Test: SsangYong Rodius SV 270X (2005)

Er zijn weinig MPV's die zo groot zijn. De SsangYong Rodius oogt reusachtig, maar dat heeft te maken met z'n vreemde vormgeving. Het lijkt alsof de Koreanen stijlelementen van diverse merken hebben overgenomen. Ook zien we vormen die we nog nooit bij 'n MPV zijn tegengekomen, zoals de daklijn – vooral het achterste gedeelte daarvan. Het dak loopt ver recht naar achteren door en de achtersteven is zo goed als recht. Maar de illusie wordt gewekt dat de Rodius eigenlijk een ander model heeft. Omdat de daklijn recht doorloopt, zit er boven de Dstijl een tweede zijruitje, dat optisch samenvloeit met de achterruit. Het resultaat lijkt op een dakkapel.
Behalve ruim moet 'n auto op de Koreaanse thuismarkt ook luxueus zijn en er niet uitzien als een busje. Daarom heeft hij een echte neus en zijn er geen schuifdeuren. Verder werd hij zo ontworpen dat de passagiers de indruk krijgen dat ze in een limousine rijden. Maar al weet je waarom de Rodius er zo uitziet, dat wil niet zeggen dat je hem ook mooi vindt...

Stappen we in, dan wordt de Rodius meteen een stuk minder eigenzinnig. De makkelijke, hoge instap en de hoge zit achter het stuur, dat is geen nieuws. Een instrumentenpaneel midden boven de middenconsole hebben we ook vaker gezien. Chauffeur en bijrijder zitten op stevige stoelen die goede zijdelingse steun geven. Natuurlijk is het stuur in hoogte verstelbaar, en de zetel van de bestuurder is vóór en achter afzonderlijk in hoogte verstelbaar. Er zijn talloze plaatsen waar je losse spullen kwijt kunt. De keuzehendel van de automatische transmissie komen we onder aan de middenconsole tegen; een logische plek, want zo staat de bak achter de in lengterichting geplaatste motor en gaat de aandrijfkracht vanuit de versnellingsbak naar de aangedreven achterwielen. Immers, de Rodius staat op 't onderstel van de vorige E-Klasse, 'n achterwielaandrijver.

Zeven zitplaatsen
De Rodius wordt bij ons als zevenzitter aangeboden; met twee 'captain chairs' voorin, twee op de tweede zitrij en een driezitsbank achterin. De mensen op rij twee kunnen hun benen goed kwijt en hebben geen gebrek aan hoofdruimte. Tussen de twee stoelen op rij twee door kun je bij de achterbank komen. Maar je kunt ze ook draaien, zodat je op rij twee tegenover rij drie komt te zitten. De rugleuningen van de zetels op rij twee kun je neerklappen, waardoor de stoelen veranderen in tafeltjes. Die rugleuningen kunnen ook helemaal achterover, net als de rugleuning van de achterbank. Met alles plat ontstaat er iets wat voor een bed kan doorgaan. Ruimte voor bagage kun je scheppen door de achterbank te verwijderen. Natuurlijk zijn er driepuntsrolgordels en hoofdsteunen voor alle inzittenden.
De Rodius weegt twee ton, dus de motor moet hard werken. De vijfcilinder common-rail diesel levert 165 pk en 345 newtonmeter. De Rodius SV 270X waarmee we reden is voorzien van de als optie leverbare automatische bak met vijf versnellingen.
Niemand koopt deze auto om zijn spectaculaire sprint, maar met een tijd van 12,6 seconden voor de sprint van nul naar honderd stelt hij ons niet teleur. Je verwacht geen sportieve rijeigenschappen, maar de fabrikant heeft rekening gehouden met de verlangens van de 'gemiddelde Europese automobilist'. Zo stuurt de Rodius niet te licht, behoorlijk direct en de voorwielen volgen de bevelen nauwgezet op. Omdat het koetswerk niet hinderlijk helt, laat hij zich ook in vlot tempo door bochten sturen.
Het onderstel is niet week, maar ook niet straf. De Rodius vervoert z'n inzittenden in alle comfort. De vijftrapsautomaat wisselt vrijwel onmerkbaar van gang. En alleen bij volgas laat de vijfcilinder horen dat hij alles uit de kast moet halen.