Menu
KGGROINKK! Met 2 km/h schuift de immense voorspoiler van de Clio Renault Sport V6 bij het uitparkeren tegen een minuscuul betonnen paaltje. Nee hè? Dat begint alweer lekker. We hebben nog een kilometer of 400 voor de boeg, in uitgesproken bergachtig, haarspelderig gebied in de buurt van het Franse Nice, met de meest beestachtige auto die Renault ooit op de weg heeft gezet, én de in het achterhoofd zeurende wetenschap dat Europese collega"s al twee Clio"s compleet plat hebben gereden. En nou dít. Deksels. Drommels. Goeie grutjes. Als dat maar goed gaat...
De opvoerhut van oom Tom
Voor degenen die zich net als wij een tikje ongerust hebben gemaakt: we hebben de V6 weer keurig ingeleverd. Nee, niet alleen de motor, de hele auto. En nee: dat wil niet zeggen dat we "m hebben gespaard, daar in de Franse bergen. En wel om de doodsimpele reden dat dat helemaal niet kán. Het moetmoetmóet hardhardhárd. Ga maar na: dit brok mobiele Semtex, waar zo hier en daar nog vaag een Renault Clio in te herkennen is, heeft een tot 230 pk opgekietelde V6-motor op de achterbank liggen, die ook nog eens de achterwielen aandrijft. Doe daarbij een zesversnellingsbak die op een soort verhoginkje is geplaatst zodat je er beter bij kunt, en spoilers en luchtinlaten op alle mogelijke én onmogelijke plekken. En doe dáárbij het feit dat dit ding niet ontworpen en in elkaar is gezet door een krankzinnig geworden opvoerboer uit midden-Duitsland, maar door TWR, het bedrijf van Tom Walkinshaw, beter bekend als de baas van Jos Verstappen. En misschien dat u dán een idee begint te krijgen van waar deze "Clio" om draait...
Geen half werk
Oom Tom heeft geen half werk geleverd. Binnen 18 maanden heeft hij de basis-Clio Renault Sport, u weet wel, die 172 pk-super GTI, 17 cm breder en 5 cm lager gemaakt, de wielbasis 4 cm verlengd, en de spoorbreedte 11 cm voor en 14 cm groter gemaakt. De viercilinder ging eruit, net als de achterbank, en op díe plek kwam een gemodificeerde en opgevoerde V6-motor te liggen. Het onderstel werd totaal omgegooid: het achterdeel is helemaal nieuw, ook omdat daar het hele aandrijfgedeelte moest komen, het voorste deel aangepast en zwaar verstevigd. Ook werd het geheel op 17-inch lichtmetaal gezet met speciale Michelin Pilot Sports (205/50 voor, 235/45 achter) en werd die splinternieuwe close-ratio zesbak gemonteerd. Al met al is de super-Clio er niet lichter op geworden: 1335 kilo weegt "ie. Maar daar weet die motor wel raad mee!
Theorie vs praktijk
In theorie moet de Clio Renault Sport V6 in 6,4 seconden naar de 100 km/h kunnen en doorgaan tot een top van 235 km/h. In de praktijk lijkt het allemaal nog veel harder te gaan. Je zit laag, achter exact hetzelfde dashboard als in de "gewone" Clio Renault Sport. Op zich is dat een beetje jammer, maar ach, dat ziet er prima uit en je hebt toch geen tijd om ernaar te kijken. Want sjéémig, wat gaat dit kreng hard! Die gierende, jankende, hijgende, brullende en brommende V6 in je nek blíjft je maar opzwepen net korte pookje naar een volgende versnelling te hakken. Of naar een vorige, waarbij de motor bij gas los zo"n mooi Formule 1-achtig "popopop"-geluid maakt, om dan eens diep adem te halen en bij gas erop weer als een losgeslagen bijlmoordenaar tekeer te gaan. Dat ze bij de Jellinek maar weten dat ze weer een nieuwe afkick-kuur kunnen opstarten: dít is pas verslavend!
Wát een grip!
Wie hard gaat moet ook hard kunnen remmen, en gelukkig is daar ook in voorzien: AP Racing, één van de twee grote leveranciers van remsystemen in de Formule 1, was zo vriendelijk de Clio V6 de serieproductieprimeur van hun remklauwen met vier remzuigers te gunnen. Die grijpen zich, eventueel met behulp van ABS, vast in geventileerde schijven van pizza-formaat (330 mm voor, 300 mm achter). Wat u zegt: dát werkt. Wie trouwens denkt dat je met 230 pk op je achterwielen in zó"n klein autootje dus constant aan het knokken bent met een achterkant die alle kanten op wil: dat valt ontzettend mee. Sterker nog: de grip van de achterwielen is ronduit fenomenaal, en voor een beetje overstuur zul je nog flink je best moeten doen. "t Kan, tuurlijk kan het, maar het hoeft absoluut niet. En dat zonder tractiecontrole! Absolute wereldklasse. Al waren we blij dat "t niet regende... Wonderlijk genoeg is de Clio V6 bij dat alles nog niet eens zo plankhard geveerd als je zou verwachten. Stevig, zeker, maar absoluut niet oncomfortabel. En alle denkbare luxe zit erop: airco, een top-stereo, alles elektrisch enz. Je moet ook wat inleveren: alleen voorin zit een klein bagageruimpje, dat ook nog eens bloedheet wordt. En door z"n superdirecte besturing is de draaicirkel (13 meter) idioot groot.
Geen koopje
Volgens Renault moeten we de Clio V6 al een uiterst exclusieve sportauto die gaat concurreren met auto"s als de Audi TT, BMW Z3 en Porsche Boxster. Dan voelt u "m al aankomen: dat wordt geen koopje. Nou, dat klopt, want Renault wil voor dit nieuwe woord voor rijplezier maar liefst f 102.900 hebben. Maar dan heb je natuurlijk wél wat: een in kleine hoeveelheden (12 per dag) door TWR grotendeels met de hand in Zweden gebouwde klassieker van de toekomst, die je met betitelingen als "heavy metal op wielen", "tastbare adrenaline" of "dé oplossing voor het drugsprobleem: hij maakt ze overbodig" eigenlijk nog tekort doet. Kortom: dit is de auto die elke overtreffende trap tot een verkleinwoordje reduceert.
