet onderuit te zitten en da's weer gunstig voor de beenruimte.

Geen échte cabrio

Op de uitrusting is niet beknibbeld. Elektrisch bedienbare portierruiten en elektrisch verstelbare buitenspiegels zijn standaard. En ook voor twee airbags, centrale portiervergrendeling en elektronische startblokkering hoeft niet te worden bijbetaald. Z'n zachte kap maakt de driedeurs Vitara Cabrio niet duurder dan een Metal Top. Integendeel; de open uitvoering is juist f 1.500 goedkoper. De eerlijkheid gebiedt echter te vermelden dat de Cabrio geleverd wordt zonder de airconditioning die op de Metal Top standaard is. In naam van diezelfde eerlijkheid kunnen we ook niet nalaten te vermelden dat de Vitara Cabrio geen echte cabriolet is. Je kunt z'n kap namelijk niet neerklappen. Om de realiteit geen geweld aan te doen zou je hem 'Soft Top' moeten noemen. Het verwijderen en opzetten van de kap is nogal een gedoe, waar klemmen, drukknoppen, klitteband, een rits en een neerklapbare beugel aan te pas komen. Ons advies: Ga niet open rijden bij wisselvallig weer. Want als er plotseling een plensbui losbarst ben je beslist doorweekt voor de kap gemonteerd is.
Ondanks z'n stadse manieren verloochenen de rij-eigenschappen van de Vitara z'n afkomst niet. Rond de middenstand is de besturing vaag. Dat komt goed van pas bij het rijden op onverharde wegen en in het terrein. Als de voorwielophanging dan een gemene klap moet opvangen wordt die niet keihard doorgegeven in het stuur. Maar op goed geplaveide wegen ben je natuurlijk beter uit met een strakke besturing. Ook de rechtuitstabiliteit is niet om over naar huis te schrijven. Je moet voortdurend stuurcorrecties uitvoeren om de Vitara op koers te houden. Verder heeft de starre achteras zo z'n nadelen. Hij geeft richels hard door, schudt de inzittenden op slecht wegdek flink door elkaar, en laat de wagen bij het rijden over oneffenheden soms een stapje opzij doen. De echte 4x4-liefhebber kan met dit gedrag leven, maar of dat ook voor de life-style terreinrijder geldt... we vragen 't ons af.