Test: Mercedes-Benz SL (2012)

Het blijft een leuke gimmick: sta je binnen een paar meter afstand van de nieuwe Mercedes-Benz SL en houd je het 'open-knopje' op de afstandsbediening ingedrukt, dan vouwt de auto zijn tweedelige aluminium klapdak helemaal vanzelf op in de achterbak. Eerst licht de achterklep zich in achterwaartse richting uit zijn ruststand, waarna de achterruit en het dakgedeelte zich in een vernuftige maar compleet gecontroleerde radslag op elkaar nestelen om vervolgens weer te worden afgedekt door de achterklep. En dat alles met één druk op de knop.

Aan de andere kant is het wellicht wat sneu en opschepperig om het cabriodak te bedienen terwijl je niet eens ín je auto zit – zeker wanneer je bijvoorbeeld voor een vol terras staat – maar het valt zeer zeker aan te raden. Het uitzicht dat verschijnt zodra de dakdelen zich uit de voeten hebben gemaakt, is namelijk bijzonder de moeite waard. Mercedes-Benz heeft een werkelijk schitterend interieur in de zesde generatie van de SL geschroefd. Het ontwerp is evenwichtig en kent leuke details als de SLS-achtige ventilatieroosters, de ergonomie is voorbeeldig, maar vooral de gebruikte materialen overtuigen werkelijk aan alle kanten. Er is prachtig (geperforeerd) leer, solide hoogwaardige kunststoffen en echt aluminium dat op een erg mooie wijze in het ontwerp is gepast. Neem de toetsen rond de pook op de tunnelconsole: ze zijn fraai gefreesd en ogen bijzonder hoogwaardig. En zo voelen ze ook. Aan alles in dit interieur zie je dat deze coupécabriolet thuis hoort in de absolute topklasse. Hij kost een flinke duit meer dan zijn 'mindere' familieleden SLK en E Cabriolet, maar die hogere positionering zie je aan boord van de SL dan ook duidelijk terug. Hierdoor geeft de auto je echt een gevoel dat je je centen goed hebt besteed, en dat verdient een compliment richting zijn makers.

Moeiteloosheid

Het mag duidelijk zijn dat de nieuwe SL zich richt op verwende kopers, die een bijzonder hoge standaard gewend zijn. Deze groep mensen weet niet beter dan dat ze op haar wenken bediend wordt, en dat voel je aan boord van de nieuwe open Benz overal terug. Alles staat bij deze auto in het teken van moeiteloosheid; een SL is ontwikkeld om het leven van zijn baasje zo makkelijk en aangenaam mogelijk te maken. Zo'n beetje elk onderdeel is dan ook voorzien van elektrische bediening; niet alleen de kap verdwijnt volautomatisch, maar ook de verwarmde/gekoelde massagestoelen, de ruiten en spiegels, de achterklep en het windscherm achter de passagiers zijn voorzien van een stukje hulpelektronica. Stel je voor dat je moe wordt! Alsof dat nog niet genoeg is, stuurt de auto tijdens het rijden automatisch zelf terug wanneer je over een doorgetrokken streep rijdt, houdt hij met Distronic Plus helemaal autonoom afstand tot zijn voorligger en gebruikt zelfs het optionele Active Body Control onderstel (waarover verderop meer) piepkleine elektromotoren om de koets zo recht mogelijk te houden in een bocht. Gemak dient de SL-mens, zullen we maar zeggen…

Die moeiteloosheid zien we ook terug aan het motorenaanbod dat Mercedes-Benz op dit moment voor de SL in de aanbieding heeft. De 'instapper' heet SL350 en is al niet knullig bedeeld met een 306 pk sterke V6, maar voor wie dat niet genoeg is valt er ook nog te opteren voor de SL500, met een 435 pk sterke twinturbo V8. Er zijn nog twee AMG-versies onderweg (SL63 en SL65) en daar houdt het dan bij op. Een zwakkere SL staat niet op de planning, laat staan dat er versies met dieselmotoren, hybride aandrijving of – excusez le mot – viercilinders verschijnen. Dat soort zaken hoort – als het aan Mercedes-Benz ligt – niet thuis in de luxueuze wereld die SL heet.

Tijdens onze eerste kennismaking stond alleen de 500 klaar, voorlopig dus de topversie. Dit blok is een sterkere variant van de nieuwe turbomotor uit onder meer de E500, voorzien van één turbo per cilinderbank. Die kunstmatige beademing zorgt er mede voor dat de V8 al bij lage toeren een enorme lading trekkracht voorhanden heeft: tussen de 1.600 en 4.750 toeren per minuut staat er een indrukwekkende 700 Newtonmeter klaar. Veel trekkracht bij lage toeren staat gelijk aan – daar is-ie weer – moeiteloos presteren, en we kunnen dan ook niet anders concluderen dan dat de 4,6-liter V8 uitstekend bij het karakter van de SL past. Bij rustig rijden merk je dat de achtcilinder totaal geen moeite heeft met de relatief zware auto. Gaat het gaspedaal vervolgens verder naar beneden, dan komen de turbo's vrijwel ongemerkt in actie en transformeert de SL500 zich in een serieus snelle machine. Wel jammer dat de standaard 7G-Tronic automaat te traag is voor sportief rijden; de gangwissels laten simpelweg te lang op zich wachten, net als de reacties wanneer je handmatig schakelt. 435 pk maken van een SL500 nog geen AMG…

Alu wat de klok slaat

Als vanouds staan de letters SL voor 'Sport' en 'Leicht', maar de laatste jaren had de SL daar steeds minder mee van doen. Met de tijd werd Mercedes' grootste cabriolet steeds zwaarder en steeds comfortabeler. Bij de komst van de zesde generatie binden de Duitsers echter de strijd aan met het welvaartsspek, waarbij aluminium het voornaamste wapen is. Bij de vorige SL (interne code R230) waren enkele delen al van dit lichte materiaal, de nieuwe R231 bestaat er bijna helemaal uit. Alleen de omlijsting van de voorruit is nog verstevigd met 'ouderwets' staal, maar verder is de onderhuidse structuur helemaal van aluminium. En voor het eerst geldt dat ook voor de complete carrosserie. Door die aanpassingen is de SL500 zo'n 125 kilo lichter dan zijn voorganger, terwijl het gewicht van de SL350 zelfs met 140 kilo slonk.

Desondanks moeten we niet denken dat de nieuwe SL een vederlichte en wendbare auto is geworden; inclusief vloeistoffen en bestuurder staat er een slordige 1.700 kilo op de stoep, en tijdens het rijden blijft gewicht nu eenmaal moeilijk te maskeren. Je merkt dat Mercedes z'n best heeft gedaan om de auto wendbaar aan te laten voelen – relatief directe besturing, een ABC-onderstel met actieve demping dat overhellen compenseert – maar uitgesproken lichtvoetig voelt de auto maar zelden. Zeker wanneer je op snelheid een krappe bocht in duikt, merk je dat er heel wat gewicht naar de neus verplaatst en dat de voorbanden hun best moeten doen om de auto op koers te houden. Z'n gewichtsverdeling, balans en op comfort afgestelde onderstel zorgen ervoor dat de SL zich lekkerder voelt bij vlot cruisen.

Echt licht? Nee, dat is de SL niet… Echt sportief? Nee, dat ook niet. Maar laat dat nu precies de gedachte zijn waarmee de nieuwe coupé-cabrio is ontwikkeld: moeiteloosheid en comfort in een strakke, snelle jas. Dat is de Mercedes-Benz SL ten voeten uit. Zo ook de nieuwe.