Test: Suzuki Liana Sedan 1.6 GLX (2003)

Suzuki durfde het aan om van de Liana ook een sedanversie te brengen. Neergezet als MPV-achtige werd er toch een sedanversie geboren. Dat heeft voordelen: de hoge instap van de Liana MPV is behouden en ook het ruimtelijke, hoge interieur is gehandhaafd. Alleen dus geen grote achterklep op deze Liana, maar een aparte kofferbak. Die mag er zijn met 447 liters. De Suzuki heeft echter een wel heel opmerkelijk uiterlijk gekregen. Mensen die de Liana sedan echt mooi vinden, zijn we vooralsnog niet tegengekomen. Maar we kijken uiteraard verder dan alleen de buitenkant. De sedan heeft een in delen neerklapbare achterbankleuning. De toegankelijkheid tot de laadruimte is goed. Jammer alleen dat de Liana geen handgreep voor zijn kofferklep heeft. Je kunt die dus alleen met de sleutel of van binnenuit, via een hendel naast de bestuurdersstoel openen. We zijn enthousiast over de bruikbare interieurruimte op de achterbank. In de Liana kunnen de kids op de achterbank opgelucht ademhalen, want er is veel leefruimte. De hoogte is in orde, de ruimte voor de benen bijna riant. We zitten hoog op de bok, hoe laag je de zitting van de bestuurdersstoel ook kantelt. Veel oudere automobilisten waarderen misschien het verkregen goede overzicht, maar ons kan zo'n rijpositie niet bekoren. Ook omdat met zo'n zitpositie eerder aan het licht komt dat de zijdelingse steun van de voorstoelen wat tekort schiet. Vlak voor zich ziet de bestuurder een hippe, digitale klokkenwinkel met een snelheidsmeter en toerenteller die in blokjes oplichten. Verder is het echter gewoon weer vertrouwd en bijna bedaagd Japans wat de klok slaat. Waarbij vooral de bediening van verwarming en ventilatie (mét airco voor € 100 meerprijs; altijd doen) er wel erg bekend uitzien.

Rumoerig
Ook het schakelen is alsof je een oude bekende tegenkomt: wat gevoelloos, maar wel erg direct en die soms wat lastige wissel van twee naar drie herkennen we nog uit vroegere Suzuki's. De Suzuki doet het met de bekende 1,6-litermotor, die wel van wanten weet. Hij is fel, bij optrekken best rumoerig, maar ook soepel. Verder gaat ie vast niet gauw kapot. Het is jammer dat de krachtbron op populaire kruissnelheden van zich laat horen. Wij kunnen er nog mee leven, maar er zijn stillere viercilinders. Suzuki gaf de krachtbron overigens twee pk'tjes meer mee, vergeleken met de introductie van de vijfdeurs Liana in 2001. De besturing van de Liana moet geroemd: die is precies, direct, licht en toch gevoelig genoeg. De wegligging in bochten kan beter. Onderstuur treedt redelijk vlot op en op korte oneffenheden heeft het onderstel geen veerkracht genoeg om alles op tijd te verwerken. Toch is de Liana Sedan niet echt oncomfortabel. Wel jammer is dat vanaf de wielkasten ook behoorlijk wat banden- en wegrumoer tot ons komt. Ook bij fors afremmen krijg je een wat mechanisch gevoel. Toch is de stopinstallatie van de Liana in orde, want de vertraging is direct, stabiel en met ABS én elektronische remkrachtverdeling kan je weinig gebeuren. In de Liana is het schakel- en pedalenwerk allemaal erg soepel en precies.Suzuki moet wat pretentieuzer worden, de tanden in het interieur zetten, wat meer aandacht aan de onderstelafstemming besteden én meer aan geluidsisolatie in het algemeen doen. Dan komt het helemaal goed.